Έπρεπε πρώτα να αθωωθεί το ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ για να τρέξουν μετά τα γεγονότα

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

– ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ! Ο ένας εκ των ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ, ο ΑΡΧΙΠΡΟΔΟΤΗΣ επιτέθηκε στον Καραμανλή!!!

Το Βατοπαίδι σήμερα αθωώθηκε καιρός να «αθωωθεί» και η Ελλάδα από τα μνημόνια.

Η υπόθεση της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, ο μέγιστος διασυρμός και ο φοβερός κατασκανδαλισμός της Ελληνικής κοινής γνώμης πριν 9 ακριβώς χρόνους.
Κάποιοι δίχως να το γνωρίζουν τα « έβαζαν» με την Ἐφορο του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ και ο κοσμάκης πιστός και μη πιστός έκρινε, κατέκρινε, καταλήγοντας σε συμπεράσματα και υποθέσεις που του τα είχαν ετοιμάσει τα ΜΜΕ.

Εφησυχασμένοι όλοι από τα τρελά οικονομικά πακέτα γινόταν οι Πόντιοι Πιλάτοι και ευκολόπιστα προχωρούσαν σε εικονικές σταυρώσεις ανθρώπων.
Η σημερινή αθωωτική απόφαση της υπόθεσης που ταλάνισε τα χρονικά της καθημερινότητας μας δείχνει του λόγου το αληθές.

Από τότε που έσκασε μύτη η ¨εθνική μας¨ αυτή συκοφαντία τα ίδια ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα αποκορυφώνουν τις δράσεις τους σήμερα στην χάραξη νέων ενεργειακών αγωγών, συνόρων και οικονομικής υποδούλωσης Εθνών.

Ποιος μπορούσε να κατανοήσει τότε ότι ο διασυρμός του Βατοπαιδίου ήταν ο προπομπός του διασυρμού της πατρίδος μας και αυτών που θα πάθαινε η ΕΛΛΑΔΑ αργότερα και εξακολουθεί να παθαίνει;
Το Βατοπαίδι σήμερα αθωώθηκε καιρός να «αθωωθεί» και η Ελλάδα από τα μνημόνια.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ του 1989 μόλις είχε αναλάβει την επάνδρωση της Ιεράς Μονής του Βατοπαιδίου η νέα αδελφότητα υπό τον Γέροντα Ιωσήφ.
Από καθαρή συγκυρία βρέθηκα στην Ιερά Μονή .
Μόλις είχα πάρει την ευλογία του Γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη που τον φιλοξενούσαν εκείνες τις μέρες στο Μοναστήρι ( ήταν 2 Αυγούστου με το Αγιορείτικο τυπικό) .
Και στην μεγάλη φημισμένη για τις περίτεχνες αγιογραφίες της Τράπεζα μας ομιλούσε ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός για το πώς πρέπει να πορευτούμε απέναντι στις πολυσύνθετες προκλήσεις της εποχής που έμοιαζε να τα σαρώνει όλα.
Τον γέροντα Ιωσήφ τον έβλεπα για πρώτη φορά .
Εκείνη την ημέρα έμαθα από τους συμπροσκυνητές μου ότι ο Γέροντας Ιωσήφ και ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης ήταν στην Αγιασμένη συνοδεία του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή.

Μετά το τέλος της ομιλίας-συζήτησης που μας εξέπληξε όλους διότι με απλές λέξεις εισχωρούσε στις βαθιές αιτίες της παγκόσμιας κοινωνικής κρίσης, πλησίασα κατ ιδία τον Γέροντα για να τον ευχαριστήσω διότι μου έλυσε δια των λόγων του τους προβληματισμούς μου.
Του ευχήθηκα από καρδίας η Υπεραγία Θεοτόκος να στέργει των προσπαθειών τους στην επάνδρωση της ιστορικότατης και ΠΑΝΑΓΙΟΣΚΕΠΑΣΤΗΣ Ιεράς Μονής του Βατοπαιδίου.

Ως απάντηση έλαβα από τον Γέροντα του εξής λόγους:
-εδώ ήρθαμε για να Σταυρωθώμεν και να Αναστηθώμεν .
-εδώ ήρθαμε για να διδαχτώμεν και να διδάξουμε.
-θα περάσωμεν πολλά και θα δούμε περισσότερα.
-η Ελλάδα και η Κύπρος παιδί μου έχουν καρδιά το ΠΕΡΙΒΟΛΙ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
-οι πνευματικοί χυμοί από αυτό το ΠΕΡΙΒΟΛΙ θα διατρέξουν ολάκερη την οικουμένη στο τέλος του καιρού των παθημάτων της φιλτάτης πατρίδος.

Σήμερα μπορώ να κατανοήσω καλύτερα του λόγους του Γέροντα Ιωσήφ.

Αφού ομιλούμε για την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου , αυτή πέραν των Ιερών πνευματικών θησαυρισμάτων της κατέχει μετά τον ΤΙΜΙΟ και ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ του ΚΥΡΙΟΥ μας, το μείζον
Ποιο προσωπικό αντικείμενο-σέβασμα που φορούσε η ΠΑΝΑΓΙΑ μας κατάσαρκα σφράγιζε τα μεγάλα γεγονότα της ΕΝΘΕΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ από την Γέννηση του Θεανθρώπου , μέχρι την Σταύρωση και την ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ;

Η ΤΙΜΙΑ ΖΩΝΗ της Υπεραγίας Θεοτόκου περίζωνε μητρικά τον ΑΧΩΡΗΤΟ και η ΤΙΜΙΑ ΖΩΝΗ που ενέδυε την ΠΑΝΑΓΙΑ μας κήδευε με τις άλλες μυροφόρες τον ΠΛΑΣΤΗ και ΠΟΙΗΤΗ του ΠΑΝΤΟΣ.
Άρα δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το Σέβασμα της ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ κρατάει τον Ουρανό και την Γη.

Έφτασε η ώρα που το πανίσχυρο αυτό όπλο θα πυροδοτηθεί πνευματικά για την σωτηρία της ανθρωπότητας.
ΤΟ όπλο όμως αυτό θα πυροδοτηθεί αναγκαστικά από φοβερές γεωπολιτικές εξελίξεις για να δούμε την υπέρβαση του ΘΕΙΟΥ και να μετρήσουμε την ολιγοπιστία μας.

Η ΤΙΜΙΑ ΖΩΝΗ δεν σφράγισε μόνο όλα τα γεγονότα της ΕΝΘΕΗΣ ΒΙΟΤΗΣ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ αλλά σφράγισε και τα γεγονότα της υπερχλιετούς πνευματικής αυτοκρατορίας της Ρωμιοσύνης σκεπάζοντας αυτήν με την Αγιαστική Δύναμη ΤΗΣ.

