''H θεραπεία ενός ομοφυλόφιλου στήν εκκλησία...''

Η εξομολόγηση ενός πρώην ομοφυλόφιλου, 

και η θαυμαστή σχέση του,

με τον τρελο-Γιάννη τον δια Χριστόν σαλό.

Ο Κωνσταντίνος που συνήθιζε να κάθεται στις τελευταίες πάντα θέσεις του Ναού με εμφανή αρχικά δισταγμό σηκώθηκε και πήγε κοντά στον κυρ- Αναστάση. Καθώς διάβαινε προς τον άμβωνα παρατήρησε το πόσο περίεργα τον κοιτούσαν όλοι... 

Είδε στα μάτια των παρευρισκομένων να καθρεφτίζεται μία αόριστη απορία. Και εκείνος απορούσε γιατί ο κυρ-Αναστάσης κάλεσε μόνο αυτόν να παρευρεθεί δίπλα του την ώρα της ανάγνωσης της επιστολής...

Κάτι όμως ασυνήθιστο τον παρακίνησε και αφού έριξε μία κλεφτή ματιά στην αγαπημένη του Κατερίνα παρακάλεσε τον κυρ -Αναστάση να πει δυό λόγια στη μνήμη του τρελο- Γιάννη...

Ο κυρ -Αναστάσης θέλησε να διαβάσει πρώτα την επιστολή και μετά να του δώσει το λόγο. Τότε ο παπα-Βασίλης παρενέβη στη συζήτηση και είπε: «Άσε το παιδί να μιλήσει Αναστάση»...

Ο Κωνσταντίνος τότε με χαμηλωμένο το πρόσωπο πήγε μπροστά στο μικρόφωνο. «Θεωρώ και εκλαμβάνω τον εαυτό μου ως το χειρότερο μίασμα που υπήρξε ποτέ στην ανθρωπότητα. Ξέρω ακόμη πως ως «μίασμα» της κοινωνίας με αντιμετωπίζετε όλοι λόγω της αμαρτωλής πρώην δραστηριότητάς μου. Έχετε απόλυτα δίκαιο. Έτσι μου αξίζει να με αντιμετωπίζετε γιατί με τη ζωή που έκανα όχι μόνο έβλαπτα τον εαυτό μου αλλά και τους πλησίον μου, εσάς δηλαδή αλλά και όλους αυτούς που έπιανα στα δίκτυα της ανομίας...

Παίρνω λοιπόν ως ευκαιρία τη δυνατότητα αυτή που μου έδωσε ο κυρ-Αναστάσης για να ζητήσω από τον καθένα προσωπικά να με συγχωρήσετε. Δεν αξίζω βέβαια ούτε καν τη συγνώμη γιατί σας έβλαψα όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Έβλαψα την πόλη μας, τη συνοικία, τη γειτονιά μας. Έβλαψα φίλους και γνωστούς μου, γονείς και συγγενείς γιατί μετέφερα με τη βιοτή μου, το βούρκο της ακολασίας στην καθημερινότητά σας. 

Στην κατρακύλα μου αυτή που είχα πάρει έδωσε τέλος οριστικό ο τρελο-Γιάννης...

Οι προσευχές του σαλού με έβγαλαν από την παγίδα όχι ενός δαιμονίου αλλά ολάκερης λεγεώνας που είχαν φωλιάσει μέσα μου. Ήμουν για σχεδόν δέκα χρόνια τραβεστί. Πίστευα τότε ότι η ευτυχία βρίσκεται στην εφήμερη απόλαυση που προκαλεί η σαρκική επαφή. 

Ντυνόμουν προκλητικά, οργιζόμουν με τους ανθρώπους. Αντιμετώπιζα τη ζωή ως ένα δοχείο ηδονής, το οποίο θα έπρεπε καθημερινά να φροντίζω να γεμίζω. Έζησα το βούρκο της κολάσεως, όσο δεν μπορείτε να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Συνήθιζα λοιπόν σε τακτά διαστήματα να αλλάζω κατοικία, αφού με το δίκιο της η κοινωνία με εκλάμβανε ως απόβλητο. Και αυτό στην ουσία ήμουν. 

Οι τσακωμοί, οι βρισιές και οι απογοητεύσεις πίστευα ότι ήταν η καλύτερη άμυνα στην παθιασμένη κατά κυριολεξία μανία μου να ακολουθήσω κάτι που διέφερε από το κοινωνικά πρέπον, από τα ιδανικά και τις αξίες του ευαγγελίου. Θεωρούσα τότε ως ανθρώπινο δικαίωμα την ασθένεια μου και είχα την ψευδαίσθηση πως ήταν πέρα ως πέρα φυσιολογικό...

Κάτι που είθισται σήμερα κάποιοι ακόμη και ανώτατοι άρχοντες να διαφημίζουν ως δήθεν διαφορετικότητα.

Δεν υπήρξε λοιπόν αστυνομικό τμήμα στην Αθήνα που να μην με γνωρίζει. Δεν υπήρξε δικαστήριο που να μην ήμουν «πελάτης» του είτε ως κατηγορούμενος επειδή πρόσβαλα τα χρηστά ήθη είτε ως μάρτυρας κατηγορίας η υπεράσπισης σε διάφορες παρόμοιες υποθέσεις. 

Είχα την ψευδαίσθηση πως με την όλη ανήθικη δραστηριότητά μου υπηρετούσα μία σιωπηλή επανάσταση κοινωνικής αποδοχής της ομοφυλοφιλίας...

Κυνηγημένος έφθασα και στη γειτονιά σας και παρουσιάστηκα στην καλή και φτωχή γερόντισσα την κυρά Χρυσούλα προκειμένου να ζητήσω την γκαρσονιέρα που νοίκιαζε. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά τον τρελο- Γιάννη, ο οποίος είχε φέρει ψωμί στην σχεδόν άπορη γιαγιούλα. Η κυρά Χρυσούλα σε αντίθεση με άλλους ενοικιαστές δεν με ρώτησε πολλά πράγματα. Απλώς μου είπε πως οι 30.000 δρχ. που ζητούσε για ενοίκιο, ήταν και τα μόνα χρήματά της για να τα φέρει βόλτα και με παρακάλεσε να μην τα καθυστερώ γιατί μ’ αυτά πληρώνει τη ΔΕΗ, το νερό και τα κοινόχρηστα και αγοράζει τα απαραίτητα προς το ζην.

«Αχ καλέ μου Κωνσταντίνε ο Θεός σε έστειλε. Τρεις μήνες έχω ξενοίκιαστο το σπίτι και ζω με τη βοήθεια του φούρναρη του κυρ-Αποστόλη και του μπακάλη του κυρ-Παντελή που μου στέλνουν ψωμί και τρόφιμα μ’ αυτόν τον σαλό» είπε δείχνοντάς μου τον τρελο-Γιάννη. «Μα ποτέ δεν έστειλα ψωμί κυρά Χρυσούλα, αφού δεν ήξερα για την κατάστασή σου»γύρισε τότε αυθόρμητα και της είπε ο κυρ-Αποστόλης. «Ούτε εγώ έστειλα ποτέ τρόφιμα», συμπλήρωσε ο κυρ-Παντελής... 

Μα έτσι μου έλεγε ο τρελο-Γιάννης είπε εμφανώς απορημένη η κυρά Χρυσούλα...

 
Μετά την μικρή αυτή «ευχάριστη» παρέμβαση ο Κωνσταντίνος συνέχισε:

«Συνήθιζε ο τρελο- Γιάννης να μην αποκαλύπτει τις πράξεις του... 

Σε εσένα κυρά Χρυσούλα μου, έφερνε φαγητό, σε εμένα όμως έφερε τον ίδιο το Θεό». 

                                                                             

Τα μάτια του Κωνσταντίνου βούρκωσαν και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν. Μαζί του έκλαιγαν όλοι...

Πήρε μία βαθιά ανάσα και είπε: 


«Μετά τρεις ημέρες μετακόμισα στην γκαρσονιέρα. Ο τρελο- Γιάννης με βοήθησε να μεταφέρω τα πράγματα... Μάλιστα όταν ο μεταφορέας άφησε κάποιο υπονοούμενο εξ αφορμής της συμπεριφοράς και του τρόπου ομιλίας μου ο τρελο-Γιάννης τον αποστόμωσε...  λέγοντάς του πως δεν έχει δικαίωμα να σχολιάζει κάποιος που συστηματικά ζούσε στη μοιχεία και συμπεριφερόταν βάναυσα στα δυό παιδιά του... 

Ο μεταφορέας σάστισε και σταμάτησε τότε να ειρωνεύεται. Πίστεψα πως θα ήταν γνωστοί αλλά απόρησα όταν φεύγοντας στράφηκε στον τρελο-Γιάννη και του είπε: «Εσύ τι είσαι μάγος;» 

Ναι, Γιώργο έχω «μαγευτεί» από την αγάπη του Χριστού μας, απάντησε ο σαλός. Ζήτησε μάλιστα από τον μεταφορέα να πάψει να στεναχωράει τον Χριστό που παρ’ όλη τη συμπεριφορά του γιάτρεψε την κόρη του Θεοδώρα από σοβαρότατη ασθένεια. Με σκυμμένο το κεφάλι ο Γιώργος τότε έφυγε...

Είναι ο κύριος που κάθεται εκεί μαζί με τη γυναίκα του και μπορεί να επιβεβαιώσει το συμβάν. Μου έκανε εντύπωση ο διάλογος αλλά τότε τον λογάριασα ως τρέλες του σαλού...

Το βράδυ λοιπόν της ίδιας ημέρας ντύθηκα με γυναικεία ενδύματα κατά τη συνήθειά μου και πήγα σε γνωστό στέκι των τραβεστί στην λεωφόρο Συγγρού...

Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν είδα τον τρελο- Γιάννη να με κοιτά από την απέναντι γωνιά του τετραγώνου. Από τη σκέψη μου πέρασε πως επεδίωκε ερωτική συντροφιά. Αλλά πως άραγε με βρήκε; Με παρακολούθησε ο σαλός και τώρα θα τα πει στη κυρά Χρυσούλα. Αχ πάλι θα αναζητώ σπίτι. Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά σταμάτησε ένας υποψήφιος πελάτης μπροστά μου...

Σαν ελατήριο τότε σηκώνεται ο τρελός και αρχίζει να φωνάζει. «Αυτός έχει AIDS, είναι άρρωστος και θα σας κολλήσει. Φύγετε –φύγετε». Αιφνιδιάστηκα από την αλλοπρόσαλλη αυτή συμπεριφορά ενός ανθρώπου που ούτε καν γνώριζα. Βέβαια ο υποψήφιος πελάτης έφυγε. 

Άρχισα τότε να βρίζω τον τρελο- Γιάννη. Με έπιασε μία υστερία... Αυτό συνεχίστηκε σχεδόν για ένα μήνα. Δεν μπόρεσα να καταλάβω ως σήμερα πως ανακάλυπτε τα παράνομα στέκια. Ένα βράδυ, τον βάρεσα μάλιστα πολύ άσχημα...

Φανταστείτε όμως την έκπληξή μου, όταν κάθε βράδυ που γύριζα στο σπίτι έβρισκα ένα φάκελο με σχεδόν τα διπλά χρήματα απ’ αυτά που συνήθιζα να εισπράττω από την βρώμικη αυτή δραστηριότητά μου και απέξω έγραφε: «Ευλογία για τον δούλο του Χριστού Κωνσταντίνο». 

Δεν ήξερα τότε τι να υποθέσω με όλα αυτά τα περίεργα που ζούσα. Τα απογεύματα που συνήθιζα να βγαίνω από το σπίτι και έβλεπα τον τρελο- Γιάννη θύμωνα. Εκείνος όμως έλεγε. «Κωνσταντίνε μου πάψε να στεναχωρείς τον Χριστό και την Παναγιά μας που κλαίνε αδιάκοπα για σένα». Σκεπτόμουν ακόμη και να φύγω από το σπίτι αλλά κάτι με κρατούσε εκεί...

«Ρε μήπως σε ερωτεύτηκε και συμπεριφέρεται έτσι αλλόκοτά» μου έλεγαν οι άλλοι τραβεστί. «Όχι, δεν δείχνει τέτοιες διαθέσεις» απαντούσα. Για να μην τα πολυλογώ αποφάσισα να προσκαλέσω τον τρελο -Γιάννη στο σπίτι προκειμένου να δώσω ένα τέλος σ’ όλα αυτά. Νόμιζα πως κάποιος τον βάζει επίτηδες για να με τρελάνει...

Στην πρόσκλησή μου ο τρελο -Γιάννης παρά το γεγονός ότι επανειλημμένως τον είχα προπηλακίσει ανταποκρίθηκε θετικά. Δεν ξέρω τι με έπιασε εκείνη την ημέρα και καθάρισα το σπίτι, μαγείρεψα κάτι πρόχειρο και το έριξα στο διάβασμα. Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό ποικίλης ύλης και κέντρισε την προσοχή μου ένα δημοσίευμα για κάποιο γέροντα ονόματι Πορφύριο που υπηρέτησε σε παρεκκλήσιο νοσοκομείου στην Ομόνοια...

Δεν πρόλαβα να το διαβάσω όταν άκουσα τον τρελο-Γιάννη να χτυπά την πόρτα. Μόλις του άνοιξα μου είπε: «Ευλογημένος να είσαι Κωνσταντίνε μου στο νυν αιώνα και στον μέλλοντα». Πρώτη φορά άκουγα αυτόν τον χαιρετισμό, αλλά και για πρώτη φορά άκουσα το δαιμόνιο να μιλά από μέσα μου.

«Ήρθες και εδώ στο σπίτι μου τρελέ να με εκδιώξεις; Δεν είμαι μόνος αλλά έχω συντροφιά και άλλους 365 φίλους. Δεν πρόκειται να φύγω. Φύγε εσύ γιατί θα σε σκοτώσω». 

Ο τρελο- Γιάννης τότε ύψωσε μπροστά μου ένα σταυρό και είπε.

«Στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος...» 

Δεν άκουσα τίποτε άλλο γιατί λιποθύμησα...

Όταν συνήλθα αντίκρυσα τον σαλό να μου χαμογελάει. Ένιωθα μία χαρά που βρισκόταν εκεί αλλά δεν ήξερα την αιτία. «Σου έφερα ένα δώρο Κωνσταντίνε μου. Είναι το Ψαλτήριο, ένα βιβλίο που έγραψε ο βασιλιάς και Προφήτης Δαυίδ». 

Τι έγινε, τι συνέβη; Ρώτησα. «Κωνσταντίνε μου έχεις μεγάλη ευλογία. Ο Χριστός σε επέλεξε. Σε ετοιμάζει για μεγάλους άθλους. Όμως, θα πρέπει να δώσεις μεγάλο αγώνα γιατί αυτό που έχεις μέσα σου δεν πρόκειται να φύγει εύκολα».

Εάν βλέπατε τη λάμψη στο πρόσωπο του τρελο -Γιάννη θα κατανοούσατε το φόβο μου. Θεωρούσα αηδίες τα περί δαιμονίων. Πίστευα ότι αποτελούν σκαρίφημα των παπάδων και της θρησκείας για να φοβίζουν τον κόσμο και να απομυζούν εύκολα χρήματα, να περνούν καλά, να πλουτίζουν και άλλα τέτοια συναφή. Και να τώρα που υπήρξα μάρτυρας της φθονερής για τον άνθρωπο δράσης τους... Ο τρελο-Γιάννης από τότε έγινε αδελφός και φίλος... 

Το ίδιο βράδυ μάζεψα όλα τα γυναικεία ρούχα και τα παπούτσια και τα καλλυντικά και τα πέταξα στα σκουπίδια. Την επόμενη ημέρα άλλαξα το τηλέφωνό μου...

Με τη βοήθεια του σαλού μάλιστα έπιασα δουλειά σε λογιστήριο μίας μεγάλης εταιρίας. Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας ήταν φίλος του τρελο-Γιάννη. Με προσέλαβε με ικανοποιητικό μισθό. 

Ταυτόχρονα σχεδόν καθημερινά με τον τρελο-Γιάννη πηγαίναμε σε ένα ναό ψηλά στον Υμηττό και ο ιερέας διάβαζε τις ευχές του Μεγάλου Βασιλείου (εξορκισμούς) ενώ ο τρελο- Γιάννης διάβαζε ψαλμούς. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι έζησα...

Αυτό που μπορώ τώρα να βροντοφωνάξω από την εμπειρία μου αυτή είναι πως η ομοφυλοφιλία και εν γένει η πορνεία δεν είναι διαφορετικότητα ούτε ασθένεια...

είναι ένα φοβερό δαιμόνιο, που εξοργίζει τον Παντοκράτορα. Αυτό επίσης που θέλω να σας πω είναι πως η αγία μας Εκκλησία έχει τα κατάλληλα όπλα για να εξολοθρεύει ολοσχερώς όλα αυτά που σήμερα η εκσυγχρονισμένη κοινωνία μας θεωρεί όπως και εγώ πίστευα κάποτε ότι είναι βλακείες.

Οι προσευχές του αγίου της γειτονιάς μας με γλύτωσαν. Άλλαξε τη ζωή μου ολάκερη η γνωριμία μαζί του. Αυτά που έζησα τα τελευταία πέντε χρόνια στην ευλογημένη αυτή γειτονιά συνθέτουν ένα αληθινό θαύμα του τριαδικού και μόνου αληθινού Θεού.

Ξέφυγα μέσα από μία πραγματική κόλαση και ζω μέσα σ’ έναν κόσμο που ούτε στα καλύτερα όνειρά μου δεν είχα ζήσει. Με τη συνεχή συμπαράσταση του αγίου αυτού ανθρώπου που κάθε άλλο παρά τρελός ήταν κατανόησα το λάθος, συνειδητοποίησα πράγματα και καταστάσεις που αποτελούν τα θεμέλια της κοινωνίας μας, γνώρισα την αγάπη του Χριστού...

Λειτουργούσα ως εθισμένος σε τοξικές ουσίες, δεν ξεχώριζα από τους τοξικομανείς, ζούσα έναν εφιάλτη, στον οποίο έδωσε τέλος ο τρελο -Γιάννης ο υπέροχος αυτός άγιος του Θεού.

                                                                      

Δεν θέλω άλλο να σας κουράσω με την ιστορία μου. Άλλωστε καταγράφω όπως πρότεινε ο κυρ-Αναστάσης όλη την ιστορία μου με λεπτομέρειες. Ζητώ συγγνώμη και από εσάς και από τα πάμπολλα θύματα που παρέσυρα στα δίκτυα της ανομίας, όπου ήμουν παγιδευμένος...

Ζητώ συγνώμη και από την αγαπημένη μου Κατερίνα, η οποία άνοιξε την αγκαλιά της στον πιο αμαρτωλό όλης της οικουμένης, έκλεισε τα αυτιά της στα δυσμενή σχόλια και τις δίκαιες κριτικές και δέχτηκε την πρότασή μου να προχωρήσουμε σε γάμο...

                                                                                    

Δέχτηκε να ζήσει με ένα μηδενικό, με ένα απόβλητο, ένα μωρό. Και στον επικείμενο γάμο μας είχε επενδύσει με δάκρυα και προσευχές ο άγιος τούτος άνθρωπος, ο τρελο –Γιάννης...

