Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τυπικόν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τυπικόν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή, Απριλίου 24, 2016

Αυτή είναι η Ευχή του Αγίου Φωτός

Ο Πατριάρχης κρατώντας τις δύο (πολυσώματες) σβηστές λαμπάδες, εισέρχεται στο αγ. Κουβούκλιο και κλείνεται στον Πανάγιο Τάφο. 

Εκεί, ως γρά­φει ο Κάλ. Μηλιαράς, «κλίνας τά γόνατα μετά φόβου καί κατανύξεως ἀναγινώσκει τήν ἀκόλουθον εὐχήν». (Την παραθέτουμε ολόκληρη και ακριβώς ως έχει στην Νέα Σιών, το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Πατριαρχείου Ιεροσολύ­μων, τόμ. ΞΒ”, 1967 σελ. 235, δηλαδή στη μελέτη για το άγιο φῶς του Καλ. Μηλιαρά).


Ο αναγνώστης θα πρέπει να προσέ­ξει την ευχή ιδιαιτέρως:


Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἡ ἀρχίφωτος σο­φία τοῦ ἀνάρχου Πατρός. Ὁ φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὁ εἰπών ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὁ εἰπών γενηθήτω φῶς καί ἐγένετο φῶς, Κύριε, ὁ τοῦ φωτός χορηγός, ὁ ἐξαγαγών ἡμᾶς ἀπό τοῦ σκότους τῆς πλάνης καί εἰσαγαγών εἰς τό θαυμαστόν φῶς τῆς σῆς ἐπιγνώσεως, ὁ τήν γῆν μέν πᾶσαν διά τῆς ἐν αὐτῇ ἐνσάρκου παρουσίας σου, τά καταχθόνια δέ διά τῆς εἰς Ἅδην καταβάσεώς σου φωτός πληρώσας καί χαρᾶς, μετά δέ ταῦτα διά τῶν ἁγίων σου ἀποστόλων φῶς καταγγείλας πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν.

Εὐχαριστοῦμεν σοι, ὅτι διά τῆς εὐσε­βοῦς πίστεως μετήγαγες ἡμᾶς ἀπό σκότους εἰς φῶς καί γεγόναμεν υἱοί διά τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, θεασάμενοι τήν δόξαν σου πλήρη οὖσαν χάριτος καί ἀληθείας· ἀλλ᾿ ὦ φωτοπάροχε Κύριε· ὁ τό μέγα φῶς ὤν, ὁ εἰπών, ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει.

Δέσποτα Κύριε, τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον· τό μόνον φῶς τοῦ κό­σμου καί φῶς τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, οὗ ἀπό τῆς δόξης ἐπληρώθη τά σύμπαντα, ὅτι φῶς εἰς τόν κό­σμον ἐλήλυθας διά τῆς ἐνσάρκου σου οἰκονομίας, εἰ καί οἱ ἄνθρωποι ἠγάπησαν μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς· σύ Κύριε φωτοδότα, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καί ἀναξίων δούλων σου τῶν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ παρισταμένων τῷ παναγίῳ σου καί φωτοφόρῳ τούτῳ τάφῳ καί πρόσδεξαι ἡμᾶς τιμῶντας τά ἄχρα­ντα πάθη σου, τήν παναγίαν σου σταύρωσιν, τόν ἐκούσιον θάνατον καί τήν ἐν τῷ πανσεβάστῳ τούτῳ μνήματι τοῦ τεθεωμένου σου σώματος κατάθεσιν καί ταφήν καί τριήμερον ἐξανάστασιν, ἥν χαρμονικῶς ἤδη ἀρξάμενοι ἑορτάζειν, μνείαν ποιούμεθα καί τῆς ἐν Ἅδου καθόδου σου, δι” ἧς τάς ἐκεῖσε τῶν δικαίων κατεχομένας ψυχάς δεσποτικῶς ἠλευθέρωσας τῇ ἀστραπῆ τῆς σῆς θεότητος φωτός πληρώσας τά κα­ταχθόνια.

Ὅθεν δήἀγαλλομένῃ καρδίᾳ καί χαρᾷ πνευματικῆ κατά τοῦτο τό ὑπερευλογημένον Σάββατον τά ἐν γῆ καί ὑπό γῆν θεοπρεπῶς τελεσθέντα σοι σωτηριωδέστατα μυστήρια σου ἑορτάζοντες καί σέ τό ὄντως ἱλαρόν καί ἐφετόν φῶς ἐν τοῖς καταχθονίοις θεϊκῶς ἐπιλάμψαν, ἐκ τάφου δέ θεοπρεπῶς ἀναλάμψαν ἀναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποι­ούμεθα, σοῦ τήν πρός ἡμᾶς συμπαθῶς γενομένην θεοφάνειαν, εἰκονίζοντες· ἐπειδή γάρ τῇ σωτηρίῳ καί φωταυγεί νυκτί πάντα πεπλήρωται φωτός οὐρα­νός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια διά τό ὑπερφυές μυστήριον τῆς ἔν Ἅδου καθόδου σου καί τῆς ἐκ Τάφου σου τριημέρου ἀναστάσεως.