Αναθυμούμενους τους λόγους του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ
« το Βυζάντιο έκανε το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και σήμερα το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ μπορεί να ξαναφτιάξει το Βυζάντιο»

Να γιατί το Περιβόλι της Παναγίας μας δεν είναι απλώς ένα θαυμαστό μουσείο τέχνης αλλά είναι η τράπεζα του Ουρανού που διαφύλαξε όλα αυτά τα χρόνια την διαχρονική παρακαταθήκη του Ελληνοχριστιανικού –Ρωμαίικου Πολιτισμού και της Πατερικής Παράδοσης.

Με πίστη και ελπίδα
Δρ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ

πηγή

Πρόσεχε τὸν ἑαυτό σου!

Ἡ ἑνότητα ψυχῆς καί μυαλοῦ εἶναι αὐτή πού κάνει τήν ἀνθρώπινή μας ὕπαρξη ξεχωριστή. Ποτέ πρίν δέν ἔχει ὑπάρξει ἄνθρωπος ἀπόλυτα ἴδιος μέ σένα· καί ποτέ δέν θά ξαναϋπάρξει. Ὁ καθένας ἀπό μᾶς εἶναι ἕνας καί μοναδικός σέ ὁλόκληρη τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας.

Ὅμως ὑπάρχει καί ἀντίλογος.

-Κανένας δέν εἶναι ἀναντικατάστατος!

Αὐτό εἶναι λάθος. Ὅταν μιλᾶμε γιά δουλειές, τότε δέν τίθεται θέμα ἀντικατάστασης, ἀλλά διαδοχῆς. Στήν δουλειά του μπορεῖ, ὁ ἄνθρωπος νά ἀντικατασταθῆ. Ὡς πρός τήν ἴδια τήν ὕπαρξή του ὅμως, ὁ καθένας εἶναι ἀναντικατάστατος.
 

* * *

Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς, στό εὐαγγέλιο ὁ Χριστός λέγει τά ἑξῆς γιά τήν ἀξία τῆς ψυχῆς μας: -Τί κέρδος θά ἔχει ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμη καί ἄν κερδίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο, ἄν ὑποστῆ ζημία στήν ψυχή του; Ποιό εἶναι ἐκεῖνο πού θά μπορέσει ἕνας ἄνθρωπος νά τό θεωρήσει ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς του; (Ματθ. 16, 26-27).

Ἀκόμη καί οἱ τεχνοκράτες, στήν Παγκόσμια Συνάντηση Πληροφορικῆς (Νταβός Ἐλβετίας, 1988), εἶχαν ὡς θέμα τῆς τελευταίας Συνεδρίας τό ἐρώτημα: Καί μέ τήν ψυχή μας τί γίνεται;

Πόσο περισσότερο πρέπει νά ἀσχοληθοῦμε ἐμεῖς, ὠς χριστιανοί, μέ τό ἴδιο θέμα! Καί πόσο, ἀκόμη περισσότερο, πρέπει νά προσέξουμε τήν ψυχή μας, τόν ἴδιο τόν «ἑαυτό μας»!

Ὡς μικρό βοήθημα στόν ἀγώνα μας γιά διόρθωση τῆς ψυχῆς μας (=ἑαυτοῦ μας), κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἄς πάρουμε τά ὅσα μᾶς λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, ἐξηγώντας τό ρητό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης:

-Πρόσεχε σεαυτῷ (Δευτ. 15,9).

Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου, μήπως κάποτε γεννηθῆ στήν καρδιά σου (=ψυχή σου) κρυφή ἁμαρτία.

• Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου· ὄχι τά δικά σου, οὔτε τά γύρω ἀπό σένα. Ἐμεῖς εἴμαστε ἡ ψυχή καί ὁ νοῦς· δικά μας τό σῶμα καί οἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματος· τά γύρω ἀπό μᾶς εἶναι τά χρήματα, οἱ τέχνες καί ἡ λοιπή τοῦ βίου κατασκευή. Πρόσεχε, λοιπόν, ὥστε νά ἀπομακρύνεις κάθε ρύπο ἁμαρτίας ἀπό τήν ψυχή σου καί νά τήν στολίζεις μέ κάθε ἀρετή.

• Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου, ὥστε νά γνωρίζεις τήν εὐρωστία καί τήν ἀρρώστεια τῆς ψυχῆς ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας. Μέγα καί βαρύ τό ἁμάρτημα; Ἀνάγκη πολλῆς ἐξομολόγησης, μεγάλης νηστείας, πολλῆς μετανοίας. Μικρό καί ἐλαφρύ τό παράπτωμα; Ἀνάλογη καί ἡ μετάνοια.

• Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου· ὅταν ὅλα τά τοῦ βίου σου εἶναι εὐνοϊκά καί εὐχάριστα, γιατί κινδυνεύεις νά γίνεις ἀλαζόνας καί ὑπερήφανος. Λέγε τότε τό τοῦ Τελώνου «Ὁ Θεός, ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ».

• Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου· ὅταν τά τοῦ βίου σου εἶναι ἄσχημα, γιατί κινδυνεύεις ἀπό τήν ἀπόγνωση καί τήν ψυχική θλίψη. Θυμίσου ὅτι πλάσθηκες «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ» καί ἄρα κατέχεις τό μέγιστο πνευματικό ἀξίωμα. Λέγε τότε τό «Κύριε βοήθησέ με».

(Εἰς τό «Πρόσεχε σεαυτῷ», ΒΕΠΕΣ τ. 54, σελ. 28 κ. ἑξ.)

Ἄς προσέξωμεν, λοιπόν, «τόν ἑαυτό μας», ὥστε νά γεμίσει ἀπό τή χαρά καί τήν εἰρήνη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

πηγή

Να είμαι και άγιος, να είμαι και «μάγκας»...

''Να είμαι και άγιος, να είμαι και «μάγκας»''...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ. ~ ΝΙΝΑ ΠΑΒΛΟΒΑ.

Κάποια Δευτέρα έψησα στο φούρνο ένα σωρό τυρόπιτες. Δεν πρόλαβα να αναστενάξω «Για ποιον έκανα τόσες;» και με επισκέφτηκε μια οικογένεια με πολλά παιδιά. Προς μεγάλη μου χαρά τα επτά παιδιά «καθάρισαν» γρήγορα τις τυρόπιτες, ενώ οι γονείς δεν τις άγγιξαν...

– Τουλάχιστον γευτείτε μία, επέμενα εγώ... – Μα δεν πεινάμε, δεν πολυέχουμε όρεξη...