Τα τελευταία λόγια του Κωνσταντίνου χάθηκαν μέσα στους λυγμούς του. Μαζί του έκλαιγε ο παπά Βασίλης που έτρεξε και τον αγκάλιασε αλλά καί όλοι οι παρευρισκόμενοι. "Σκέφτομαι παπά-Βασίλη να φύγω από τη γειτονιά όχι για μένα αλλά για την Κατερίνα" ψέλλισε ο Κωνσταντίνος με δυσκολία. 

Τότε ο παπά-Βασίλης πήρε το λόγο και είπε: "Αγαπητοί μου ο Κωνσταντίνος εξεδήλωσε την επιθυμία να φύγει από τη γειτονιά μας. Τι λέτε; Θα αφήσουμε μια ζωντανή μαρτυρία ενός θαύματος του εκλιπόντος αδελφού μας Ιωάννη, τον Κωνσταντίνο μας αλλά και την Κατερίνα μας να φύγουν;" 

Όχι, Όχι... φώναξαν όλοι. 

________________________________

Η εξομολόγηση ενός πρώην ομοφυλόφιλου, 
και η θαυμαστή σχέση του, 
με τον τρελο-Γιάννη τον δια Χριστόν σαλό.

Απο το βιβλίο για τη ζωή του τρελο-Γιάννη. 

*Τα έσοδα που θα προκύψουν από τη διάθεση θα διατεθούν εξ’ολοκλήρου για την ανέγερση του ιερού ναού Αγίου Χαραλάμπους στο Βαλάρι της Ευρυτανίας. 

 Πηγή: orthodoxia.gr

Ἕνας κόσμος μὲ πετρωμένη συνείδηση

Iσως εἶναι δικὴ μου ἰδιοτροπία ἀλλὰ μὲ ἐνοχλεῖ ἀφάνταστα νὰ διαβάζω βιβλία ποὺ ἀναφέρονται δῆθεν στὴ σύγχρονη θρησκολογία ἀλλὰ νὰ πουλᾶνε στὸν ἀναγνώστη μιὰ ὕπουλη σαπρὴ φιλοσοφία ἤ λογοτεχνία. Γι’ αὐτὸ πουλᾶνε σὰν πορνογραφήματα! Ὁμολογουμένως ὑπάρχουν στὸν καιρὸ μας συγγραφεῖς καὶ διανοούμενοι παντός τύπου ποὺ ἐνῶ –ὑποτίθεται– μάχονται γιὰ ὑψηλὲς ἠθικὲς ἀρχὲς, οἱ ἴδιοι ἔχουν ἀρχὲς σὰν αὐτὲς τοῦ δαιμόνιου Γάλλου διπλωμάτη Ταλλεϋράνδου γιὰ τὸν ὁποῖο εἶχε λεχθεῖ τὸ ἀπίθανο: «Τὸν ἀγόρασαν ὅλοι, μὰ τοὺς πούλησε ὅλους. Τὸν μόνο ποὺ δὲν πούλησε ἦταν ἡ μητέρα του˙ καὶ τοῦτο διότι ἦταν... ὀρφανὸς!».

Πολλοὶ στὰ χρόνια μου, πουλώντας κάλπικη πνευματικότητα καὶ ἐπιστημονικότητα, ἔφθασαν ψηλὰ καὶ φόρεσαν τηβένους ἤ ἄλλες ἐπίσημες ἐνδυμασίες. Δὲν ἀποκλείω οὔτε τὸ ράσο. Ὄντως, ἡ τέτοια στολή ταίριαζε πάνω τους σὰν δεύτερη ἐπιδερμίδα. Πρὶν ἀπὸ χρόνια κάποιος νεόφυτος ἱστορικὸς ἐλέγχοντας μιὰ μελέτη μου σχετικὰ μὲ τὶς ἀγριότητες –παντελῶς ἄσκοπες– ποὺ ἔγιναν στὴ διάρκεια τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, βρῆκε νὰ μοῦ πεῖ τοῦτο τὸ ἀποστομωτικὸ, ὅτι δηλαδή οἱ ἐπαναστάσεις δὲν γίνονται μὲ ροδόσταμο! Μόνο ποὺ ἡ φράση αὐτὴ δὲν ἦταν προϊόν τῆς δικῆς του κεφαλῆς. Τὴν εἶχε πεῖ ὁ Σεμπαστιὰν Σαπφόρ στὸ σπουδαῖο Γάλλο τραγικό συγγραφέα Μαρμοντέλ (1723-1799) ποὺ γιὰ κάποιοι διάστημα «φιλοξενήθηκε» στὴ Βαστίλλη.

Πολλοὶ ἀποροῦν πῶς καὶ γιατὶ κάποια ἐπιδέξια μηδενικὰ κατορθώνουν νὰ φθάσουν ψηλὰ, παρακάμπτοντας τοὺς νόμους καὶ περνώντας μέσα ἀπὸ... ὑπονόμους. Ἄς μὴ γελιόμαστε. Ὅπως ἔχει λεχθεῖ ἀπὸ παλιὰ, ὁ νόμος εἶναι στὸ μεγαλύτερο μέρος του μιὰ ταχυδακτυλουργία - χάρτινη τίγρη ποὺ φυλάει τὸ ναὸ μιᾶς τυφλῆς, τώρα καὶ κουφῆς, θεᾶς. Ἄν κοιτάξουμε γύρω μας, θὰ δοῦμε νὰ κυκλοφοροῦν πλῆθος ἔννομοι ἀπατεῶνες. Ἡ κλίμακα τῶν ἀξιῶν στὴν ἐποχὴ μας ἔχει ἀνατραπεῖ ὁλοσχερῶς. Δὲν ὑπάρχει ἠθικὴ ταυτότητα. Πολλοὶ σοῦ δηλώνουν μὲ κυνικότητα ὅτι γιὰ νὰ φᾶς μὲ τὸ διάβολο, πρέπει να ἔχεις μακρύ κουτάλι. Ποιὸς καταδέχεται νὰ καθίσει στὸ τραπέζι τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι φτωχότερο καὶ ἀπὸ τὰ σπαρτιατικὰ συσσίτια, τὰ περίφημα «φιδίτια»; Φίδια ποὺ σὲ φάγανε, ἄν σὰν τὸν Ἡρακλῆ, ἀκολουθήσεις τὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς! Ἡ ἄνοδος μὲ πλάγιους τρόπους φορτίζει τὴ ματαιοδοξία καὶ τὴ φιλαρέσκεια πολλῶν. Καὶ ἡ φιλαρέσκεια κάνει τὴ ζωὴ τους περισσότερο ἑλκυστικὴ, περισσότερο θελκτική. Ποιός ἀντέχει σήμερα στὴν ἐποχὴ τῶν ἐπιπλεόντων φροκάλων χωρὶς μιὰ ἐπίσημη θέση σὲ κάποιον ὀργανισμὸ, ὅταν μάλιστα οἱ κατέχοντες τὶς θέσεις αὐτὲς εἶναι ἁδρὰ μισθοδοτούμενοι;

Φοβᾶμαι ὅτι αὐτὸς ὁ διογκούμενος «ἑαυτουλισμός» ἔκανε τὴ χώρα μας ἕναν ἀσθενικὸ σφυγμό. Σὰν λαὸς δὲν ἔχουμε πλέον ἐθνικό παλμό. Σὰν τοὺς «Μοιραίους» τοῦ Βάρναλη προσμένουμε –ἀφοῦ ὁ Μεσσίας δὲν ἔρχεται– τὴν τελειωτικὴ καταβύθισή μας στὸ σκοτάδι. Κατὰ καιρούς ἐμφανίζονται κάποιοι ἐπίδοξοι σωτῆρες –κάποιοι μὲ σωρὸ φανταστικὰ λεφτὰ– ποὺ ὑπόσχονται νὰ βροῦν διέξοδο στὸ ἀδιέξοδο ὅπου ἔχουμε βρεθεῖ. Καὶ εἶναι τόσο πειστικοί καὶ σοβαροί, ποὺ λὲς καὶ κάθε μέρα κουβεντιάζουν μὲ τὸ Θεὸ! Συχνὰ, διερωτῶμαι, ὑπάρχει σωσμὸς; Ναὶ, ἄν γίνει μέσα μας σεισμὸς καί στὸ χάσμα ποὺ θ’ ἀνοίξει ὁ σεισμὸς φυτρώσουν ἄνθη, ὅπως λέει ὁ Σολωμὸς. Γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὰ δαιδαλώδη ἀδιέξοδα, πρέπει νὰ ἐπανακτήσουμε τὸ ποιητικὸ αἴσθημα τῆς ζωῆς. Σήμερα ἀκόμη καὶ οἱ καλοὶ ἔχουν σκληρύνει πολύ. Μόνον ἡ ἀθωότητα, ἡ ποιητικὴ εὐαισθησία μπορεῖ νὰ ξανανοίξει τὸ μυαλό μας. Ὅταν δὲν μᾶς συγκινεῖ τὸ χαμόγελο ἑνὸς κοιμισμένου μωροῦ ἤ ἡ θέα μιᾶς γριούλας ποὺ μισοκοιμᾶται στὴ λιακάδα, τὶ ἄλλο μπορεῖ νὰ μᾶς συγκινήσει; Ὅ,τι μπορεῖ νὰ μᾶς ταρακουνήσει, ὅ,τι μπορεῖ ἁπλῶς νὰ μᾶς ἀναδείξει ἤ νὰ μᾶς φωταγωγήσει δὲν προσφέρει συγκίνηση· τὸ πιθανώτερο εἶναι νὰ προσφέρει μιὰ ψυχικὴ σκλήρυνση καὶ μιὰ πετρωμένη συνείδηση.

