Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Προορήσεις Συγχρόνων Γεροντισσών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Προορήσεις Συγχρόνων Γεροντισσών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη, Μαρτίου 17, 2022

Αγία Αλυπία του Κιέβου: "Αὐτός δέν θά εἶναι πόλεμος, ἀλλά ἐκτέλεση λαῶν γιά τή σάπια κατάστασή τους"

 


Γεννήθηκε το 1910 στην περιοχή της Πένζα, και βαπτίσθηκε με το όνομα της αγίας μάρτυρος Αγάθης, της οποίας την εικόνα έφερε όλη της τη ζωή στην πλάτη της. Η μητέρα της ήταν πολύ ευσπλαχνική και ελεήμων. Ήταν φορές, που έβαζε κάθε είδους τρόφιμα στην ποδιά της και της έλεγε να τα πάει στους φτωχούς του χωριού τους.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 άλλαξε ανελέητα τη ζωή της. Η ίδια επέζησε με θαυμαστό τρόπο. Το 1918 οι γονείς της πυροβολήθηκαν ενώ αυτή έλειπε από το σπίτι. Παρά τη βαθειά θλίψη της, όλη τη νύχτα η οκτάχρονη κοπέλα διαβάζε το Ψαλτήρι για τους νεκρούς γονείς της. Το ορφανό φιλοξενήθηκε για λίγο στη θεία της. Μετά από σπουδές στο σχολείο για δύο μόνο χρόνια, πήγε να “περιπλανηθεί” στα ιερά μέρη …πήρε το σταυρό της και ακολούθησε τον Χριστό, έτοιμη να υποφέρει γι΄αυτόν. Έγινε εντελώς σιωπηλή και αφοσιώθηκε τελείως στην προσευχή. Ζούσε με ό,τι της έστελνε ο Θεός, και ήταν φορές που περνούσε τη νύχτα στην ύπαιθρο.

Οι σκληρές δοκιμασίες δεν σκλήρυναν την συμπονετική καρδιά της, αλλά την έκαναν ακόμα πιο φιλεύσπλαχνη. Η απέραντη ανθρώπινη θλίψη ώθησε το κορίτσι να προσεύχεται συνεχώς για τους πονεμένους και βασανισμένους. Η περιπλάνηση της ζωή της την είχε διδάξει να είναι ευγνώμων στον Θεό και στους ανθρώπους για το παραμικρό καλό: για την μέρα που πέρασε, για μια ήσυχη νύχτα, για μια γουλιά νερό, για τα ψίχουλα από το γεύμα κάποιου, για έναν καλό λόγο και μια φιλική συμπεριφορά. Το δώρο της ευγνώμονος αγάπης, η μάτουσκα το είχε σε όλη της τη ζωή. Γερόντισσα πια ευχαριστούσε έναν άνθρωπο ακόμη και για μια καλή σκέψη που έκανε για αυτήν.

Κατά τα χρόνια της απιστίας και των διωγμών, συνελήφθη και πέρασε δέκα χρόνια φυλακή, παρά τις δύσκολες συνθήκες κράτησης, προσπαθούσε να κρατήσει τη νηστεία και την αδιάλειπτη προσευχή.

Θαυματουργή απελευθέρωση από τη φυλακή, από τον Αποστόλο Πέτρο

Στη φυλακή όπου κρατήθηκε, υπήρχαν πολλοί ιερείς. Κάθε βράδυ, έπαιρναν 5-6 ανθρώπους και δεν ξαναγύριζαν. Τέλος, όταν έμειναν μόνο τρεις φυλακισμένοι στο κελί: ένας ιερέας, ο γιος του και η μάτουσκα, ο ιερέας είπε στον γιο του: “Ας ψαλλουμε την κηδεία μας, σήμερα την αυγή θα μας πάρουν “. Μετά από αυτό, ο ιερέας είπε ότι η μάτουσκα θα ζήσει. Η μάτουσκα παρέμεινε μόνη, η πόρτα άνοιξε ήσυχα μέσα στην φυλακή, κι ο Απόστολος Πέτρος μπήκε μέσα και από την πίσω πόρτα την οδήγησε στη θάλασσα όπου την διέταξε να πάει κατά μήκος της ακτής. Για την υπόλοιπη ζωή της δεν σταμάτησε να τον ευχαριστεί για την απελευθέρωσή της, τον θεωρούσε προστάτη της και στον ναό η θέση της ήταν πάντα στην εικόνα των ιερών αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Περπάτησε χωρίς φαγητό και νερό για 11 ημέρες. Σκαρφάλωσε σε τεράστια βράχια, χτύπησε, έπεσε, σηκώθηκε, ξανάπεσε… Αλλά ο Κύριος την βοήθησε. Της έμειναν βαθιά σημάδια στα χέρια της, τα οποία μετά έδειχνε.