Διά τοῦτο, ἐκ τοῦ ἐπί τοῦτον τόν φωτοφόρον σου Τάφον ἐνδελεχῶς καί ἀειφώτως ἐκκαιομένου φωτός εὐλαβῶς λαμβάνοντες διαδιδόαμεν τοῖς πιστεύουσιν εἰς σέ τό ἀληθινόν φῶς καί παρακαλοῦμεν καί δεόμεθά σου, Πανάγιε Δέσποτα, ὅπως ἀναδείξης αὐτό ἁγια­σμοῦ δῶρον καί πάσης θεϊκῆς σου χάριτος πεπληρωμένον, διά τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου καί φωτοφόρου Τάφου σου· καί τούς ἀπτομένους εὐλαβῶς αὐτοῦ εὐλογήσῃς καί ἁγιάσῃς, τοῦ σκότους τῶν παθῶν ἐλευθερῶν καί τῶν φωτεινοτάτων σου σκηνῶν κατα­ξίωσῃς, ὅπου φῶς τό ἀνέσπερον τῆς σῆς θεότητος λά­μπει· χάρισαι αὐτοῖς, Κύριε, ὑγίειαν καί εὐζωίαν καί τούς οἴκους αὐτῶν παντός ἀγαθοῦ πλήρωσον.

Ναί, Δέσποτα φωτοπάροχε, ἐπάκουσόν μου τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ καί δός ἡμῖν τε καί αὐτοῖς περιπατεῖν ἐν τῷ φωτί σου καί ἐν αὐτῷ μένειν, ἕως τό φῶς τῆς προσκαίρου ζωῆς ἔχομεν. Δός ἡμῖν, Κύριε, ἵνα τό φῶς τῆς προσκαίρου ζωῆς ταύτης ἔχωμεν.

Δός ἡμῖν Κύριε, ἵνα τό φῶς τῶν καλῶν ἔργων ἡμῶν λάμπῃ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων καί δοξάζωσί σε σύν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί καί τῷ Παναγίῳ Πνεύματι. Εἰς φῶς γάρ ἐθνῶν ἡμᾶς τέθεικας, ἵνα αὐτοῖς τῇ σκοτίᾳ περιπατοῦσι φαίνωμεν. Ἀλλ᾿ ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τό σκότος μᾶλλον ἤ τό φῶς, φαᾶλα πράσσοντες.

Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς κατά τόν ἀψευδῆ λόγον σου· διά τοῦτο ὁσημέραι προσκόπτομεν ἁμαρτάνοντες, ἐπειδή περιπατοῦμεν ἐν τῇ σκο­τίᾳ. Ἀλλ᾿ ἀξίωσον ἡμᾶς τό ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς ἡμῶν βιωτεῦσαι πεφωτισμένους τούς ὀφθαλμούς τῆς διανοίας ἡμῶν. Δός ἡμῖν, ἵνα ὡς τέκνα φωτός περιπατήσωμεν ἐν τῷ φωτί τῶν ἐντολῶν σου· τό τοῦ ἁγίου βα­πτίσματος φωτεινόν ἔνδυμα, ὅπερ διά τῶν ἔργων ἠμαυρώσαμεν, λεύκανον ὡς τό φῶς, ὁ ἀναβαλλόμε­νος τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον.

Δός ἡμῖν ἐνδύσασθαι τά ὅπλα τοῦ φωτός, ἵνα δι᾿ αὐτῶν τόν ἄρχοντα τοῦ σκό­τους τροπούμεθα, ὅς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. Ναί, Κύριε, καί ὡς ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις φῶς ἔλαμψας, οὕτω σήμερον λάμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν τό σόν ἀκήρατον φῶς, ἵνα διά τούτου φωτιζόμενοι καί θερμαινόμενοι ἐν τῇ πίστει δοξάζομέν σε τό μό­νον ἐκ μόνου τοῦ άρχιφώτου φωτός ἱλαρόν φῶς εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰώνας. Ἀμήν».