– Έχετε, έχετε! φώναξαν τα παιδιά. Η μαμά κι ο μπαμπάς νηστεύουν τη Δευτέρα, επειδή ο Βασίκα καπνίζει!

– Μπορεί να καπνίσει με την ησυχία του, είπε ο πατέρας, του το επέτρεψε ο πνευματικός.

– Μα δεν καπνίζω! άρχισε να κλαίει ο Βασίκα. Εσύ τουλάχιστον, μαμά, μη νηστεύεις τη Δευτέρα.

– Πολύ μεγάλη τιμή να νηστεύω για σένα, του απάντησε η μητέρα, αλλά τυροπιτάκι ωστόσο δεν πήρε. Ήταν προφανές πως οι γονείς νήστευαν, δηλαδή έκαναν μια ειδική νηστεία κάθε Δευτέρα.

Για να γίνω κατανοητή, θα τα αναφέρω όλα με τη σειρά. Μια μέρα, ο πατέρας πρόσεξε πως ο γιος του ο αγαπητός, ο Βασίλης, δεν μυρίζει πια γάλα, αλλά καπνό. Εκείνος το αναγνώρισε τίμια:

– Μπαμπά, προσπάθησα, αλλά στην τάξη μου και τα κορίτσια καπνίζουν, μερικοί έχουν και σχέση. Έτσι έμενα με πειράζουν! Είμαι το μαύρο πρόβατο, κατάλαβέ με. Επίτρεψέ μου να καπνίζω μόνο για να με αφήσουν ήσυχο!

Ο πνευματικός του Βάσια, μαθητή της έκτης, άκουσε την διήγηση περί «μαύρου προβάτου» και πήρε μία απρόσμενη απόφαση:

– Εντάξει, Βασίλη, κάπνισε, αλλά με έναν μόνο όρο, για κάθε τσιγάρο θα κάνεις τριάντα μετάνοιες. Συμφωνείς;

Ο Βάσια πολλαπλασίασε γρήγορα τον αριθμό των τσιγάρων με το τριάντα και διαμαρτυρήθηκε αγανακτισμένος:

Δηλαδή εξακόσιες μετάνοιες για ένα βρωμοπακέτο; Δεν ξανακαπνίζω!

– Αλλά θέλεις τόσο πολύ να συμμορφωθείς και να είσαι «μάγκας;»

– Έχετε δίκιο, πάτερ, εγώ όλα τα θέλω, να είμαι και άγιος, να είμαι και «μάγκας»....

Έτσι γίνεται σε αυτήν την ηλικία, τα θέλεις όλα. Θυμήθηκα πως πριν από έναν χρόνο, ο Βασίλης μιλούσε με την αδελφούλα του στην όχθη του ποταμού, το δειλινό...

...ενώ εγώ άκουσα τυχαία τη συζήτησή τους.

– Ακούγεται πως θα γίνουν διωγμοί, είπε ο Βασίλης, ναι θα πρέπει να πεθάνουμε για τον Χριστό.

– Φοβάμαι το αίμα, ψιθύρισε η αδελφούλα του.

– Δεν είναι τίποτα, ο Κύριος θα μας βοηθήσει, δεν είμαστε Ιούδες για να τον προδώσουμε...

Να λοιπόν που έφτασε για τον νεαρό χριστιανό ο καιρός εκείνος των αοράτων διωγμών, όταν πλησιάζει την ψυχή η αχρειότητα της κόλασης και προσπαθεί να την καταπιεί.

Μόνος σου δεν μπορείς να αντέξεις και στην πνευματική μάχη των παιδιών μπαίνουν και οι γονείς, νηστεύοντας γι’ αυτούς τις Δευτέρες. 

Η νηστεία της Δευτέρας, υποχρεωτική για τους μοναχούς, είναι αφιερωμένη σύμφωνα με την παράδοση, στις Ουράνιες Ασώματες Δυνάμεις, στους Αρχαγγέλους και στους Αγγέλους που μας προστατεύουν.

Σήμερα τα παιδιά σ’ αυτόν τον κόσμο των πειρασμών δυσκολεύονται και πολλοί Ορθόδοξοι γονείς νηστεύουν κάθε Δευτέρα. Η νηστεία για τη σωτηρία του πλησίον είναι μια παλαιά ορθόδοξη συνήθεια...

Στο ημερολόγιό μου, το 1988, βρήκα μια σημείωση για τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο...

«Η νηστεία είναι το όπλο του χριστιανού. Όταν ο αρχιμανδρίτης Κύριλλος Παβλώβ ρωτήθηκε πώς μπορεί να εξηγήσει το θαύμα που βγήκε αλώβητος από τον πόλεμο, ο στάρετς απάντησε πως τον προστάτευε η προσευχή της μητέρας του η οποία όλα τα χρόνια του πολέμου κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή νήστευε με πλήρη ασιτία». 

Τότε άκουσα για πρώτη φορά περί πλήρους ασιτίας και σκεφτόμενη να το μοιραστώ με την φίλη μου, την ζωγράφο Έλενα Εβδοκίμοβα, της τηλεφώνησα...

– Ναι, μου απάντησε η Λένα, η γιαγιά μας έτσι έσωσε τέσσερα παιδιά. Η κόρη της ήταν νοσοκόμα και πήγε στο μέτωπο, όπως και οι τρεις γιοι της. Σε όλη την διάρκεια του πολέμου η γιαγιά όλες τις Δευτέρες, Τετάρτες και Παρασκευές νήστευε με πλήρη ασιτία, ούτε μια σταγόνα νερό δεν έπινε. Και οι τέσσερις επέστρεψαν από τον πόλεμο σώοι, αλλά η γιαγιά συνέχισε να νηστεύει...

– Μητέρα, της έλεγαν τα παιδιά, γυρίσαμε ζωντανοί. Γιατί συνεχίζεις την νηστεία;

– Από ευγνωμοσύνη στον Θεό, απάντησε η γιαγιά. Δείξτε μου μια οικογένεια που να γύρισαν από το μέτωπο τέσσερα μέλη της ζωντανά! Θα νηστεύω μέχρι να πεθάνω για να ευχαριστήσω τον Θεό!

 Έτσι νήστεψε η γιαγιά μέχρι να πεθάνει...

___________________________________________________________

"Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ" ΝΙΝΑ ΠΑΒΛΟΒΑ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ.