Η περιπλάνηση άρχισε ξανά, αλλά ο Κύριος προστάτευε την εκλεκτή Του.

Η μητέρα μας προσπαθούσε πάντοτε να μην προκαλέσει τη δίωξη των αρχών. Η ασκήτρια ήταν πάντα μοναχική, αθέατη, ταπεινή, δεν άκουγε τίποτα και δεν κατέκρινε κανέναν. Κανείς δεν γνώριζε για τις προσευχές της, αλλά κάθε εργασία της την εκτελούσε προσεκτικά και ευσυνείδητα. Δεν είχε ποτέ ένα καταφύγιο, και ποτέ δεν είχε ασφαλές σπίτι. Αν κατάφερνε να βρει ένα καταφύγιο κάπου για να περάσει τη νύχτα, προσπαθούσε να μην επιβαρύνει τους οικοδεσπότες σε τίποτα, παντού διατηρούσε την καθαριότητα και την τάξη, ακόμα και στις πιο φτωχές συνθήκες. Η μητέρα μας πάντα ήταν πολύ λιτή.

Ο Αρχιμανδρίτης Κρονίδης ηγούμενος του μοναστηριού της Πετσέρσκαγια Λαύρας έκανε την μοναχική της κουρά και την ονόμασε Αλυπία, προς τιμή του οσίου Αλυπίου του εικονογράφου της Λαύρας.

Για τρία χρόνια έζησε στην κουφάλα ενός δένδρου υπομένοντας με ανδρεία κάθε δυσκολία. Μόνο η αδιάλειπτη προσευχή του Ιησού την παρηγορούσε, την ενίσχυε και την θέρμαινε. Έμεινε εκεί όσο ζούσε ο γέροντας της Κρονίδης. Στην Πετσέρσκαγια Λαύρα έμεινε περίπου 15-20 χρόνια.

Μετά το κλείσιμο της Κίεβο-Πετσέρσκαγια Λαύρα, το 1961 η ευλογημένη Αλυπία ξεκίνησε ξανά τη μακρόχρονη περιπλανώμενη ζωή της.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας της το Αγιο Πνεύμα, της ενίσχυε την πίστη και την αφοσίωσή της στο θέλημα του Θεού, που υπάκουα δέχθηκε από το χέρι του Κυρίου. Η μητέρα δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια και προστασία από τους ανθρώπους, ζήτησε βοήθεια και προστασία μόνο από τον Θεό. Η πίστη και η εμπιστοσύνη της ήταν τόσο ισχυρή ώστε μόνο να άκουγες, με τι παιδική απλότητα έλεγε το Θεό, «Πατέρα!» Και εισακούονταν αμέσως οι προσευχές της, χωρίς καμμία αμφιβολία, πάνω απ ‘όλα ο Πατέρας ήταν γι’ αυτήν – ο πιο στενός οικείος, ο πιο αγαπημένος , ο προστάτης της.

Με τον καιρό, πήγε κι έμεινε σε ένα μικρό σπίτι κοντά στην περιοχή Goloseevskaya. Οι ντόπιοι, που γνώριζαν για τα θαύματα με τις προσευχές της, πήγαιναν συνέχεια ζητώντας τις προσευχές της για βοήθεια, θεραπεία ή μια συμβουλή. Αλλά το σπίτι στο οποίο ζούσε κατέρρευσε και ήταν ξανά στο δρόμο.

Τέλος, μέσα από τις προσπάθειες μιας πιστής γυναίκας, βρέθηκε ένα νέο σπίτι – στην οδό Zatevakhin. Εδώ, σε ένα μικρό δωμάτιο που είχε ξεχωριστή είσοδο, η μητέρα έζησε τα τελευταία εννέα χρόνια της ασκητικής της ζωής – από το 1979 έως το 1988.

Η Σταρίτσα γνώριζε πάντα πόσοι άνθρωποι και με ποιες ανάγκες έρχονταν και για όλους τους προετοίμαζε ένα γεύμα. Πολλοί κατά τη διάρκεια του γεύματος λάμβαναν θεραπεία από τις ασθένειές τους. Επίσης, θεράπευε τους αρρώστους και με μια δική της αλοιφή, η οποία ήταν τόσο θαυματουργή που όλοι πίστευαν ότι η θεραπευτική δύναμη της δεν ήταν στην ίδια την αλοιφή, αλλά στις άγιες προσευχές της. Κατά κανόνα, οι επισκέπτες έφευγαν χαρούμενοι και … θεραπευμένοι, αν και δεν μπορούσαν να το καταλάβουν αμέσως. Η μάτουσκα έλεγε ένα λόγο σε όλους και αυτός γινόταν κατανοητός μόνο από τον άνθρωπο στον οποίο απευθυνόταν αυτός.