Μετά το τέλος της ευχής «ὁ Πατριάρχης μετά πάσης εὐλαβείας ἀσπάζεται τόν ἅγιον Τάφον καί λαμβάνει τό ἅγιον φῶς ὅπερ, ἐξερχόμενος ἐξ αὐτοῦ εἰς τόν προθάλαμον αὐτοῦ, μεταδίδει… κ.λπ.».

Όπως γίνεται φανερό η Ευχή αυτή είναι πολύ διαφωτιστική καί επομένως σπουδαία για το θέμα μας από την άπο­ψη του περιεχομένου της. (Ο περισσότερο εγκρατής της ελλη­νικής γλώσσας αναγνώστης, ας μη αποβλέψει στην έλλειψη πρωτοτυπίας της Ευχής, με την υπερβολική συμπίληση Γρα­φικών χωρίων -κατά την κρατούσα εκκλησιαστική συνήθεια- ούτε στην πλημμελή σύνταξη καί στίξη. Ας αποβλέψει στην ουσία του κειμένου η οποία γίνεται με σαφήνεια αντιλη­πτή, και καθιστά έτσι την Ευχή άξια ιδιαίτερης σημασίας).

Κωνσταντίνου Δ. Καλοκύρη


Το Αρχιτεκτινικό Συγκρότημα Του Ναού της Αναστάσεως Ιεροσολύμων - Και το Θέμα του Αγίου Φωτός | Εκδόσεις University Studio Press - Σελ. 222-225

enoriako.info - το είδαμε :εδώ

Δευτέρα, Μαΐου 11, 2015

«Διευκρινίσεις περὶ τοῦ τυπικοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς ᾿Αναλήψεως κατὰ τὴν 21/5/2015»