Πηγή: o-nekros.blogspot.gr

το είδαμε εδώ

Γιατί αδιαφορεί το Ορθόδοξο Ποίμνιο και μειώνεται η παρουσία του στην Εκκλησία;

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ

Μία έρευνα έγινε τελευταία που θα δημοσιευτεί εντός των ημερών , γύρω από τις θρησκευτικές και όχι μόνο πεποιθήσεις των Ελλήνων,πρέπει να προβληματίσει την Εκκλησία της Ελλάδος και κυρίως τη διοίκηση της Εκκλησίας Μητροπολίτες και ιερείς.

Το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν θρησκευόμενοι έχει μειωθεί κατά 35% από το 2006 έως σήμερα!Η νεολαία μας με το συντριπτικό ποσοστό 81% θεωρεί την Εκκλησία απόμακρη και γερασμένη , ουδεμία σχέση έχουσα με τα ενδιαφέροντα της νεολαίας.

Ακόμη το ποσοστό των πιστών που πηγαίνουν τουλάχιστον, μία φορά το μήνα στην εκκλησία μειώθηκε κατά 13% και το ποσοστό εκείνων που δηλώνουν ότι το Πάσχα δεν σημαίνει τίποτα το ιδιαίτερο και που δεν τους γεννά κανένα συναίσθημα, αυξήθηκε κατά 16%.. Ένα συμπαθητικό ποσοστό που δεν ξεπερνά το 24%, γνωρίζει για το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας αλλά θεωρεί πως δεν είναι μόνο αυτό που μπορεί η Εκκλησία. Το 57% απάντησε ότι ενδιαφέρεται για την Εκκλησία αλλά δεν βλέπει θετικά τον κλήρο. Το 13% ήταν ακόμη πιο αυστηρό αφού δήλωσε ότι στην Εκκλησία κυριαρχούν οι Αρχιερείς, οι οποίοι κάνουν ότι θέλουν!

Ένα εντυπωσιακό εύρημα της έρευνας αυτής είναι ότι το 76% των Ελλήνων, τάσσεται υπέρ της καύσης των νεκρών! Πρόκειται για συγκλονιστικό ποσοστό , δεδομένου ότι η Εκκλησία, αρνείται την καύση διότι αρνείται το ανθρώπινο τέλος δια της βίας πάνω στον άνθρωπο. Επιλέγει και επιτρέπει την ταφή,κατά την Παράδοση της Εκκλησίας ,γιατί έχει πίστη και ελπίδα στην αιωνιότητα και στη μέλλουσα ζωή και αφήνει στη φύση την ευθύνη της φυσιολογικής φθοράς και αποσύνθεσης του σώματος του ανθρώπου.

Ας σημειωθ

πηγή

εί ότι η έρευνα αυτή αφορά στην Ελλάδα του 2017, τη χώρα της Ορθοδοξίας, για την οποία τόσες μάχες δίνονται.

Πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν και περιμένουν την απάντησή τους

•• Για ποιο Ορθόδοξο ποίμνιο, μιλάνε λοιπόν οι κληρικοί μας; Μιλάμε για τους ολίγους γέροντες που μαζεύονται πια στους ναούς τις Κυριακές;

••Ποιοι είναι οι λόγοι που απομακρύνονται από την Εκκλησία οι Έλληνες και προπαντός η νεολαία;

••Πού πήγε αυτή η έξαρση που σημειώθηκε επί Μακαριστού Χριστοδούλου, που οι ναοί μας έσφυζαν από νέους ανθρώπους και νέα παιδιά; Τί λάθος κάνουν σήμερα οι ποιμένες;

•• Μήπως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχει η διοικούσα Εκκλησία, Αρχιερείς και ιερείς;

••Μήπως μια από τις αιτίες είναι και η “νέκρωση” της ζωής των ενοριών;

••Μήπως η Εκκλησία θεωρεί ποίμνιό της τις χιλιάδες των συνανθρώπων μας που μαζεύονται στα συσσίτια;

Και να σημειωθεί ότι η έρευνα αυτή έρχεται σε μία εποχή που η Ιεραρχία επιχείρηση διήμερη συνεδρίαση και δύο μέρες πριν η ΔΙΣ, τα δύο ανώτατα όργανα διοίκησης της Εκκλησίας! Αν ρίξει κανείς μία ματιά στην ημερήσια διάταξη των συνεδριάσεων και στα ανακοινωθέντα θα διαπιστώσουν ότι η θεματολογία είναι εντελώς απόμακρη και ξένη από τα σύγχρονα προβλήματα του κόσμου. Και αυτό είναι θλιβερό. Μήπως θα πρέπει οι ιεράρχες μας να κάνουν μία ενδοσκόπηση και να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και να επαναπροσδιορίσουν την στρατηγική τους; Μήπως να ξαναγίνει η Εκκλησία, αυτό ακριβώς που είναι; ΕΚΚΛΗΣΙΑ !! Και να πάνε σε δεύτερη μοίρα οι φιλανθρωπικές δραστηριότητες που τις ευνοούν συγκεκριμένοι για να αυξάνουν το ρόλο τους; Επιφυλαττόμεθα μετά την ανακοίνωση των ευρημάτων της έρευνας να επανέλθουμε!

Δ´ ΣΤΑΣΗ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ῾Χαῖρε, ἡ τόν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα. Χαῖρε, ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα᾽

῾Χαῖρε, ἡ τόν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα. Χαῖρε, ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα᾽

Στήν τελευταία στάση τῶν Χαιρετισμῶν πού ἀκούγεται σήμερα, ἡ ᾽Εκκλησία μας συνεχίζει νά μᾶς προβάλλει τό πάντιμο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, διά τῆς ὁποίας εἰσῆλθε τόν κόσμο ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός μας, μ᾽ ἕναν καί πάλι καταιγισμό εἰκόνων καί συμβολισμῶν, παρμένων εἴτε ἀπό τό χῶρο τῆς Παλαιᾶς εἴτε ἀπό τό χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης. ᾽Αφορμή γιά σήμερα θά μᾶς δώσει ὁ παραπάνω χαιρετισμός: Χαῖρε, Παναγία, πού καταργεῖς τόν καταστροφέα τῶν φρενῶν τοῦ ἀνθρώπου. Χαῖρε σύ πού γέννησες Αὐτόν πού ἔσπειρε τήν ἁγνότητα.