 

 Κόντρα

 

 03/10/2017

πηγή

ΤΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΑ

Ὡς ἄνθρωπος τῆς ὑπαίθρου καὶ τῶν θαλασσοδαρμένων νησιῶν, ἔπρεπε νὰ σπουδάσω τοὺς καιρούς, ὄχι ἁπλὰ νὰ τοὺς μάθω. Ἡ κυβέρνησή σου ταξίδεψε μὲ μπάτη. Σιγά-σιγὰ ὅμως ἔγινε μαϊστράλι καὶ τώρα μαΐστρος μὲ τὰ μάγγανα, ποὺ ξερριζώνει τὰ κλαδιὰ καὶ ἐκσφενδονίζει πέτρες, καὶ ἀπὸ τὴν στεριὰ καὶ ἀπὸ τὴν θάλασσα.
Τὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ὁ ραγιᾶς τραγουδοῦσε: «Μέριασε, βράχε, νὰ διαβῶ». Μὲ αὐτὸ τὸ μικρὸ τραγουδάκι, ποὺ τὸ ἔλεγε ἄλλοτε ψιθυριστὰ καὶ ἄλλοτε δυνατά, ἀναγνώριζε ὅτι οἱ κρατοῦντες ἦταν βράχος. Ἀλλὰ κι ἐγώ, ὁ ραγιᾶς, εἶμαι φουρνέλο, κι ἂς μὴ φαίνωμαι. Αἰσθάνομαι κι ἐγὼ τὴν ρώμη τῶν δυνάμεών μου. Δὲν μπορῶ νὰ σὲ ἀφανίσω, ἀλλὰ μπορῶ νὰ σὲ μεριάσω, γι᾽ αὐτὸ σοῦ λέω «μέριασε», δὲν σοῦ λέω «ἐξαφανίσου». Δὲν σοῦ συνιστῶ, λοιπόν, οὔτε νὰ πέσης οὔτε νὰ παραιτηθῆς, ἀλλὰ νὰ παραμερίσης μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ τιμή.
Ἀνέβηκες σὲ μιὰ πίστα καὶ χορεύεις, ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν μπορεῖς νὰ παρακολουθήσης τὰ ὄργανα καὶ μπερδεύονται τὰ βήματά σου. Δὲν μπορεῖς νὰ ἀκούσης τὴν θλιμμένη σήμερα φωνὴ τοῦ κότσυφα, ποὺ λέγει: «Θέλω τὸν Σταυρὸ στοὺς τρούλλους, στὰ καμπαναριὰ τῶν ἐκκλησιῶν, στὰ ἱστία τῶν καραβιῶν καὶ στὸν ἱστὸ τῆς σημαίας. Τὴν μπάλα ποὺ μοῦ ἔβαλες δὲν μπορῶ νὰ τὴν σιγουρευτῶ, ἐνῶ τὰ σκέλη τοῦ σταυροῦ χρόνια τὰ ἔχω βῆμα καὶ τραγουδῶ καὶ ἀνακοινώνω τῆς ἄνοιξης τὶς ὀμορφιὲς καὶ τοῦ χειμῶνα τὶς κακοκαιριές». Ὅποιος τόλμησε στὴν ἱστορία νὰ ρίξη τὸν Σταυρό, τοῦ ᾽ρθε ἡ μπάλα στὸ κεφάλι. Ὄχι τὰ σύμβολα τῆς πίστεως καὶ τοῦ Γένους μας ἀφανισμένα καὶ ἀλογάριαστα ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες. Ὄχι οἱ ἀνακοινώσεις τῆς λατρείας ἀπὸ τοὺς κράχτες τῶν τηλεοπτικῶν καναλιῶν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν παρηγορήτρα καμπάνα. (Βρέθηκα σὲ νοσηλευτήριο τοῦ Βερολίνου. Ἡ μόνη μου παρηγοριὰ ἤτανε κάθε βράδυ ὁ ἦχος μιᾶς καμπάνας, ἴσως ἀπὸ κάποιο μοναστήρι.) Κυριολεκτικὰ δαπανᾶσθε νὰ ὑψώσετε μιναρέδες σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο τὸν ἅγιο καὶ ἀφήνετε τὰ μνημεῖα τοῦ Ἔθνους, τοῦ Γένους καὶ τῆς Ἐκκλησίας νὰ γκρεμίζωνται.
Ἀπόσυρε τὰ θρησκευτικὰ ποὺ διδάσκονται σήμερα τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα. Δὲν μιλᾶνε αὐτὰ γιὰ τὸν Θεό, ἀλλὰ γιὰ τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν. Ἀναπιάνεται τὸ προζύμι χωρὶς νερό; Στὰ χέρια κολλᾶ καὶ τὸ δέρμα βγάζει. Νυμφεύσου στὴν ἐκκλησία, ὅπως καὶ οἱ πρόγονοί σου. Βάπτισε τὰ παιδιά σου, ὅπως βαπτίστηκες κι ἐσύ. Συμμάζεψε κάθε ὑβριστὴ τῆς πίστεως. Ἡ Ἑλλάδα θεμελιώθηκε πάνω στὴν ἀρχὴ τῆς θεοκρατίας. Πρέπει κάθε μέρα νὰ ἀναπλάθεται καὶ νὰ φρεσκάρεται τὸ φύραμά της. Ἂν εἶσαι χριστιανὸς καὶ παρασύρθηκες σὲ ὅσα ἔπραξες μέχρι τώρα, μετανόησε. Ἂν συνειδητὰ δὲν πιστεύεις, παραμέρισε.
Δὲν σὲ γνωρίζω, οὔτε τὸ κάλλος τοῦ προσώπου σου εἶδα ποτέ. Καὶ δὲν θέλω νὰ συναντηθοῦμε, γιατὶ δὲν εἶμαι ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος νὰ σοῦ ἀλλάξω πορεία. Σὲ βλέπω ποὺ τρέχεις σὰν τὸν εἰδωλολάτρη παπᾶ ποὺ ξυλοκόπησε τὸν μοναχό, καὶ τὰ χρόνια τῆς κυβέρνησής σου στριφογυρίζεις τὸ ραβδί σου στὸν ἀέρα. Οὔτε τὸ ραβδί σου θέλω νὰ πάρω οὔτε ἐσένα νὰ πιάσω. Ἀλλὰ ἡ ὀρθόδοξη Ἑλλάδα δὲν διαθέτει τέτοιον ἄνεμο, νὰ ἀνεμίζη ὁ κάθε ἄπιστος καὶ εἰδωλολάτρης τὴν βέργα ποὺ κρατάει στὰ χέρια του. Θέλεις νὰ ἔρθης καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ στριφογυρίσης τὸ ραβδί σου. Ἀλλὰ θὰ περπατήσης τόσο μόνος, ὅσο ἡ ἐλαφίνα στ᾽ ἀπόσκια τῶν βουνῶν. Ὁ τόπος θὰ σὲ δεχθῆ; Ἀλλὰ οἱ μοναχοί, μόλις σὲ δοῦνε, θὰ σὲ πάρουνε γιὰ παγωμένο μαΐστρο καὶ θ᾽ ἀρχίσουν νὰ φτερνίζωνται.
Ἀπόσυρε τοὺς νόμους ποὺ κατέβασαν τὸν Σταυρό, ποὺ σταμάτησαν τὶς προσευχὲς στὰ σχολεῖα. Ὁ Τοῦρκος, μὲ τὸν ὁποῖο καυκαλίζεσαι, τρεῖς φορὲς τὴν ἡμέρα γονατίζει στὸν θεό του, καὶ τὸ ὀρθόδοξο σχολειὸ θὰ συνάγεται στὶς αἴθουσες ὅπως τὰ μοσχάρια στὰ βοσκοτόπια; Ὅσο ὁ Τοῦρκος μᾶς βάζει χέρι, τόσο ἐμεῖς πρέπει νὰ τοῦ πατᾶμε πόδι. Δὲν μπορεῖς; Μέριασε. Μόνος σου ὡδήγησες τὸν ἑαυτό σου στὸ φρύδι τοῦ βουνοῦ. Προτοῦ πέσης, μέριασε.
Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ ἀναπνέη Χριστὸ καὶ ὄχι τὴν μπόχα τῆς βενζίνης καὶ τοῦ καμένου λαδιοῦ. Ὁ Θεὸς σ᾽ αὐτὴν τὴν χώρα ἔδωσε πλούσια τὰ ἀγαθὰ γιὰ τὰ δῶρα τῆς λατρείας• τὸ σιτάρι, τὸ λάδι καὶ τὸ κρασί. Δὲν μᾶς τά ᾽δωσε γιὰ νὰ τὰ τρῶμε στὰ μπαράκια καὶ νὰ τὰ ρουφοῦμε στὰ ποτήρια, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἱερουργοῦμε τὸ ἱλαστήριο μυστήριο. Μὴν καταργῆς τὴν Κυριακή. Πολλοὶ ἔδωσαν τὸ αἷμα τους, γιὰ νὰ μείνη αὐτὴ ἡ ἡμέρα «τοῦ Κυρίου». Καὶ μὴ φέρνης στὸ προσκήνιο τὸ Σάββατο. Μὴν ἀμνηστεύης τὴν μοιχεία καὶ ὅλες τὶς ἄλλες παραμέτρους τῆς ἁμαρτίας αὐτῆς. Μὴ θεσπίζης τὰ ζευγαρώματα ποὺ δὲν κάνουν οὔτε τὰ ζῶα, γιατὶ ὁ Θεὸς τὰ κατέκαυσε. Ἄναψες φωτιὲς ποὺ καῖνε ὄχι μόνον τὰ ξερά, ἀλλὰ καὶ τὰ χλωρά. Μὲ αὐτοὺς τοὺς νόμους σάρωσες τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ κοινωνία. Δὲν σὲ θεωρῶ κούσουλο, γιὰ νὰ σὲ φυσήξω νὰ παραμερίσης, ἀλλὰ ἄνδρα σπουδαῖο, μὲ δυνάμεις ὅμως καταστρεπτικές.
Πληροφοροῦμαι ὅτι δόγμα θὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὴν βουλή σας, ποὺ θὰ δηλώνη ὁ ἄνθρωπος τὸ φύλο του στὰ δεκαπέντε του χρόνια. Δηλαδή, μέχρι δεκαπέντε ἐτῶν θὰ ψάχνωμαι, γιὰ νὰ προσδιορίσω τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς ποὺ λέγεται «ἐπιθυμητικόν». Αὐτὸ εἶναι ἐπέμβαση τοῦ ἀνθρώπου στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς δὲν θὰ ὑπνώση• θὰ ἐξεγερθῆ καὶ δὲν θὰ βρεθῆ ὁ οἶκος σου εἰς τὸν αἰῶνα. Μετὰ ἀπὸ ἕνα τέτοιο νόμο, ἡ Ἑλλάδα θὰ γίνη κρανίου τόπος.
Μὴ παλεύης τὸν Ἰσραήλ, μὴ τὰ βάζης μὲ τὸν Ἰσχυρό, μὴ καθυβρίζης τὸν Δημιουργό. Ἐμεῖς ποὺ ἐμακρύναμε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ φυγαδευθήκαμε στὶς ἐρήμους, ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο περισσότερο ἀπὸ σένα ποὺ ζῆς στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Βδελυκτὰ καὶ παράνομα πράγματα κατεργάζεσαι. Ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐλευθερία του, κι ἐσὺ νομοθέτησες τὴν σκλαβιὰ στὴν ζωή του. Ὁ σκλαβωμένος στὰ πάθη του δὲν εἶναι ἐλεύθερος. Συλλογίσου τα αὐτὰ καὶ παραμέρισε.
Ἄφησε τὶς τόλμες τὶς ἄτολμες. Ἄφησε τοὺς ἀνδρισμούς, ἀφοῦ ἔγινες γυναίκα. Εἴτε πιστεύεις εἴτε δὲν πιστεύεις, εἶσαι ἀπόγονος τοῦ Ἀδάμ, καὶ ἐσὺ καὶ τὸ σινάφι σου, καὶ ὑπάρχει κρίση καὶ ἀνταπόδοση. Φρενάρισε, γιατὶ σκούνταψες καὶ δὲν ὑπάρχει κανένας νὰ σοῦ φέξη, σὲ λίγο θὰ στερῆσαι καὶ δὲν θὰ ἔχης τὸν ἐλεοῦντα.
Μὲ αὐτὸν τὸν νόμο κορυφώνεις τὸ κακό, σταματᾶς τὰ καυχήματα τῶν γονιῶν, τοὺς βάζεις στὴν ἀμφισβήτηση ἂν ἀναθρέφουν ἄνδρα ἢ γυναίκα, σταματᾶς τὸ νανούρισμα τῆς μάννας. Τί θὰ λέη ὅταν κουνάη τὸ παιδί της; «Παιδούλα μου» ἢ «Ἀγόρι μου»; Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὶς δαιμονικὲς δυνάμεις κλίνει πρὸς τὸ κακό. Ἂν τὸ κατοχυρώσης καὶ μὲ νόμο, τότε ἦρθε ἡ ἐποχὴ νὰ ψάχνουμε «ὁ διάβολος θηλυκὸς εἶναι ἢ ἀρσενικός;» Ἡ ἱστορία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων τέτοια φοβερὴ ἀπόκλιση δὲν εἶχε ποτέ. Ὄχι τὸ Ὄρος δὲν πρέπει νὰ σὲ δέχεται, ἀλλ᾽ οὔτε ἡ μάννα ποὺ σὲ γέννησε. Ἡ φουρτούνα ποὺ σήκωσες αὐτὴ θὰ σὲ πνίξη. Μέριασε.
Χριστιανοί, μὴ θροῆσθε. Δὲν θὰ μείνουμε μόνοι μας. Θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν σκιὰ τοῦ θανάτου καὶ θὰ κοιτασθοῦμε κάτω ἀπὸ εὐσκιόφυλλα δένδρα. Ἐμεῖς, οἱ βαπτισθέντες καὶ Θεὸν ὁμολογοῦντες, λέμε:
Ἐξεγέρθητι, Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου καὶ σῶσον πάντας ἡμᾶς ἀπὸ τὰ ἔθνη τὰ φρυαττόμενα. Κύριε τῶν δυνάμεων, τὸ παρασόλι σου ζητοῦμε, τὸ ἀλεξίβροχό σου. Οὔτε σταγόνα βροχῆς νὰ μὴ μᾶς εὕρη ἀπὸ τὴν καταιγίδα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἄστραψε καὶ βρόντηξε καὶ σκόρπισε τὰ φρυάγματα τῶν ἐθνῶν καὶ διάλυσε τὶς βουλὲς τῶν ἀσεβῶν.
Συντηρητικοὺς μᾶς λέτε. Τὸ Ὄρος εἶναι συντηρητικό, ἀλλὰ μὲ διάκριση. Οὔτε νεοζηλωτὲς εἴμαστε οὔτε φανατικοὶ φονταμενταλιστές. Ἁπλῶς διακρίνουμε ποιὰ πράγματα χρειάζονται συντήρηση καὶ ποιὰ πέταμα. Ἐσεῖς βάζετε τὰ σάπια πράγματα στὴν συντήρηση; Ἐμεῖς τὰ θεωροῦμε θανατικὰ καὶ γιὰ τὰ ζῶα μας ἀκόμη καὶ λέμε «θάψτε τα• ἂν τὰ φᾶνε, θὰ ψοφήσουν». Θαφτῆτε μόνοι σας, γιατὶ βρωμᾶτε πτωμαΐνη. Ἡ μοσχοβολιὰ τοῦ φθινοπώρου δὲν μπορεῖ νὰ ὑπερνικήση τὴν δυσοσμία σας. Σὲ τοποθέτησαν νὰ ἀροτριᾶς τὴν γῆ καὶ ὄχι νὰ τὴν καταστρέφης.
Παραμέρισε.