Πρὸς
Κέντρον «῾Ενωμένη ῾Ρωμιοσύνη»
Μοναστηρίου 225, Μενεμένη, 54628 Θεσσ/νίκη
Πανεπιστημίου 34, Στοὰ Παλλάδος, 10679 Ἀθηνῶν 
www.enromiosini.gr 
Ἠλεκτρ. ταχυδρ. contact@enromiosini.gr
᾿Αξιότιμοι κύριοι, Χριστὸς ἀνέστη. Προσφάτως ἀναρτήθηκε στὴν ἱστοσελίδα σας (www.enromiosini.gr) κείμενο συνεργάτου σας ὑπὸ τὸν τίτλο «῾Ο συνεορτασμὸς τῆς ἑορτῆς τῆς ᾿Αναλήψεως καὶ τῆς μνήμης τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ ῾Ελένης τὸ ἔτος 2015». ᾿Επειδὴ τὸ κείμενο αὐτὸ ἀναφέρεται σὲ θέματα τυπικοῦ, μὲ εἰδικὴ μάλιστα ἀναφορὰ στὸ τυπικὸ τῶν «Διπτύχων» τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, τὸ ὁποῖο συντάσσω ἀπὸ ἐτῶν κατόπιν ἀποφάσεως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, παρακαλῶ νὰ δημοσιεύσετε στὴν ἱστοσελίδα σας τὶς παρακάτω διευκρινίσεις μου, κατὰ τὴν κρατοῦσα δεοντολογία καὶ βάσει τοῦ νόμου «περὶ Τύπου».
Μετὰ τιμῆς
Διονύσιος Μπιλάλης ᾿Ανατολικιώτης
«Διευκρινίσεις περὶ τοῦ τυπικοῦ τῆς ἑορτῆς
τῆς ᾿Αναλήψεως κατὰ τὴν 21/5/2015»
Στὶς 23/4/2015 ἀναρτήθηκε στὴν ἱστοσελίδα τοῦ Κέντρου «῾Ενωμένη ῾Ρωμιοσύνη» (www.enromiosini.gr) κείμενο ὑπὸ τὸν τίτλο «῾Ο συνεορτασμὸς τῆς ἑορτῆς τῆς ᾿Αναλήψεως καὶ τῆς μνήμης τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ ῾Ελένης τὸ ἔτος 2015». ᾿Επειδὴ τὸ κείμενο αὐτὸ ἀναφέρεται σὲ θέματα τυπικοῦ, μὲ εἰδικὴ μάλιστα ἀναφορὰ στὸ τυπικὸ τῶν «Διπτύχων» τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, τὸ ὁποῖο συντάσσω ἀπὸ ἐτῶν κατόπιν ἀποφάσεως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καὶ ἐπειδὴ ἐνημερώθηκα γιὰ τὴν ἐν λόγῳ ἀνάρτησι ἀπὸ μέλη τῆς «Συνοδικῆς ῾Υποεπιτροπῆς ἐπὶ τῆς ἐκδόσεως τῶν Διπτύχων», κρίνεται σκόπιμο νὰ ἀναφέρω ἐπὶ τοῦ θέματος τὶς παρακάτω διευκρινίσεις.
1. Καμμία ἀπολύτως πρότασις ἢ ἐρώτησις περὶ τοῦ θέματος δὲν ὑπεβλήθη ἐγγράφως ἢ ἄλλως πως στὴν Σ. ῾Υποεπιτροπή. ᾿Αλλὰ ἀφοῦ πρῶτα ἀναρτήθηκε τὸ ἐν λόγῳ κείμενο στὴν ἱστοσελίδα τῆς «῾Ενωμένης ῾Ρωμιοσύνης» τὴν Πέμπτη 23/4/2015, δύο ἡμέρες μετά, δηλαδὴ στὶς 25/4/2015 καὶ ἡμέρα Σάββατο, ποὺ εἶναι ἀργία γιὰ τὶς ὑπηρεσίες καὶ κλειστὰ τὰ γραφεῖα, ἐστάλη ἕνα μήνυμα στὴν διεύθυνσι ἠλεκτρ.
ἀλληλογραφίας τῆς ῾Υποεπιτροπῆς, τὸ ὁποῖο ἔλεγε μόνο τὰ ἑξῆς ἐπὶ λέξει· «Παρακαλώ για την ανάγνωση του παρακάτω συνδέσμου: http://www.enromiosini.gr/orthodoxi-latreia/typikai-diataxeis-ieron-akoloythion/ο-συνεορτασμοσ-τησ-εορτησ-τησ-αναληψε/». Τὸ μήνυμα ἐστάλη, ἀφοῦ πρῶτα τὸ πλῆρες κείμενο, περὶ οὗ ὁ λόγος, δημοσιοποιήθηκε διαδικτυακῶς (ἐν ἀγνοίᾳ τῆς Σ. ῾Υποεπιτροπῆς καὶ ἐμοῦ ὡς συντάκτου τοῦ Τυπικοῦ) καὶ ἐφόσον εἶχε ἤδη ἀναπαραχθῆ καὶ διασπαρῆ σὲ ἄγνωστο ἀριθμὸ ἄλλων ἱστοσελίδων, χωρὶς νὰ ἀναμένεται ἡ ὁποιαδήποτε ἀπάντησις ἐκ μέρους τῶν ἁρμοδίων. Οἱ ἀναγνῶστες ἂς κρίνουν σχετικά.