1. Ποιές εἶναι οἱ φρένες τοῦ ἀνθρώπου καί ποιός ο φθορέας αὐτῶν τῶν φρενῶν;

Τό μυαλό τοῦ ἀνθρώπου, ἡ διάνοιά του, ὁ χῶρος τοῦ σκέπτεσθαι, ὁ χῶρος τῶν λογισμῶν, κάτι πού συνδέεται βεβαίως ἄμεσα μέ τό νοῦ του ἤ ἀλλιῶς μέ τήν καρδιά του. Καί φθορέας αὐτοῦ τοῦ χώρου εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ἀπαρχῆς ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ κατά τόν ἅγιο ᾽Ιωάννη τόν εὐαγγελιστή ἀνθρωποκτόνος. Ὁ διάβολος λοιπόν προσπαθεῖ πάντοτε νά διαφθείρει, νά καταστρέψει τή διάνοια τοῦ ἀνθρώπου, (ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶ ἄλλωστε ὁποιαδήποτε ἁμαρτία: μέ τήν προσβολή τῶν λογισμῶν), ὥστε ἔτσι νά καταστρέψει καί τό κέντρο τῆς ὕπαρξής του, τό νοῦ καί τήν καρδιά του. Μέ ποιό σκοπό; Νά ἀπομακρύνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος ζεῖ καί ἐνεργεῖ κυρίως στήν καρδιά τοῦ βαπτισμένου καί ἐνσωματωμένου στήν ᾽Εκκλησία ἀνθρώπου. Αἰτία γι᾽ αὐτό: τό μίσος τοῦ διαβόλου πρός τόν ἄνθρωπο, τόν κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ δημιουργημένο, ὥστε νά μή μπορεῖ νά χαρεῖ αὐτός τήν παρουσία τοῦ Δημιουργοῦ του, συνεπῶς τή δική του ὁ διάβολος δυστυχία νά τήν κάνει καί δυστυχία τοῦ ἀνθρώπου. Μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ διάβολος, κατά τούς ἁγίους μας, εἶναι τό πιό τραγικό καί δυστυχισμένο ὄν ὅλης τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, μέ ἐπιλογή βεβαίως τοῦ ἴδιου καί ὄχι τοῦ Θεοῦ.

2. Τί συγκεκριμένα προσπαθεῖ νά φθείρει ὁ πονηρός ἐπιτιθέμενος στή διάνοια τοῦ ἀνθρώπου;

•               (1) ῾Ως πρός τόν Θεό: νά κλονίσει τήν ἐμπιστοσύνη του πρός Αὐτόν - ἄς θυμηθοῦμε τό περιστατικό στόν κῆπο τῆς ᾽Εδέμ: πῶς προσβάλλει τή διάνοια τῆς Εὔας, προκαλώντας ρήξη στήν πίστη της στόν Δημιουργό της.

•               (2) ῾Ως πρός τό συνάνθρωπο: νά χαλάσει τή σχέση τοῦ κάθε ἀνθρώπου μέ αὐτόν, προκαλώντας καχυποψίες, διαστρέβλωση τῶν λόγων του, παρερμηνεύοντας τήν ὅποια συμπεριφορά του.

•               (3) ῾Ως πρός τόν ἑαυτό μας: νά φέρνει πάντοτε δικαιολογίες γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους, προκειμένου νά ἁμαρτήσουμε ἤ κι ἄν ἁμαρτήσουμε, νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀπελπισία, στή μελαγχολία, στήν ὑπερηφάνεια.

3. Ἡ Παναγία λοιπόν εἶναι αὐτή πού κατήργησε καί καταργεῖ τόν φθορέα διάβολο, γιατί γέννησε Αὐτόν πού τόν συνέτριψε ὁριστικά. ῎Ας θυμηθοῦμε καί πάλι τό λεγόμενο πρωτευαγγέλιο: τήν ὑπόσχεση πού ἔδωσε ὁ Θεός στούς πρωτοπλάστους μετά τήν πτώση τους στήν ἁμαρτία, ὅτι θά ἔλθει κάποτε ἡ ἐποχή πού ὁ ἀπόγονος (Χριστός) τῆς γυναίκας (Παναγίας) θά συνέτριβε τήν κεφαλή τοῦ φιδιοῦ-διαβόλου! Κι ὅπως τό λέει κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Χριστός εἶναι ᾽Εκεῖνος πού ῾κατήργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστιν τόν διάβολο᾽! Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅσο πλησιάζουμε τόν Χριστό καί τήν Παναγία Μητέρα Του, ἄρα ὅσο ζοῦμε ἐκκλησιαστικά – στήν ᾽Εκκλησία, τό ζωντανό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ζοῦμε ἔντονα τήν παρουσία ᾽Εκείνου – τόσο χάνει ὁ πονηρός ὁποιαδήποτε δύναμη ἀπέναντί μας. Καί χάνεται ἡ ὅποια δύναμη τοῦ διαβόλου, γιατί σταλάζει μέσα μας ὁ Χριστός, ὅπως λέει ὁ ὑπό ἐξέταση χαιρετισμός (῾ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα᾽), ἀκριβῶς τήν ἁγνεία, τήν ἁγνότητα, δηλ. τή χάρη Του, ἀφοῦ ᾽Εκεῖνος εἶναι ἡ πηγή της. ῾Αγνίζετε ἑαυτούς, καθώς ᾽Εκεῖνος ἁγνός ἐστι᾽ (ἅγιος ᾽Ιωάννης Θεολόγος). Λέγοντας ἁγνότητα ἐννοοῦμε ὄχι μόνο τή σωματική ἀπό πλευρᾶς σαρκικῶν μολυσμῶν καθαρότητα, ἀλλ᾽ ὅλη τήν ἐγκάρδια στροφή τοῦ ἀνθρώπου, ψυχῆς καί σώματος, πρός τόν Χριστό, γεγονός πού σημαίνει καί πάλι:

•               (1) ὡς πρός τόν Θεό: πίστη καί ἀγάπη,

•               (2) ὡς πρός τόν συνάνθρωπο: ἀγάπη καί ὑπομονή,

•               (3) ὡς πρός τόν ἑαυτό μας: ταπείνωση καί σωφροσύνη καί ἐγκράτεια.

4. Μ᾽ αὐτόν τόν τρόπο ὁ πιστός ἄνθρωπος γίνεται κατοικητήριο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί φθάνει στό σημεῖο νά γίνεται καί ἀληθινός θεολόγος. Δηλ. ζεῖ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ καί καθοδηγεῖται μέ τό φωτισμό τοῦ Θεοῦ στήν πορεία του πάνω σ᾽ αὐτήν τή γῆ, ἔχοντας ὀρθή γνώση καί γιά τόν Θεό καί γιά τό συνάνθρωπο καί γιά τόν κόσμο ὅλο. Μᾶς ἐπισημαίνει τήν πραγματικότητα αὐτή μεταξύ τῶν ἄλλων καί ὁ ἅγιος τῆς Σαρακοστῆς, ὁ ἅγιος ᾽Ιωάννης τῆς Κλίμακος: ῾Τέλος ἁγνείας, θεολογίας ὑπόθεσις᾽ λέει. Τότε δηλ. ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νά θεολογεῖ σωστά, ὅταν φθάνει στό τέλος τῆς ἁγνότητας. Κι ἁγνότητα σημαίνει, ὅπως εἴπαμε, ὀρθή στάση ζωῆς, κατά τό πρότυπο τοῦ Κυρίου μας ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ.