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης

«Έστωσαν υμών αι οσφύες περιζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι» (Λκ. 12, 35). Να θυμάστε πάντα τον λόγο αυτό και ποτέ να μην τον λησμονήσετε.

''Θέλω να σας πω κάτι πολύ σημαντικό, θέλω να σας πω για την μνήμη του θανάτου, διότι ο θάνατος βρίσκεται πολύ κοντά στον καθένα μας, όπως ήταν τόσο κοντά σε μένα το προηγούμενο Σάββατο. Ο καθένας από μας μπορεί να πεθάνει ξαφνικά, τότε που δεν περιμένει. Γνωρίζετε ότι η ζωή πολλών ανθρώπων τελειώνει ξαφνικά και απρόοπτα.
Να θυμάστε πάντα, χαράξτε στην καρδιά σας τον λόγο αυτό του Χριστού· «Έστωσαν υμών αι οσφύες περιζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι» (Λκ. 12, 35). Να θυμάστε πάντα τον λόγο αυτό και ποτέ να μην τον λησμονήσετε. Όταν οι άνθρωποι ετοιμάζονται να περπατήσουν ένα μακρύ δρόμο ή να κάνουν μία δύσκολη εργασία δένουν στη μέση τους το ζωνάρι. Και όταν περπατάνε μέσα στο σκοτάδι της νύχτας έχουν μαζί τους λυχνάρια και είναι σημαντικό γι' αυτούς τα λυχνάρια αυτά να είναι πάντα αναμμένα.''

∽ Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας του Ιατρού.
πηγή

Οσίου Εφραίμ του Σύρου Εις την Β' Παρουσίαν του Κυρίου Ο των όλων Θεός έρχεται κρίναι ζώντας και νεκρούς.

Εις την Β' Παρουσίαν του Κυρίου

Ο των όλων Θεός έρχεται κρίναι ζώντας και νεκρούς...

Και θα ανοιχθούν τα φοβερά εκείνα βιβλία, όπου είναι γραμμένα και τα έργα μας και λόγοι και οι πράξεις μας, τα οποία είπαμε και επράξαμε εις αυτήν την ζωήν, δηλαδή οι διαλογισμοί και τα ενθυμήματα, για τα οποία θα αποδώσουμε λόγον εις τον Κριτήν. 

Τότε θα ζητηθή από τον καθένα μας η ομολογία της πίστεως και η συνταγή του βαπτίσματος, και την πίστι καθαρή από κάθε αίρεσι και την σφραγίδα άθραυστη και τον χιτώνα αμόλυντον... 

Μετά την χάριν (του αγίου βαπτίσματος) ο ποιών τα πονηρά έργα, εξέπεσε της χάριτος, και ο Χριστός αυτόν εις τίποτε δεν θα ωφελήση, εάν επιμένη εις την αμαρτίαν. Διότι έχει γραφεί, ότι όλοι θα παρασταθούμε εμπρός εις το βήμα του Χριστού, διά να προσκομίση κάθε ένας όσα έπραξε με το σώμα του, είτε καλόν είτε κακόν (Β' Κορ. 5, 10).