2. Τὸ ἐκκλησιαστικὸν Τυπικὸν δὲν εἶναι κάποια ἀπόκρυφος γνῶσις, κάτι τὸ ἀόριστο καὶ νεφελῶδες, ἢ κάποιο ἀδιευκρίνιστο κεφάλαιο τῆς θεολογίας. Εἶναι συγκεκριμένο λειτουργικὸ βιβλίο τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὅπως εἶναι καὶ ἡ Παρακλητική, τὸ Τριῴδιον, τὸ Πεντηκοστάριον, τὰ Μηναῖα κ.λπ.. Τὸ Τυπικὸν ἀποτελεῖ ἔκφρασι καὶ ἀποτύπωσι τῆς συνεχοῦς ἐπὶ 2000 χρόνια λειτουργικῆς ἐμπειρίας τῆς ᾿Εκκλησίας ἐν σώματι. ῾Ως κείμενο διασῴζεται σὲ ἀρχαῖα χειρόγραφα, ἐνῷ ἐκδίδεται καὶ ἐντύπως ἀπὸ τὸν 16ο αἰῶνα μέχρι σήμερα. Δὲν ἀποτελοῦν ἐκκλησιαστικὸ τυπικὸ οἱ προσωπικοὶ φιλοσοφικοὶ διαλογισμοὶ μεμονωμένων ἀτόμων, ὅταν μάλιστα δὲν βασίζωνται στὴν λειτουργικὴ παράδοσι καὶ ἐμπειρία τῆς ᾿Εκκλησίας, δὲν τεκμηριώνωνται πάνω στὸ ἰσχῦον Τυπικόν, καὶ πολλῷ μᾶλλον ὅταν εὐθέως ἀντιτίθενται σὲ πανάρχαιες τυπικὲς διατάξεις.
3. Οἱ περὶ τυπικοῦ ἀναφορὲς στὸ περὶ οὗ ὁ λόγος δημοσιευθὲν κείμενο, καὶ εἰδικώτερα ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς ᾿Αναλήψεως «δὲν μπορεῖ νὰ συμψαλῇ ἀκολουθία κανενὸς ἁγίου», δὲν στηρίζονται σὲ κανένα ἀπολύτως Τυπικὸν τῆς ᾿Εκκλησίας, χειρόγραφο ἢ ἔντυπο. ᾿Αντιθέτως τὸ χειρόγραφο Τυπικὸν τῆς Εὐεργέτιδος, τοῦ 11ου-12ου αἰῶνος, σημειώνει μὲ ἔμφασι ὅτι, ἐὰν ἡ μνήμη κάποιου ἑορταζομένου ἁγίου τύχῃ εἴτε ἀνήμερα τῆς Μεσοπεντηκοστῆς εἴτε τῆς ᾿Αναλήψεως, ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου δὲν παραλείπεται ἀλλὰ συμψάλλεται. Τὸ ἴδιο ἀναφέρει καὶ τὸ ἰσχῦον Τυπικὸν τῆς Μεγάλης ᾿Εκκλησίας, οἱ λεπτομερεῖς διατάξεις τοῦ ὁποίου ἀκολουθήθηκαν στὰ Δίπτυχα 2015 μέχρι κεραίας. ῾Επομένως ἡ ὁμόφωνη παράδοσι τῆς ᾿Εκκλησίας, τοὐλάχιστον γιὰ τὰ τελευταῖα… 1000 χρόνια(!), εἶναι ὅτι ἀκωλύτως συμψάλλονται οἱ δύο ἀκολουθίες, χωρὶς αὐτὸ νὰ μειώνῃ τὴν δεσποτικὴ ἑορτή, ἐνῷ ἀντιθέτως λαμπρύνει περισσότερο τὴν μνήμη τοῦ τυχόντος ἁγίου.
Οἱ σύντομες αὐτὲς διευκρινίσεις σημειώνονται, ὥστε νὰ μὴ δημιουργῆται σύγχυσι καὶ ἀμφιβολία γιὰ τὸ ποιό εἶναι τὸ ἀκριβὲς καὶ ὀρθὸ τυπικὸ τῆς ᾿Εκκλησίας στοὺς περίπου 10.000 ᾿Ορθοδόξους ῾Ιερεῖς καὶ στοὺς περισσότερους ἀπὸ 30.000 ἱεροψάλτες καὶ βοηθοὺς τῶν ἀναλογίων ἐντὸς ῾Ελλάδος.
Χριστὸς ἀνέστη!
Διονύσιος Μπιλάλης ᾿Ανατολικιώτης
δρ φιλοσοφικῆς σχολῆς ᾿Αθηνῶν, μουσικολόγος-τυπικολόγος,
πτυχιοῦχος κοινωνικῆς θεολογίας, διπλωματοῦχος βυζαντινῆς μουσικῆς,
συντάκτης τοῦ Κανοναρίου τῶν «Διπτύχων» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
διευθυντὴς συντάξεως τῆς ἐπιθεωρήσεως «Συμβολή» (www.symbole.gr),
ἐπιμελητὴς ἐκδόσεων, συγγραφεύς. e-mail: symbole@mail.com
Τρίτη 28 ᾿Απριλίου 2015
Κοινοποίησις·
– Συνοδικὴ ῾Υποεπιτροπὴ ἐπὶ τῆς ἐκδόσεως τῶν Διπτύχων – Κέντρο «῾Ενωμένη ῾Ρωμιοσύνη» (contact@enromiosini.gr)
– ῾Αρμόδιοι φορεῖς περὶ τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Τυπικοῦ
– ᾿Εκκλησιαστικὸς καὶ ἡμερήσιος τύπος καὶ ὁμόλογα ἠλεκτρονικὰ μέσα
το είδαμε εδώ