Η ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΗΜΑΣ

    Επειδή δεν γνωρίζουν όλοι ότι υπάρχει ένα Ιερό βιβλίο της Εκκλησίας μας που λέγεται Ιερό Πηδάλιο, και βέβαια ακόμα λιγότεροι, κι αν το γνωρίζουν, έτυχε να το διαβάσουν, και ακόμα λιγότεροι εξ όσων το διαβάζουν συνειδητά ή ασυνείδητα διαβάζουν και τις επεξηγήσεις που δίδουν οι Άγιοι Πατέρες για τους Ιερούς κανόνες.     

  Επειδή ακόμα χαρακτηριστικό των αιρετικών και ιδιαίτατα  των οικουμενιστών είναι να παραποιούν το περιεχόμενο της διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων. Ακόμα χειρότερα τους ξεπερνούν με την μεταπατερική θεολογία τους….

   Επειδή θεωρούμε ότι το ποίμνιο είναι το μόνο που δεν φταίει για την έλλειψη κατήχησης. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε με απλά λόγια να δώσουμε να καταλάβουν όλοι….. Και ελπίζουμε να ομιλούμε εις ώτα ακουόντων.

   Ας αρχίσουμε με ένα παράδειγμα και μία προϋπόθεση.

  Το παράδειγμα πρώτα. Ας πούμε ότι έχουμε μία συντροφιά πέντε νέων, σε κάποιο χώρο…. Αν ακουστούν οι φωνές κάποιων εκ της συντροφιάς, να λένε: « Πρόσεξε Γιάννη πάτα φρένο»… άραγε ποίος δεν μπορεί να υποθέσει ότι η συντροφιά βρίσκεται σε αυτοκίνητο «εν κινήσει» και ο οδηγός ο Γιάννης πρέπει να πατήσει φρένο; Είναι κανείς ο οποίος αμφιβάλλει ότι φρένο μπορούμε να το πατήσουμε μόνο όταν καθόμαστε στο τιμόνι ενός οχήματος; Είναι δυνατόν να πατήσει κάποιος φρένο στο γραφείο του, ή στο σαλόνι του; Θα γίνουμε σαφείς σύντομα....

  Τώρα ας δούμε και τη  προϋπόθεση. Στην πρακτική της δικαιοσύνης, υπάρχει περίπτωση κάποιος να έκλεψε αλλά να κατηγορηθεί για φόνο;. Αν το έγκλημα είναι κλοπή για κλοπή πρέπει και να κατηγορηθεί…. Σαφής λοιπόν  και η προϋπόθεση.

  Ερχόμαστε τώρα στην ουσία. Κατηγορούν κάποιοι και ρίχνουν λάσπη επισήμως, και όχι ανεπισήμως, όπως πιθανώς συμβαίνει στο διαδίκτυο με σχόλια ανωνύμων, κατηγορούν λοιπόν κάποιοι τους έχοντας διακόψει το μνημόσυνο ως αιρετικούς, σχισματικούς, και μη έχοντας χάριν Αγίου Πνεύματος… Επικαλούνται δε τον 13^ο κανόνα της ΑΒ Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου και όχι τον 15ο της ιδίας Συνόδου. Για να δούμε. Λέγει ο καθηγητής κ. Κυριαζόπουλος στην απλή μετάφραση που παραθέτει σε αντίστοιχη μελέτη του. «Ο Κανόνας 13 της ΑΒ Συνόδου ορίζει: «Αφού ο          παμπόνηρος έριξε  στην Εκκλησία του Χριστού τους σπόρους των αιρετικών ζιζανίων και τους βλέπει να κόβονται σύρριζα με το μαχαίρι του Πνεύματος, μεταχειρίστηκε άλλη μέθοδο προσπαθώντας να διαιρέσει το Σώμα του Χριστού με τη μανία των σχισματικών. Η Αγία Σύνοδος, όμως, αναχαιτίζοντας ολοκληρωτικά και αυτήν την επιβουλή του, όρισε από εδώ και στο εξής, αν κάποιος πρεσβύτερος ή διάκονος τολμήσει, επειδή τάχα έχει κατηγορήσει τον επίσκοπό του «για κάποια εγκλήματα», να απομακρυνθεί από την κοινωνία του πριν από τη συνοδική απόφαση και εξέταση και την αμετάκλητη καταδίκη του, και δεν αναφέρει το όνομά του στις ιερές ευχές των λειτουργιών σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, αυτός να υπόκειται σε καθαίρεση και να στερείται από κάθε ιερατική τιμή. Διότι αυτός που είναι ταγμένος στην τάξη του πρεσβυτέρου και που αρπάζει την κρίση των μητροπολιτών και που καταδικάζει, όσο εξαρτάται από αυτόν, ο ίδιος πριν από την κρίση τον πατέρα του και επίσκοπο, αυτός δεν είναι άξιος ούτε για την τιμή ή την ονομασία του πρεσβυτέρου. Και όσοι τον ακολουθούν, αν είναι κάποιοι από τους ιερωμένους, να χάνουν και αυτοί την δική τους τιμή, και αν είναι μοναχοί ή λαϊκοί, να αφορίζονται πλήρως της Εκκλησίας, μέχρι που να απορρίψουν τη σχέση τους με τους σχισματικούς και να επιστρέψουν στον επίσκοπό τους».

  Είναι κανείς που μετά από αυτήν την μετάφραση έχει αμφιβολία ότι ο 13^ος κανών της ΑΒ Συνόδου αναφέρεται σε «κάποια εγκλήματα»;. Δηλαδή προσωπικά πάθη, αδυναμίες, συμπεριφορές…. και άλλα. Μιλάει πουθενά ο κανόνας αυτός για  «κήρυξη αιρέσεως»; Ασφαλώς όχι.