Διότι όσοι έχουν τα καλά έργα και τους καλούς καρπούς χωρίζονται από τους ακάρπους και αμαρτωλούς, οι οποίοι και θα εκλάψουν, σαν τον ήλιον. Αυτοί είναι όσοι εφύλαξαν τις εντολές του Κυρίου, οι ελεήμονες, οι φιλόπτωχοι, οι φιλόρφανοι, οι ξενοδοχούντες, οι αντιλήπτορες των καταπονουμένων, οι επισκέπται των ασθενών, οι πενθήσαντες τώρα, καθώς είπεν ο Κύριος, οι πτωχεύσαντες τώρα διά τον πλούτον που ευρίσκεται εις τους ορφανούς, οι συγχωρούντες τα παραπτώματα των αδελφών, οι φυλάξαντες την σφραγίδα της πίστεως άθραυστον και αμόλυντον από πάθε αίρεσιν.

*Οι ευρισκόμενοι πάλιν εξ αριστερών είναι οι άκαρποι, εκείνοι που έχουν παροξύνει τον Καλόν Ποιμένα, εκείνοι που τον καιρόν αυτόν της μετανοίας τον επέρασαν παίζοντες και τρυφώντες, οι οποίοι εδαπάνησαν σε ασωτεία, μέθη και ασπλαχνία όλον τον χρόνον της ζωής των, σαν εκείνον τον πλούσιον, που ποτέ δεν ελέησε τον πτωχόν Λάζαρον, δι' αυτό και κατεκρίθησαν, ως ανελεήμονες και άσπλαχνοι και μη έχοντες καρπούς μετανοίας, ούτε έλαιον εις τας λαμπάδας των.

*Επειδή δεν ελεήσατε, έτσι και τώρα δεν θα ελεηθείτε, επειδή της φωνής μου δεν ακούσατε, έτσι ούτε εγώ τώρα θα ακούσω τους δικούς σας οδυρμούς. Διότι δεν διακονήσατε εμένα, ούτε με εθρέψατε πεινώντα, ούτε με εποτίσατε διψώντα, ούτε με εφιλοξενήσατε, ούτε γυμνητεύοντα με ενδύσατε, ούτε ασθενούντα με επισκεφθήκατε, ούτε όταν ήμουν εις την φυλακήν ήλθατε προς με. Άλλου Κυρίου εγίνατε εργάται και υπουργοί, δηλαδή του Διαβόλου...

*Τότε θα στενάζουν άρχοντες και πλούσιοι άσπλαχνοι, και θα προσβλέπουν παντού στενοχωρούμενοι, και κανείς δεν θα υπάρχει να μπορή να βοηθήση. Ούτε ο πλούτος φαίνεται, ούτε οι κόλακες παρεβρίσκονται, ούτε θα εύρουν έλεος, διότι δεν ελέησαν, ούτε προαπέστειλαν, δια να εύρουν... η γαρ κρίσις ανίλεως τω μη πράξαντι έλεος.

*Ας μη απιστήση κανείς, ότι είναι μόνον λόγια που λέγονται για την κρίσι. Αλλά με ακρίβεια και με ασφάλεια όλοι να πιστεύσουμε εις τον Κύριον, ότι υπάρχει ανάστασις νεκρών και κρίσις και ανταπόδοσις και των καλών και των κακών, κατά τις θείες Γραφές. Και παραβλέποντες όλα τα πρόσκαιρα, περιφρονούντες αυτά, να φροντίσουμε διά τα όσα αφορούν εις την απολογίαν και παράστασί μας εις το φοβερό βήμα, και την φρικτήν εκείνην ημέρα και φοβερήν ώραν...,η οποία θα δοκιμάση όλην την ζωήν.

(Αγ. Εφραίμ ο Σύρος) Ορθόδοξος Φιλόθεος μαρτυρία Έκδοσις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 

ΑΛΛΑΞΑΝΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ - ΠΟΛΥΘΕΪΑ ΜΕ "ΙΕΧΩΒΑ" ΚΑΙ "ΑΛΛΑΧ"

   Ακόμη και το όνομα του Χριστού αλλάξανε στο νέο Βιβλίο (φάκελο) Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού οι Συγκυβερνώντες, ενώ ταυτόχρονα "σερβίρουν" και άλλους "θεούς" σε 8χρονα παιδάκια, όπως "Γιαχβέ", "Αδωνάι", "Ελοχίμ", "Ιεχωβά" και "Αλλάχ", προκαλώντας τεράστια σύγχυση στους μικρούς μαθητές, στα πλαίσια του "Πολυπολιτισμού", του Συγκρητισμού και της Πανθρησκείας, που προωθείται πλέον επίσημα και κρατικά μέσα από τα Ελληνικά Σχολεία του ΣΥΡΙΖΑ!

  Το νέο Βιβλίο - "Δούρρειος Ίππος" Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού (δείτε περισσότερα εδώ), έφτασε στο σημείο να αλλάξει ακόμη και το όνομα του Χριστού που είναι "Ιησούς" (= Σωτήρας/Ο Θεός είναι σωτηρία/ο Κύριος σώζει) και να το αντικαταστήσει με το "Εμμανουήλ" (=ο Θεός μεθ' ημών=ο Θεός είναι μαζί μας), που δεν είναι το όνομα του Χριστού, αλλά η απόδοση από τον λαό της θεϊκής Του ιδιότητας και του ερχομού Του στους ανθρώπους (Ενανθρώπηση)! Η παραδοχή δηλαδή και η ομολογία των απλών και αγνών Ισραηλιτών, που τον αποδέχθηκαν ως Μεσσία (Χριστός), βλέποντας τα συγκλονιστικά και πρωτόγνωρα για την ανθρωπότητα θαύμάτα Του, σε αντίθεση με τον φθόνο και το μίσος των Εβραίων Αρχιερέων Άννα και Καϊάφα, που ζήτησαν, πλήρωσαν και πέτυχαν τον σταυρικό θάνατό Του, τρομάζοντας έπειτα με την Ανάστασή Του!

ΑΛΛΑΞΑΝΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

   Συγκεκριμένα, το νέο  Βιβλίο (φάκελος) Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στη σελίδα 60, γράφει "Εμμανουήλ: το όνομα του Χριστού", μπερδεύοντας κυριολεκτικά τα μικρά παιδιά, καθώς αναφέρει την σχετική προφητεία του Ησαΐα σε μετάφραση, χωρίς να σημειώσει σε ποιον απευθύνεται και τι εννοεί! Ιδού όμως το αυθεντικό, πρωτότυπο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης:

 ΗΣΑΪΑΣ 7, 13-14: 

   "καὶ εἶπεν· ἀκούσατε δή, οἶκος Δαυίδ· μὴ μικρὸν ὑμῖν ἀγῶνα παρέχειν ἀνθρώποις; καὶ πῶς Κυρίῳ παρέχετε ἀγῶνα; διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ".

   Είναι λοιπόν σαφέστατο ότι ο Ησαΐας απευθύνεται στον "οίκο Δαυίδ", στον ευσεβή ισραηλινό λαό, ο οποίος βλέποντας μελλοντικά το "σημείον" και το παιδί (Ιησούς Χριστός) που θα γεννήσει παρθένος (Παναγία), θα του αποδώσει το "Εμμανουήλ", που σημαίνει "ο Θεός είναι μαζί μας". Θα είναι δηλαδή μιαλαϊκή παραδοχή της θεότητας και ενανθρωπήσεως του Κυρίου, όπως εξηγεί άριστα και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (λόγος ΜΕ' "Εις την Αγίαν του Χριστού Γέννησην", παρ. 52 και εξής)! Το "Εμμανουήλ" δεν θα είναι όμως το όνομα του Χριστού (από το ελληνικό χρίω=αυτός που έχει Χριστεί, εννοείται από τον Θεό Πατέρα)! Γιατί το όνομα κάθε παιδιού το δίνουν οι γονείς του...

   Άλλωστε ο Ησαΐας δεν λέει "καλέσει" (η μητέρα, η παρθένος), αλλά "καλέσεις" (εσύ, ο οίκος Δαυίδ, ο ευσεβής λαός)...

 ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

   Το όνομα όμως του Χριστού, θα το δώσει η ίδια η Παναγία μητέρα Του, μετά από παραγγελία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, ο οποίος εστάλει εκεί στη Ναζαρέτ και ευαγγέλισε την Θεοτόκο, της έφερε δηλαδή το καλό μήνυμα! Ποιο; Ότι, αν και Παρθένος, θα γεννήσει δια Πνεύματος Αγίου υιό και θα του δώσει το όνομα ΙΗΣΟΥΣ, που θα πει ΣΩΤΗΡΑΣ (ο Θεός είναι σωτηρία/ο Κύριος σώζει):

1. Κατά ΛΟΥΚΑΝ  1, 26 - 38:

  "᾿Εν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ, πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα ᾿Ιωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ.  καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν. ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος. καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ.  καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον ᾿Ιακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;  καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ.  καὶ ἰδοὺ ᾿Ελισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ· ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα. εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος".

  Το νέο Βιβλίο αποκρύπτει όμως και την παρόμοια εντολή Αγγέλου που δόθηκε και προς τον αγαθό Ιωσήφ, ο οποίος καταλαβαίνοντας μετέπειτα ότι η Παναγιά ήταν έγκυος, στεναχωρήθηκε και σκεφτόταν να την απομακρύνει διακριτικά και όχι φανερά και δημόσια, επειδή είχε μεγάλη καλοσύνη. Τότε αποστέλλεται ο Άγγελος για τον καθησυχάσει, να εγγυηθεί την αγνότητα της Θεοτόκου και να του τονίσει πως στο "εκ Πνεύματος Αγίου" παιδί πρέπει να δοθεί το όνομα ΙΗΣΟΥΣ (Σωτήρας) και κανένα άλλο:

2.   Κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ 1, 20 -23: 

  "...ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· ᾿Ιωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν ῾Αγίου. τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. 22 Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 23 ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός"!