Πέμπτη, Απριλίου 17, 2014

«Τὸν Λῃστὴν αὐθημερόν, τοῦ Παραδείσου ἠξίωσας Κύριε, κᾀμὲ τῷξύλῳ τοῦ Σταυροῦ, φώτισον καὶ σῶσόν με»

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ,
 τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν,
τοὺς ἐμπτυσμούς,
 τὰ ῥαπίσματα,
τὰ κολαφίσματα,
τὰς ὕβρεις,
τοὺς γέλωτας,
τὴν πορφυρᾶν χλαίναν,
τὸν κάλαμον,
τὸν σπόγγον,
τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους,
 τὴν λόγχην,
καὶ πρὸ πάντων,
τὸν σταυρόν,
καὶ τὸν θάνατον,
ἃ δι' ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο,
 ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Λῃστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῷ ὁμολογίαν. 

Τῇ ὑπερφυεῖ καὶ περὶ ἡμᾶς παναπείρῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
πηγή

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 23, 2013

Τυπικόν της 24ης Δεκεμβρίου 2013

Τρίτη: Προεόρτια τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως
Τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Εὐγενίας καί τῶν σύν αὐτῇ.
 

Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν.
Τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκια:
 1.– «Ἑτοιμάζου, Βηθλεέμ...».
 2.– Δόξα· «Τήν πολυθαύμαστον Κρήτην...».
Κοντάκιον: 
«Ἡ Παρθένος σήμερον τόν προαιώνιον Λόγον...».
Ἀπόλυσις: 
Μικρά.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Μετά τό· «Νῦν ἀπολύεις...», συνάπτεται ὁ διά
 τό Ἀπόδειπνον προορισμένος Προεόρτιος Κανών·
 «Κύματι θαλάσσης... – Ἄρχων ἐξ Ἰούδα...». 
Εἰς τό τέλος ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμός τῆς θ΄ ᾨδῆς·
 «Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα...».
Ἀπολυτίκιον: Τό Προεόρτιον· «Ἀπεγράφετό ποτε...», τρίς.
Τῇ Τρίτῃ πρωΐ: ΟΡΘΡΟΣ
  Μετά τό· «Ἀγαθόν τό ἐξομολογεῖσθαι...»,
 τό Τρισάγιον καί τό Προεόρτιον Ἀπολυτίκιον· 
«Ἀπεγράφετό ποτε...», γίνεται τελεία Ἀπόλυσις
 καί εὐθύς ἡ Ἀκολουθία τῶν Μεγάλων Ὡρῶν.
ΑΙ ΜΕΓΑΛΑΙ ΩΡΑΙ
Ὥρα Α΄.
Ὁ Ἱερεύς: 
«Εὐλογητός ὁ Θεός...». «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, Δόξα σοι...», 
«Βασιλεῦ Οὐράνιε...».
Τρισάγιον.
Ὁ Ἱερεύς: «Ὅτι σοῦ ἐστιν...».
Ὁ Ἀναγνώστης: 
«Κύριε, ἐλέησον», ιβ΄. Δόξα, Καί νῦν· «Δεῦτε προσ­κυνήσωμεν...»
καί εὐθύς οἱ Ψαλμοί τῆς Α΄ Ὥρας. Δόξα· «Ἀπεγράφετό ποτε...»
 Καί νῦν· «Τί σέ καλέσωμεν, ὦ Κεχαριτωμένη...».
Οἱ Χοροί:
 Ψάλλουσι τά Στιχηρά Ἰδιόμελα· «Βηθλεέμ, ἑτοιμάζου·... 
– Νῦν προφητική πρόῤῥησις...» (ἄρχεται ὁ α΄ Χορός).
Δόξα, Καί νῦν:
 «Τάδε λέγει Ἰωσήφ...».
Ἡ Προφητεία:
 «Καί σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ...» (Μιχ. ε΄ 2).
Ἀπόστολος:
 «Πολυμερῶς καί πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεός...» (Ἑβρ. α΄ 1-12).
Εὐαγγέλιον:
 «Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ Γέννησις οὕτως ἦν...» (Ματθ. α΄ 18-25).
Ὁ Ἀναγνώστης:
 «Τά διαβήματά μου κατεύθυνον...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον:
 «Ἡ Παρθένος σήμερον...». «Κύριε, ἐλέησον», μ΄.
 «Ὁ ἐν παν­τί καιρῷ...». «Κύριε, ἐλέησον», τρίς. Δόξα,
 Καί νῦν· «Τήν Τιμιωτέραν..., Ἐν ὀνόματι Κυρίου εὐλόγησον, Πάτερ».
Ὁ Ἱερεύς: 
«Ὁ Θεός οἰκτειρήσαι ἡμᾶς...» καί ἡ Εὐχή· 
«Χριστέ, τό φῶς τό ἀληθινόν...»καί ἄρχεται ἡ Γ΄ Ὥρα.
Ὥρα Γ΄.
Ὁ Ἀναγνώστης: 
«Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καί οἱ Ψαλμοί τῆς Γ΄ Ὥρας.
 Δόξα·«Ἀπεγράφετό ποτε...», Καί νῦν· «Θεοτόκε, σύ εἶ ἡ ἄμπελος...».
Οἱ Χοροί: 
Ψάλλουσι τά Στιχηρά Ἰδιόμελα· «Οὗτος ὁ Θεός ἡμῶν...
 – Πρό τῆς Γεννήσεως τῆς σῆς...» (ἄρχεται ὁ β΄ Χορός). 
  Ἀρχομένων τῶν Ἰδιομέλων ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος φέρων 
τόν μέλανα Μανδύαν καί κρατῶν κατζίον ἐξέρχεται
 τῆς Βορείου Πύλης, προπορευομένου λαμπαδούχου καί 
θυμιᾷ ἀπό τοῦ πρό τῆς Ὡραίας Πύλης χώρου τόν Θρόνον τρίς, 
ἀνά τρίς τάς τέσσερας εἰκόνας τοῦ Τέμπλου, τήν Δυτικήν 
Πύλην, εἶτα τόν Θρόνον τρίς, τούς Χορούς, σχῆμα εἰς τόν 
Θρόνον καί ἐν συνεχείᾳ, ὡς συνήθως, τόν λαόν· κατά
 τήν ἐπιστροφήν τρίς τόν Θρόνον, τό τέμπλον καί εἰσέρχεται
 διά τῆς Νοτίου Πύλης εἰς τό Ἱερόν Βῆμα. 
Δόξα, Καί νῦν: 
«Ἰωσήφ, εἰπέ ἡμῖν...».
Προφητεία: 
«Οὗτος ὁ Θεός ἡμῶν...» (Βαρούχ γ΄ 36 – δ΄ 4).
Ἀπόστολος: 
«Πρό τοῦ ἐλθεῖν τήν πίστιν...» (Γαλ. γ΄ 23-29, δ΄ 1-5).
Εὐαγγέλιον:
 «Ἐξῆλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αὐγούστου...» (Λουκ. β΄ 1-20).
Ὁ Ἀναγνώστης:
 «Κύριος ὁ Θεός εὐλογητός...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: 
«Ἡ Παρθένος σήμερον...», κτλ., ὡς καί τῇ Α΄ Ὥρᾳ.
Ὁ Ἱερεύς: 
Τήν Εὐχήν· «Δέσποτα Θεέ...» καί ἄρχεται ἡ ΣΤ΄ Ὥρα.
Ὥρα ΣΤ΄.
Ὁ Ἀναγνώστης: 
«Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καί οἱ Ψαλμοί τῆς ΣΤ΄ Ὥρας.
 Δόξα·«Ἀπεγράφετό ποτε...». Καί νῦν· «Ὅτι οὐκ ἔχομεν παῤῥησίαν...».
Οἱ Χοροί: Ψάλλουσι τά Στιχηρά Ἰδιόμελα· 
«Δεῦτε, πιστοί, ἐπαρθῶμεν... – Ἄκουε, οὐρανέ καί 
ἐνωτίζου ἡ γῆ...» (ἄρχεται ὁ α΄ Χορός).