  Παρακάτω έχουμε τον 15^ο κανόνα της ΑΒ Συνόδου. Τι λέει πάλι στην μετάφρασή του ο κ. Κυριαζόπουλος. Ακούστε: «Ο Κανόνας 15 της ΑΒ Συνόδου διαλαμβάνει: «Όσα ορίστηκαν για πρεσβυτέρους και επισκόπους και μητροπολίτες, αρμόζουν πολύ περισσότερο και για πατριάρχες. Επομένως, αν κάποιος πρεσβύτερος ή επίσκοπος ή μητροπολίτης τολμήσει να απομακρυνθεί από την κοινωνία με τον δικό του πατριάρχη, και δεν αναφέρει, όπως έχει οριστεί και καθοριστεί, το όνομά του στη θεία μυσταγωγία, αλλά δημιουργήσει σχίσμα πριν τη συνοδική κρίση και την αμετάκλητη καταδίκη του, η Αγία Σύνοδος όρισε να αφαιρείται πλήρως από αυτόν οποιαδήποτε ιερατική διακονία, εφόσον αποδειχθεί ότι έκανε αυτήν την παρανομία. Και ναι μεν τούτα έχουν οριστεί και επικυρωθεί για όσους αποσχίζονται από τους δικούς τους προέδρους με την πρόφαση κάποιων κατηγοριών, και προκαλούν σχίσμα και διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας. Διότι, όσοι απομακρύνονται από την κοινωνία με τον πρόεδρό τους,εξαιτίας κάποιας αίρεσης, η οποία έχει καταδικαστεί από τις Άγιες Συνόδους ή τους Πατέρες, ενώ δηλαδή ο πρόεδρός τους διακηρύσσει δημόσια και διδάσκει ανοικτά την αίρεση στην εκκλησία, τούτοι όχι μόνο δεν πρέπει να υποβληθούν στην προβλεπόμενη από τους κανόνες ποινή, επειδή αποτειχίζονται από την κοινωνία με τον καλούμενο επίσκοπο πριν τη συνοδική κρίση του, αλλά και πρέπει να αξιωθούν της πρέπουσας στους Ορθοδόξους τιμής. Διότι δεν καταδίκασαν επισκόπους, αλλά ψευδοεπισκόπους και ψευδοδιδασκάλους, και δεν κατατεμάχισαν την ενότητα της Εκκλησίας με σχίσμα, αλλά φρόντισαν να αποφύγει η Εκκλησία σχίσματα και διαιρέσεις».

  ΄

 Έχουμε λοιπόν και λέμε ποίος από τους δύο κανόνες που διαβάσαμε παραπάνω είναι εφαρμοστέος στην περίπτωση διακοπής μνημοσύνου επισκόπου εξ’ αιτίας της  παναιρετικής οικουμενιστικής συνόδου της Κρήτης;

Βέβαια ο 15^ος. Έτσι αποφαίνεται ο κ. Κυριαζόπουλος στην αντίστοιχη μελέτη του που δημοσιεύσαμε στο: « http://salpismazois.blogspot.gr/2017/03/blog-post_17.html » Διεκόπη το μνημόσυνο κανενός επισκόπου για «ίδια εγκλήματα»; Όχι βέβαια. Και αν κάποιοι το επικαλούνται, λυπηρόν, αλλά ψεύδονται. Εδώ κάνουμε χρήση της εξ’ αρχής προϋποθέσεως που θέσαμε. Δηλαδή δεν γίνετε να κατηγορείται και να δικάζεται κάποιος για άλλο παράπτωμα από το πραγματικό. Αν τελικά είναι παράπτωμα…..

   Υπάρχουν ακόμα πιστοί που έχουν αμφιβολία είτε διαβάζουν τους ορθόδοξους θεολόγους, είτε διαβάζουν τους αιρετικούς οικουμενιστές, ότι η Κρήτη αποτελεί με τα κείμενά της, ένα από τα σκοτεινά σημεία της διαδρομής της Εκκλησίας  μας στους αιώνες;

   Σαφές λοιπόν ότι όπου έγινε μέχρι στιγμής διακοπή μνημοσύνου επισκόπου, έγινε εξ’ αιτίας της παναιρέσεως του οικουμενισμού, που μας επέβαλλαν  όσοι υπέγραψαν θεληματικά ή αθέλητα τα κείμενα της Κρήτης.

  Για να δούμε τώρα και την άλλη, επίσης σημαντική πτυχή του θέματος. Αναφέραμε στην αρχή το παράδειγμα με το όχημα. Για να δούμε. Ο ιερεύς, πότε και πού μνημονεύει τον επίσκοπό του; Βέβαια εις τον Ναό, και κατά την διάρκεια της τελέσεως ακολουθιών, μυστηρίων και ύψιστα στην Θεία Λειτουργία. Έχει κανείς αντίρρηση περί αυτού;. Όχι βέβαια. Όταν λοιπόν ο 15^ος κανών ομιλεί περί αξίας «..πρέπουσας στους Ορθοδόξους τιμής» διακοπής μνημοσύνου, πού εννοεί ότι γίνεται αυτή η διακοπή; Βέβαια εκεί όπου γίνεται και η μνημόνευση. ΆΡΑ Ο ΙΕΡΕΎΣ ΙΕΡΟΥΡΓΕΊ ΚΑΝΟΝΙΚΆ ΚΑΤΆ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΑΝΟΝΑ.

  Συμπέρασμα: Η κατάσταση μετά την Κρήτη είναι θλιβερή. Μα θα ήταν αναπολόγητοι όσοι μπορούσαν… να προβούν σε όσα τους καθοδηγούν οι Ιεροί Κανόνες και δεν το έκαναν…

  Ας προσέξουν τώρα οι επίσκοποι… για τα επόμενα βήματα… Θα  αποδείξουν όμως εν τη πράξη ότι είναι αληθινοί επίσκοποι.

«Αρχή άνδρα δείκνυσι».

π. Φώτιος Βεζύνιας

πηγή

"ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΣΕΒΕΣΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ" (ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ) -- Η ΠΟΝΗΡΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.

ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

-- ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΙΣ 3 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ

-- ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΕΠΙΛΕΓΕΙ

ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΤΗΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ

ΜΕ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ.

-- ΕΧΟΥΝ ΣΤΡΩΘΕΙ ΤΑ ΚΟΛΥΒΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

ΚΑΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

Πηγή

Ἐπιστολὴ περὶ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ

Ἐπιστολὴ στὸν ἐπαγγελματία Σίμο Μ., τὸν ὁποῖο βασανίζει ἡ ἐκδοχὴ ὅτι αὐτὴ ἡ ζωὴ ἀποτελεῖ τὴ Δίκη τοῦ Θεοῦ.

Ἄκουσες ἀπὸ κάποιον ὅτι αὐτὴ ἡ ζωὴ ἀποτελεῖ ἤδη τὴ δίκη τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι δεύτερη κρίση δὲν πρόκειται νὰ ὑπάρξει. Αὐτὴ ἡ σκέψη σὲ βασάνιζε ἀρκετὸ καιρὸ καὶ δὲν μποροῦσες νὰ ἀποφασίσεις ἂν θὰ τὴν ἀποδεχθεῖς ἤ θὰ τὴν ἀπορρίψεις.