  

  Εδώ ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος γεφυρώνει την Παλαιά με την Καινή Διαθήκη, ενώ ο  Άγγελος Κυρίου τα λέει και τα ξεκαθαρίζει όλα:

  α. Ότι το όνομα του Χριστού θα είναι Ιησούς (Σωτήρας), επειδή θα "αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών! Επειδή θα μας σώσει, το όνομά Του θα είναι ακριβώς "Ιησούς", που σημαίνει Σωτήρας!

  β. Ότι έτσι εκπληρώνεται η προφητεία του Ησαΐα

  γ. Ότι "καλέσουσι", θα καλέσουν, θα αποκαλέσουν "Εμμανουήλ", ποιον; Τον Ιησού (Σωτήρα) Χριστό. Ποιοι; Οι άνθρωποι, ο λαός! Και τι θα πει "Εμμανουήλ"; "Μεθ΄ ημών ο Θεός"! Ο Θεός είναι μαζί μας! Θα είναι η λαϊκή αναγνώριση, παραδοχή και ομολογία της ενανθρώπησης του Θεού! Αλλά όχι το όνομα του σαρκωμένου Θεού, του Χριστού, που κατ΄ εντολήν θείων Αγγέλων θα είναι "Ιησούς" (=Σωτήρας)!

  Και πράγματι. Ο Θεός έγινε και Άνθρωπος και ήρθε μαζί μας και κοντά μας... Μόνο που κάποιοι εκεί στο Ισραήλ, εκεί στην Αμερική και εκεί στην Αθήνα του άθεου ΣΥΡΙΖΑ, δεν το έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να το καταλάβουν ακόμη, προσπαθώντας να κλονίσουν και την πίστη και την λογική των παιδιών μας, προκαλώντας τα μπέρδεμα, δηλαδή αμφισβήτηση, για να κάνουν "θεό" τους το "Κόμμα", την "Ιδεολογία", την "Αθεΐα", το Τίποτα...

  Για να μάθει όμως ο μαθητής ότι ο μικρός Χριστός πήρε τελικά το όνομα "Ιησούς" θα πρέπει να φτάσει στη σελίδα 78, αν το πάρει είδηση... Έχοντας και πάλι μέσα του απορία και σύγχυση...

ΠΟΛΥΘΕΪΑ ΜΕ "ΙΕΧΩΒΑ" ΚΑΙ "ΑΛΛΑΧ"

   Όμως οι "φωστήρες" του νέου Βιβλίου Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν σταματούν εδώ, αλλά εισάγουν την "Πολυθεΐα" στη συνείδηση των  8χρονων - 9χρονων μαθητών, παρουσιάζοντας και άλλους "θεούς" στη σελίδα 42!

  Έτσι τα ανυποψίαστα παιδάκια θα μάθουν για τον "Γιαχβέ, Αδωνάι, Ελοχίμ" τον οποίο το βιβλίο

Στο βιβλίο υπάρχει μια ιδιόμορφη λιθογραφία του Εβραίου
Ζωγράφου Μαρκ Σαγκάλ, για την φλεγόμενη βάτο
και τον Μωυσή, όπου απεικονίζεται με εβραϊκά
γράμματα το "αφωνήεντο" "Τετραγράμματο"

αναφέρει και σαν "Ιεχωβά", όνομα που είναι παντελώς ανύπαρκτο και αυθαίρετο και παραπέμπει στην αντιχριστιανική πλάνη των "Μαρτύρων του Ιεχωβά", καθώς όταν ο Μωυσής ενώπιον της φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου ρώτησε τον Θεό για το ποιο ήταν το όνομά Του, Εκείνος (ο Υιός και Λόγος του Θεού τους μιλούσε, δηλαδή ο Χριστός, αλλά δεν το κατάλαβαν) απάντησε "Εγώ ειμί ο Ων", που σημαίνει ο Ζων, ο Υπάρχων, Αυτός που Είναι και θα Είναι! 

  Στην γραπτή εβραϊκή γλώσσα όμως, η έννοια αυτή αποδόθηκε με τέσσερα γράμματα (τετραγράμματο), που ήταν μόνο σύμφωνα, διότι στην γραφή τους οι Εβραίοι δεν είχαν φωνήεντα: "YHWH" (ΓΧΒΧ). 

  Επειδή όμως οι Εβραίοι δεν πρόφεραν από σεβασμό εκείνο το οντολογικό όνομα του Θεού, βάζοντας στη θέση του συνήθως το "ο Κύριος", ξεχάστηκε μέσα στους αιώνες η ορθή προφορά του "τετραγράμματου", με τα φωνήεντα που έπρεπε να υπάρχουν πλάι στα τέσσερα σύμφωνα! 

  Πολλούς αιώνες μετά, τον 6ο με 10ο αι. μ.Χ. αιώνα, κάποιοι λόγιοι Εβραίοι, οι λεγόμενοι "Μασορίτες", προσπάθησαν να γράψουν την Παλαιά Διαθήκη και με φωνήεντα, χωρίς να μπορούν να αποδώσουν μία μόνο λέξη: το άγνωστο "YHWH" (ΓΧΒΧ), το οποίο τελικά συνδύασαν με φωνήεντα της λέξης "Αδωνάι" (Κύριος) βγάζοντας έτσι το "Γιαχβέ"... Αλλά στο πρωτότυπο, επίσημο εβραϊκό κείμενο υπάρχει μόνο το "YHWH"(ΓΧΒΧ).

  Άλλοι πάλι μελετητές, επειδή δεν τους ικανοποιούσε το Γιαχβέ, ή το Ιαβέ, ή Γιαχβί, εφεύραν το "Ιεχωβά", που αποτελεί εντελώς αυθαίρετη ονομασία, την οποία χρησιμοποιούν επίσης αυθαίρετα οι Χιλιαστές "Μάρτυρες του Ιεχωβά", δίνοντας ένα αυθαίρετο "προσωπικό όνομα" στον Θεό, που κηρύσσουν όμως ότι δεν είναι ο Χριστός, αλλά ο "Ιεχωβά", πέφτοντας έτσι στον λάκκο του Αντιχρίστου, καθώς θεωρούν τον Χριστό "Άγγελο", δηλαδή κτίσμα και όχι Θεό, ομοούσιο τω Πατρί...

  Πουθενά, μα πουθενά όμως στην Παλαιά Διαθήκη ή την "Εβραϊκή Βίβλο" δεν υπάρχει ούτε το Γιαχβέ, ούτε πολύ περισσότερο το παντελώς αυθαίρετο "Ιεχωβά"! Κατά την επικρατέστερη όμως εβραϊκή άποψη, η ορθή προφορά στα εβραϊκά του "Τετραγράμματου" είναι "Γιαχβέ", χωρίς και αυτό να είναι βέβαιο. Άλλωστε οι Εβραίοι δεν το χρησιμοποιούν για λόγους σεβασμού... Και λένε απλά "ο Κύριος"... 

   Όμως η πλέον ασφαλής, βέβαιη και αποδεκτή σημασία και απόδοση του άγνωστου "τετραγράμματου" είναι το γνωστό ελληνικό "Εγώ ειμί ο Ων" το οποίο απέδωσαν πανομοιότυπα και επακριβώς οι Εβδόμηκοντα (72 για την ακρίβεια) μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης, στα χρόνια των Ελλήνων Πτολεμαίων της Αιγύπτου, περί το 280 π.Χ.. Λέγεται μάλιστα πως ένας από εκείνους τους μεταφραστές ήταν και ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, στον οποίο δόθηκε υπόσχεση ότι δεν θα πέθαινε πριν έβλεπε με τα μάτια του τον ίδιο τον Χριστό, όπως και έγινε, όταν Τον κράτησε βρέφος στα χέρια του, μέσα στον Ναό των Ιεροσολύμων.

  Για το λόγο αυτό, το "ο Ων" αναγράφεται θεολογικά και ομολογιακά, μαζί με το σχήμα του σταυρού, στο φωτοστέφανο του Χριστού, που είναι ο μόνος αληθινός και υπαρκτός Θεός, ο Ων, εκείνος που τους μιλούσε στην Παλαιά Διαθήκη για λογαριασμό του Θεού Πατέρα, αφού είναι ο Υιός αλλά και ο Λόγος του Θεού και Θεός! Το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας! Ο Χριστός μας! ΙΣ ΧΣ!

   Το ερώτημα μετά από όλα αυτά είναι: ποια η αιτία να μπει ολόκληρη σελίδα για "το όνομα του Θεού στους Εβραίους", όταν οι ίδιοι ακόμη δεν είναι σίγουροι για την προφορά του, όπως είδαμε παραπάνω και όταν μάλιστα δεν το χρησιμοποιούν... Μάλλον για να κλονισθεί η πίστη των παιδιών στον Ένα, αληθινό και Τριαδικό Θεό, στην Αγία Τριάδα...

ΚΑΙ  Ο "ΑΛΛΑΧ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΑΝ "ΘΕΟΣ" ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...

   Όμως το απαράδεκτο νέο Βιβλίο Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού, παρουσιάζει και άλλο "θεό", στα μικρά παιδάκια μας, τον ανύπαρκτο, κατά τον Χριστιανισμό, "Αλλάχ" των Μουσουλμάνων!

 Ισχυρίζεται μάλιστα ότι "η παράδοση των Μουσουλμάνων" με τις αμέτρητες σφαγές, γενοκτονίες, παιδομαζώματα και καταστροφές κατά της ανθρωπότητας "συνεχίζουν την παράδοση της Παλαιάς Διαθήκης", την στιγμή που το Κοράνι θεωρεί εχθρούς και απίστους όχι μόνο τους Χριστιανούς, αλλά και τους Εβραίους!