  Ἀρχομένων τῶν Ἰδιομέλων ὁ Δευτερεύων φέρων τόν
 μέλανα Μανδύαν καί κρατῶν κατζίον θυμιᾷ, ὡς καί 
ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος κατά τήν Γ΄ Ὥραν.

Δόξα, Καί νῦν:
 «Δεῦτε, χριστοφόροι λαοί...».
Προφητεία: 
«Προσέθετο Κύριος λαλῆσαι τῷ Ἄχαζ...» (Ἡσ. ζ΄ 10).
Ἀπόστολος: 
«Κατ’ ἀρχάς σύ, Κύριε, τήν γῆν ἐθεμελίωσας...» (Ἑβρ. α΄ 10-14, β΄ 1-3).
Εὐαγγέλιον: 
«Τοῦ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεέμ...» (Ματθ. β΄ 1-12).
Ὁ Ἀναγνώστης: 
«Ταχύ προκαταλαβέτωσαν...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: 
«Ἡ Παρθένος σήμερον...», κτλ., ὡς ἐν τῇ Α΄ Ὥρᾳ.
Ὁ Ἱερεύς: 
Τήν Εὐχήν· «Θεέ καί Κύριε τῶν Δυνάμεων...» καί ἄρχεται ἡ Θ΄ Ὥρα.
Ὥρα Θ΄.
Ὁ Ἀναγνώστης:
 «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καί οἱ Ψαλμοί τῆς Θ΄ Ὥρας.
 Δόξα·«Ἀπεγράφετό ποτε...», Καί νῦν· «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...».
Ὁ β΄ Χορός:
 Ψάλλει τό Στιχηρόν Ἰδιόμελον· «Ἐξεπλήττετο ὁ Ἡρῴδης...».

  Ἀρχομένων τῶν Ἰδιομέλων ὁ Τριτεύων φέρων τόν μέλανα
 Μανδύαν καί κρατῶν κατζίον θυμιᾷ, ὡς καί οἱ ἄλλοι Διάκονοι.