Φαντάσου ἕναν πολὺ κακὸ ἄνθρωπο τοῦ ὁποίου οἱ κακίες εἶναι γνωστὲς σὲ ὅλη τὴν πόλη. Οἱ γείτονες τὸν ἀποφεύγουν καὶ μεταξύ τους κατακρίνουν τὶς ἀδικίες του.

Κανεὶς δὲν τὸν ἐπισκέπτεται, κανεὶς δὲν τὸν δέχεται στὸ σπίτι του. Ἔτσι κρίνουν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἔτσι τὸν τιμωροῦν. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὁδηγεῖται στὸ δικαστήριο καὶ τὸ δικαστήριο ἀποφασίζει νὰ τὸν τιμωρήσει μὲ φυλάκιση. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἔσχατη νομικὴ κρίση. Καὶ ἔτσι, λοιπόν, βλέπεις δύο δίκες: μία κατὰ συνθήκη καὶ ἔκτακτη, καὶ μία νομικὴ καὶ ὁριστική.

Ἢ ἀκόμα πιὸ ξεκάθαρα, πάρε τὸ παράδειγμα κάποιου ἄτακτου μαθητῆ, τὸν ὁποῖο ὁ δάσκαλος πολλὲς φορὲς τιμωρεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ σχολικοῦ ἔτους γιὰ νὰ τὸν συνετίσει καὶ στὸ τέλος τοῦ σχολικοῦ ἔτους τὸν ἀποβάλλει ἀπὸ τὸ σχολεῖο ὡς μὴ προσαρμόσιμο.

Ἔτσι εἶναι οἱ δύο κρίσεις τοῦ Θεοῦ. Μία κατὰ συνθήκη, πρόσκαιρη, καὶ μία ὁριστική. Ἀποκαλοῦμε ἐκπαιδευτικὴ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ πάνω στοὺς ἀνθρώπους στὸ σχολεῖο αὐτῆς τῆς ζωῆς. Ἐνῶ ἡ δεύτερη κρίση θὰ εἶναι δίκαιη καὶ ὁριστική.

Αὐτὸ ἔχει καταστεῖ σαφὲς ἀπὸ πολλὰ παραδείγματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τὸν δίκαιο Μωυσῆ τιμώρησε ὁ Θεὸς γιὰ ἕνα ἁμάρτημα, μὲ τὴν ἀπαγόρευση νὰ μπεῖ στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, στὴν ὁποία ὁδήγησε τὸν λαὸ του ἐπὶ σαράντα χρόνια. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατὰ συνθήκη, ἡ πρόσκαιρη καὶ ἐκπαιδευτικὴ κρίση τοῦ Θεοῦ.

Γιὰ νὰ τὸ βλέπουν οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ φοβισμένοι νὰ λένε: ὅταν ὁ Θεὸς δὲν συγχωρεῖ ἕνα ἁμάρτημα σὲ ἕναν τόσο δίκαιο ἄνθρωπο, πῶς θὰ κάνει ἄραγε μέ μᾶς, ποὺ εἴμαστε φορτωμένοι μὲ πολλὰ καὶ βαριὰ ἁμαρτήματα; Ἀλλὰ ἡ τιμωρία τοῦ Μωυσῆ δὲν εἶναι ἡ ἔσχατη καὶ ὁριστικὴ γι’ αὐτόν. Οὔτε σημαίνει ὅτι ὁ Μωυσῆς δὲν θὰ μπεῖ στὸ βασίλειο τῶν οὐρανῶν.

Γνωρίζεις ὅτι αὐτὸς ὁ μεγάλος ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ ἐμφανίσθηκε μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ἠλία κατὰ τὴ Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος. Αὐτὸ μᾶς μαρτυρεῖ ὅτι, ἂν καὶ τιμωρήθηκε γιὰ ἕνα ἁμάρτημα, δὲν ἀποκλείσθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ οὔτε ἀπὸ τὴν αἰώνια ζωή. Οἱ παιδαγωγικὲς τιμωρίες ἢ οἱ ἐκπαιδευτικὲς κρίσεις τοῦ Θεοῦ, ὑπηρετοῦν ἀκριβῶς αὐτὸν τὸν σκοπό, δηλαδὴ νὰ προετοιμαστοῦν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ ἀξιωθοῦν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Κοίταξε τὸν ἀσθενῆ τῆς Βηθεσδᾶ, ποὺ ἦταν κατάκοιτος τριάντα ὀκτὼ συναπτὰ ἔτη. Ἂν ἡ ἀρρώστια του προερχόταν ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του, μᾶς τὸ εἶπε ὁ Κύριος ὅταν τὸν θεράπευσε: «Ἴδε ὑγιὴς γέγονας, μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοὶ τι γένηται» (Ἰωάν. 5,14). Καὶ τί χειρότερο θὰ μποροῦσε νὰ τοῦ συμβεῖ ἀπὸ τὸ νὰ ἀποκλειστεῖ ἀπὸ τὸ Βασίλειο τῆς Ζωῆς κατὰ τὴ φοβερὴ Κρίση τοῦ Θεοῦ, λόγῳ νέων ἁμαρτιῶν;

Καὶ περὶ τῆς τελευταίας Κρίσης, περὶ τῆς φοβερῆς Κρίσης τοῦ Θεοῦ, περὶ τῆς ἡμέρας ἡ ὁποία «ἔρχεται καιομένη ὡς κλίβανος» (Μαλ. 4,1), μᾶς μίλησε ξεκάθαρα ὁ Σωτήρας μας. Ὅταν ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη σκοτεινιάσουν, ὅταν τ’ ἀστέρια σαλέψουν καὶ ἀρχίσουν νὰ πέφτουν, ὅταν μέσα στὸ καθολικὸ σκότος φανεῖ «σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24,30), τότε θὰ ἐμφανισθεῖ ὁ Κύριος Ἰησοῦς μὲ δύναμη καὶ δόξα, νὰ κρίνει δίκαια ζώντας καὶ νεκρούς.

Κρατήσου ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὑγιῆ ἐπιστήμη, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ διῶξε ἀπὸ μέσα σου ὅ,τι αὐτὸ τὸ διάστημα σοῦ ἔριξε στὴν ψυχὴ αὐτὸς ὁ αἱρετικὸς ἄνθρωπος.

Ὁ Θεὸς νὰ σὲ εὐλογήσει μὲ εἰρήνη καὶ ὑγεία.