   Αρκεί όμως μια ματιά σε μερικά ενδεικτικά εδάφια του βίαιου και φοβικού "Κορανίου", για να καταλάβει κανείς τι εστί "Αλλάχ" και Ισλάμ:

"Ο Θεός έχει έναν Υιό, λένε οι Χριστιανοί. Μακριά απ’ τον Αλλάχ αυτή η βλασφημία" (κεφ. 2, 110) 

"...Μην πείτε πως υπάρχει Τριάδα στο Θεό. Ένας είναι…..Όχι μόνο δεν έχει γιο αλλά κυβερνάει μόνος του τον ουρανό και τη γη. Είναι αυτάρκης" (κεφ. 4, 169)

 " Όσοι υποστηρίζουν το τρισυπόστατο του Θεού είναι βλάσφημοι. Μόνο ένας Θεός υπάρχει. Αν δεν αλλάξουν πίστη, τίμημα της ασέβειάς τους θα είναι το οδυνηρό μαρτύριο» (κεφ. 5, 77)

 (ΣΗΜ. από τα τρία παραπάνω σημεία, είναι φανερό ποιος κρύβεται πίσω από τον "Αλλάχ" και τον "Μωάμεθ", στον οποίο "αποκάλυψε" το αντιχριστιανικό και αντιεβραϊκό συνάμα, φοβικό, απάνθρωπο και εκδικητικό "Κοράνι", δήθεν ο "αρχάγγελος Γαβριήλ"... Ω, της ασεβείας!)

"Καταπολεμείστε τους εχθρούς σας στον πόλεμο που γίνεται για τη θρησκεία..." (κεφ. 2, 186)

"Σκοτώστε τους εχθρούς σας παντού όπου τους βρίσκετε. Διώξτε τους από το φως απ’ όπου σας έδιωξαν. Ο κίνδυνος ν’ αλλάξετε θρησκεία είναι χειρότερος απ’ το φόνο. Μην τους πολεμάτε καθόλου κοντά στο τέμενος Χαράμ, εκτός αν σας προκαλέσουν. Αν σας επιτεθούν, κολυμπήστε μέσα στο αίμα τους. Αυτή είναι η ανταμοιβή που χρωστάτε στους άπιστους" (κεφ. 2, 187)

"Όταν περάσουν οι ιεροί μήνες, θανατώστε τους ειδωλολάτρες, παντού όπου τους συναντήσετε. Αιχμαλωτίστε τους. Πολιορκείστε τις πολιτείες τους. Στήστε τους παντού παγίδες..." (κεφ. 9, 5)

"...Πολεμήστε τους άπιστους γείτονές σας. Να βρουν αλύγιστους εχθρούς στο πρόσωπό σας..." (κεφ. 9, 124)

" …Οι άπιστοι θα έχουν για ποτό τους βραστό νερό και θα υποστούν βασανιστήρια αντάξια της απιστίας τους» (κεφ. 10, 4)

"Θα δώσουμε την κόλαση για κατοικία στους άπιστους" (κεφ. 18, 100)

"Αν δεν αφήσουν την ασέβεια θα τους σύρουμε από τα μαλλιά» (κεφ. 96, 15)

"Και βέβαια θα ριχτούν οι Χριστιανοί, οι άπιστοι Ιουδαίοι και οι ειδωλολάτρες στις πυρές της κόλασης. Εκεί θα μείνουν αιώνια" (κεφ. 98, 5)

"Προσευχήσου στον Αλλάχ και θυσίασε θύματα" (κεφ. 108, 2) (δείτε περισσότερα εδώ)

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗΣ

   Συμπερασματικά, όταν μαθαίνεις σε παιδάκια Γ΄ Δημοτικού ότι το όνομα του Χριστού ήταν "Εμμανουήλ" (άρα όχι "Ιησούς"=Σωτήρ), τότε τα προκαλείς μεγάλη σύγχυση, με κίνδυνο να πέσουν σε πλάνη μεθαύριο, ιδίως όταν εμφανιστεί κάποιος που θα λέει πως είναι ο "Εμμανουήλ"... Ο δήθεν πραγματικός "Μεσσίας - Χριστός"... Ο Αντίχριστος...

   Η συγκεκριμένη δε παράγραφος του Βιβλίου, θα έπρεπε να είχε τίτλο "Ιησούς: το όνομα του Χριστού" και να αναφέρεται δίπλα η παραπάνω ευαγγελική περικοπή στο "κατά Λουκάν" για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, όπου της λέει ρητά πως το όνομα του νεογέννητου θα είναι "Ιησούς".

  Τέλος, όταν διδάσκεις σε παιδάκια 8 - 9 ετών ότι υπάρχουν και άλλοι "θεοί" (Εβραίων και Μουσουλμάνων), τότε όχι μόνο παραβιάζεις το Ευαγγέλιο, το Σύμβολο της Πίστεως και το Σύνταγμα, αλλά οδηγείς σε απώλεια τις ψυχές του, σε ένα μάλιστα ιστορικό Έθνος, που φτιάχτηκε και διαλέχτηκε από τον Θεό ως "Κιβωτός" της Καινής Διαθήκης Του, έχοντας εκατομμύρια θύματα από τον "Αλλάχ" του Ισλάμ...

  Τα Ελληνόπουλα στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Βαπτισμένα Ορθόδοξοι Χριστιανοί και έχουν κάθε δικαίωμα να διδάσκονται στα Σχολεία της Ελλάδας την Πίστη τους, που είναι η μόνη αληθινή οδός σωτηρίας και παραδείσιας αιωνιότητας στην Οικουμένη!

  Δεν είμαστε ούτε στην Μέκκα, ούτε στο Τελ Αβίβ. Είμαστε στην Ελλάδα του Χριστού, του Σταυρού και της Θεοτόκου, που κάποιοι θέλουν αν διαλύσουν συθέμελα, "αλλά δεν θα προφθάσουν"... 

  Τελικά, με το νέο απαράδεκτο Βιβλίο Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού, τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν σε ποιον Θεό προσεύχονται, ποιο είναι το αληθινό Όνομά του και ποιος τελικά είναι ο πραγματικός Θεός! Ο Χριστός, ο "Εμμανουήλ", ο "Γιαχβέ", ο "Ιεχωβάς", ο "Αδωνάι", ο "Ελοχίμ" ή ο "Αλλάχ";*

"ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΥΠΕΡ ΠΑΝ ΟΝΟΜΑ"

   Καταληκτικά, για να μην μείνει καμία αμφιβολία σε μικρούς και μεγάλους, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, πολίτες και πολιτικούς, ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος στην προς Φιλιππισίους (κατοίκους των Φιλίππων της Μακεδονίας, πλησίον της σημερινής Καβάλας, στους οποίους γράφει Ελληνικά επειδή οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες) επιστολή του, τονίζει το όνομα των ονομάτων του μόνου αληθινού Θεού:

 Προς ΦΙΛΙΠΙΣΣΙΟΥΣ 2, 9-11: 

"...διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός"!

  Δηλαδή κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Κύριος και Θεός, εις δόξαν Θεού Πατρός, ομολογώντας έτσι και την Αγία Τριάδα!

  Όλο δε το "Κύριος Ιησούς Χριστός" σημαίνει:

  ΚΥΡΙΟΣ = Θεός (Δημιουργός και Κύριος των πάντων)

  ΙΗΣΟΥΣ = Σωτήρας (της ανθρωπότητας)

 ΧΡΙΣΤΟΣ = Αυτός που έχει Χριστεί (από τον Θεό Πατέρα, εις δόξαν Θεού Πατρός)

  Αυτό το όνομα ας ομολογούμε λοιπόν όλοι, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ως του μόνου αληθινού και υπαρκτού Θεού, που είναι Ένας αλλά Τριαδικός: ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Πέραν Αυτού κανείς άλλους "θεός" δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει... 

   Διότι σύμφωνα με την Επιστολή Ιωάννου Α΄, είναι Ψεύτες όσοι αρνούνται ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός (Εβραίοι) και είναι Αντίχριστοι όσοι αρνούνται τον Πατέρα και τον Υιό (Ισλάμ, Μάρτυρες του "Ιεχωβά"), καθώς όποιος αρνείται τον Υιό δεν έχει ούτε και τον Πατέρα (Εβραίοι):

 ΙΩΑΝΝΟΥ Α'  2, 22-23:

"τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει"!

   Επομένως, το νέο Βιβλίο λοιπόν Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, είναι σύμφωνα με τα παραπάνω σε κάποια σημεία του και "Ψευδές και Αντίχριστο", διότι σπέρνει στις ψυχές των μικρών παιδιών Ψεύδη, Συγχύσεις, Πολυθεΐα, Αιρέσεις και αφαιρέσεις!

   Αλλάζει το όνομα του Ιησού, παρουσιάζει και άλλους ανύπαρκτους "θεούς" όπως "Ιεχωβά" και "Αλλάχ" και αρνείται έτσι την μοναδικότητα και αυθεντικότητα του Ενός Τριαδικού και μόνο αληθινού Θεού, με κίνδυνο την απώλεια χιλιάδων παιδικών ψυχών...

  Πρέπει λοιπόν να αποσυρθεί, ώστε τουλάχιστον να διορθωθεί στα επίμαχα σημεία, με την φροντίδα της Εκκλησίας!

 Οι δε Έλληνες Εκπαιδευτικοί, ας θυμούνται σταθερά ότι ασκούν Λειτούργημα ενώπιον του Θεού και όχι του εκάστοτε Κόμματος ή Ιδεολογίας και ας δώσουν και πάλι Χριστό και Ελλάδα στα παιδιά μας! Για να καμαρώνουμε μεθαύριο για αυτά όλοι μας!

ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ

πηγή

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΔΗΛΩΣΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ 

(Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων) εδώ