Ὁ α΄ Χορός: 
Ψάλλει τό ἕτερον Στιχηρόν Ἰδιόμελον· «Ὅτε Ἰωσήφ, Παρθένε...»,
 τό τέλος τοῦ ὁποίου· «σύν Πατρί καί Ἁγίῳ Πνεύματι», ψάλλει ὁ β΄ Χορός.
Ὁ α΄ Χορός: Δόξα.
Ὁ β΄ Χορός: Καί νῦν. Ἐν συνεχείᾳ ὁ·
Κανονάρχης:
 Στάς εἰς τό μέσον τοῦ Ναοῦ καί βλέπων πρός ἀνατολάς,
 ἀναγινώσκει εὐλαβῶς καί κατά τό ὕφος τοῦ Ἀποστόλου
 τό Ἰδιόμελον·«Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου...» τρίς 
καί συνεχίζει· «Ῥάκει καθάπερ βροτός...» μέχρι τοῦ·
 «Προσκυνοῦμέν σου τήν Γένναν, Χριστέ», ὅπερ ἐπαναλαμβάνει
 τρίς, τό δέ· «Δεῖξον ἡμῖν...», ἅπαξ.
Οἱ Χοροί: 
Ψάλλουσι τοῦτο δίχορον κατά στίχον. Μεθ’ ὅ·
Προφητεία:
 «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν...» (Ἡσ. θ΄ 6).
Ἀπόστολος: 
«Ὁ ἁγιάζων καί οἱ ἁγιαζόμενοι...» (Ἑβρ. β΄ 11-18).
Εὐαγγέλιον: 
«Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων...» (Ματθ. β΄ 13-23).
Ὁ Ἀναγνώστης: 
«Μή δή παραδῴης ἡμᾶς...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: 
«Ἡ Παρθένος σήμερον...», κτλ., ὡς ἐν τῇ Α΄ Ὥρᾳ.
Ὁ Ἱερεύς: 
Τήν Εὐχήν· «Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...» καί ἡ συνήθης. 
Ἀπόλυσις.
Ο ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
 ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Εὐλογημένη ἡ βασιλεία...».
Προοιμιακός – Εἰρηνικά.
Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια:
 Τά 4 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα...
 – Τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γεννηθέντος... – Ἡ βασιλεία σου, Χριστέ ὁ Θεός...
 – Τί σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ...» εἰς 6, τά δύο πρῶτα ἐκ δευτέρου.
Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Αὐγούστου μοναρχήσαντος...».
Εἴσοδος: Μετ’ Εὐαγγελίου· «Φῶς ἱλαρόν...» καί·
Εὐθύς·
1.– Τό Α΄ Ἀνάγνωσμα: 
­ «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός...», ἐν τέλει τοῦ ὁ­ποίου·
Ὁ α΄ Χορός: Ψάλλει τό Τροπάριον· «Λαθών ἐτέχθης...».
Ὁ Ἀναγνώστης: 
Τούς στίχους, εἰς ἕκαστον τῶν ὁποίων·
Οἱ Χοροί: 
Ψάλλουσι τό τέλος τοῦ Τροπαρίου· «Καί μάγους σοι προσ­ήνεγκεν...».
Πληρωθέντων δέ τῶν στίχων·
Ὁ α΄ Χορός: 
Δόξα, Καί νῦν, καί ψάλλει ὁλόκληρον τό Τροπάριον.­
Εἶτα·
2.– Τό Ζ΄ Ἀνάγνωσμα:
«Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν...».
Ὁ β΄ Χορός: 
Ψάλλει τό Τροπάριον· «Ἀνέτειλας, Χριστέ, ἐκ Παρθένου...».
Ὁ Ἀναγνώστης: 
Τούς στίχους, εἰς ἕκαστον τῶν ὁποίων·
Οἱ Χοροί: 
Ἐναλλάξ ψάλλουσι τό τέλος· «Μάγους ὁδηγήσας...». 
Πληρωθέντων δέ τῶν στίχων·
Ὁ β΄ Χορός: 
Δόξα, Καί νῦν, καί ψάλλει ὁλόκληρον τό Τροπάριον.
Εἶτα·
3.– Τό Η΄ Ἀνάγνωσμα: 
«Προσέθετο Κύριος...».
Εὐθύς·
Ὁ Διάκονος: 
«Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
Ὁ Ἱερεύς: 
«Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν...».
Τρισάγιον.
Ἀπόστολος: 
«Πολυμερῶς καί πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεός...» 
(Ἑβρ. α΄ 1-12).
Εὐαγγέλιον: 
«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθεν δόγμα...»
 (Λουκ. β΄ 1-20).
Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Εἰς τό Ἐξαιρέτως: 
«Ἐπί σοί χαίρει...».
Κοινωνικόν: «Αἰνεῖτε...».
«Εἴδομεν τό φῶς...», κτλ.
Ἀπόλυσις: 
«Ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς 
διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός...».
 

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...