Στη μητέρα Αλυπία έρχονταν όχι μόνο πιστοί, αλλά και αθεϊστές και κομμουνιστές με  δύσκολα προβλήματα και σοβαρές ασθένειες. Κι όλους τους βοηθούσε με την αγάπη και την προσευχή της , στρέφοντάς τους προς τον Χριστό. Μόνο ο Θεός ξέρει πόσους ανθρώπους έσωσε από την καταστροφή και την απόγνωση, πόσους θεράπευσε, πόσες οικογένειες έσωσε από την διάλυση.

Τον Απρίλιο του 1988 κρατούσα, λέει η συνοδός-φίλη της Μαρία, το Ημερολόγιο της Εκκλησίας και η Μητέρα ρωτάει: “Κοίτα τι μέρα είναι στις 30 Οκτωβρίου.” Κοίταξα και είπα: “Κυριακή”. Επανέλαβε: “Κυριακή”. Μετά το θάνατό της, συνειδητοποιήσαμε ότι τον Απρίλιο η μητέρα μας γνωστοποίησε την ημέρα του θανάτου της που από έξι μήνες πριν αυτήν ήδη γνώριζε. Και μια άλλη φορά είπε: «Θα φύγω όταν αρχίσουν οι παγετοί και πέσει το πρώτο χιόνι ».

Μια εβδομάδα πριν από το θάνατό της συγκεντρώθηκαν στο κελί της πάλι τα πνευματικά της παιδιά. Απευθύνθηκε σε όλους λέγοντας: Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με!

Μετά γύρισε προς τον Θεό:

– Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με! Και έκανε το σημείο του σταυρού.

Άρχισε να κλαίει η πιστή διακόνισσα της, αλλά της φώναξε:”Μην κλαις, θα είμαστε για πάντα μαζί!” Είπε: “Πάντα να έρχεστε στον τάφο μου και όταν έχετε θλίψη και όταν έχετε χαρά, να λέτε τα πάντα σαν να είμαι ζωντανή, και ο Κύριος θα σας ακούει και θα σας βοηθάει!” Το βράδυ του Σαββάτου, στις 16/29 Οκτωβρίου, ήταν πολύ άρρωστη.

Την επόμενη μέρα, στις 17/30 Οκτωβρίου 1988, έπεσε το πρώτο χιόνι και άρχισε ο πρώτος παγετός. Όλοι προσευχόταν. Η μητέρα τους ευλόγησε όλους, εκτός από μία γυναίκα, να πάνε στην έρημο Κιτάγιεβο , και να προσευχηθούν γι ‘αυτήν στους τάφους της Μοναχής Δοσιθέας και του οσίου Θεοφίλου του δια Χριστόν σαλού.

Στη κοίμησή της, ήταν φωτεινή, σαν να κοιμόταν. Το πρόσωπό της ήταν ήρεμο και ιλαρό. Η κηδεία της έγινε την 1η Νοεμβρίου στην Εκκλησία της Ανάληψης της Μονής Φλωρόβσκι, όπου συγκεντρώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Η θλίψη που ένοιωσαν όσοι την αγαπούσαν διαλύθηκε από μια ήσυχη χαρά, γεμάτη πίστη και ελπίδα. Όλοι ένιωθαν ότι αυτό ήταν θρίαμβος της πίστης μας, δεν ήταν θάνατος, αλλά μια νίκη πάνω του.

Είπε ένα πνευματικό της παιδί μετά την κοίμηση της: Είδα τη Μάτουσκα σε ένα όνειρο να είναι στα λείψανα του Οσίου Ζήνωνος του Νηστευτή της Μεγάλης Λαύρας του Κιέβου (30 Ιανουαρίου), με εξέπληξε το γεγονός ότι η μητέρα ήταν εδώ και εκείνη μου απάντησε: «Είμαι σε όλα τα Ιερά Σπήλαια».

Κάθε μέρα εκατοντάδες άνθρωποι έρχονται στον τάφο της. Την ημέρα της μνήμης της Μητέρας Αλυπίας, τεράστιες ουρές πιστών σχηματίζονται σε αυτόν. 

Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων της αγίας μητέρας Αλυπίας έγινε το πρωί της 5/18 Μαΐου 2006.

***

Έλεγε ο πατήρ Μεθόδιος Demeevskoy Finkevich για τη μάτουσκα Αλυπία:

– Ήταν μια ενσάρκωση της καλοσύνης και της ευγένειας. Προσεύχομαι σε αυτήν ακόμη και για μικρά πράγματα.

Μεταξύ των πνευματικών της  παιδιών ήταν  ο πρώην επίσκοπος της Tulchin και Bratslav Ιππόλυτος (Khil’ko), όπου του προείπε ότι θα γίνει επίσκοπος.

Κατά τα χρόνια του πολέμου με το Αφγανιστάν, όσοι στρατιώτες ζήτησαν τις προσευχές της δεν στάλθηκαν στο Αφγανιστάν και έτσι απέφυγαν τον θάνατο.

Τις αποκαλύφθηκε ότι στις 26 Απριλίου 1986 θα γίνει ατύχημα στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ. Και η μητέρα Αλυπία προειδοποίησε τους ανθρώπους πολύ πριν από την τραγωδία ότι η γη θα καεί, ότι θα «δηλητηριαστούν» η γη και το νερό.

“Κάτω από το έδαφος καίγεται, Σβήστε τη φωτιά!” Έλεγε η ευλογημένη. “Μην αφήνετε το φυσικό αέριο!” Κύριε! Τι θα συμβεί τη Μεγάλη Εβδομάδα!

Αλλά κανείς δεν την καταλάβαινε. Πάνω από μισό χρόνο, η ευλογημένη γυναίκα παρέμεινε σε έντονη προσευχή για τη σωτηρία της γης και των ανθρώπων από μια τρομερή καταστροφή. Μια ημέρα πριν από το ατύχημα, η μητέρα μας περπατούσε στους δρόμους και φώναζε:

– Κύριε! Λυπήσου τα μωρά, μη καταστρέψεις τους ανθρώπους!

Οι άνθρωποι που ήρθαν σ ‘αυτήν εκείνη την ημέρα, τους συμβούλευε:” Κλείστε τις πόρτες και τα παράθυρα καλά, θα υπάρξει πολύ αέριο. “

Ο Κύριος αποκάλυψε στην γερόντισσα τον πνευματικό λόγο της τραγωδίας του Τσερνομπίλ, αλλά δεν μπορούσε να αποτρέψει εντελώς την οργή του Θεού από τους ανθρώπους που την προκάλεσαν.

Όταν συνέβη το ατύχημα και άρχισε ο πανικός, ειδικά στο Κίεβο και στις πόλεις και τα χωριά κοντά στη ζώνη των 30 χιλιομέτρων, η μητέρα Αλυπία δεν έφυγε από το σπίτι. Αυτή, ως στοργική μητέρα, προέτρεψε όλους να ηρεμήσουν, να στραφούν στον Θεό και να στηριχθούν στη βοήθεια και το έλεός Του. Η μακαρία κάλεσε τους ανθρώπους να στραφούν στον Σταυρωμένο Κύριο Ιησού Χριστό και να θυμούνται τη δύναμη του Σταυρού Του, που νίκησε τον θάνατο.

Την ρώτησαν: Να φύγουμε;

Είπε: όχι. Όταν ρωτήθηκε τι να κάνουν με τα τρόφιμα, είπε: “Πλύντε τα, προσευχηθείτε λέγοντας το ” Πάτερ ημών” και το ” Θεοτόκε Παρθένε “, σταυρώστε τα και φάτε και θα είναι καθαρά” …

Η μητέρα ευλόγησε να καλύψουν τα σπίτια κάνοντας το σημείο του Σταυρού και να συνεχίσουν να ζουν μέσα, να σταυρώνουν το φαγητό και να το τρώνε χωρίς φόβο.

– Πώς να πιούμε ραδιενεργό γάλα; Την ρώτησαν με φόβο.

– Να το σταυρώνετε – απάντησε η μητέρα μας – και δεν θα έχει ακτινοβολία.

Σε αυτές τις φοβερές ημέρες, η μάτουσκα στήριζε πολλούς και τους συγκρατούσε από τον πανικό και την απελπισία και τους οδηγούσε στο Θεό.

Η μητέρα προειδοποίησε τα πνευματικά παιδιά της και για μια άλλη καταστροφή, ένα “πνευματικό Τσερνομπίλ”: τη μελλοντική  διαίρεση του ”Φιλαρέτου” στην Ουκρανία. Προέβλεψε κι έπειθε τους επισκέπτες της ότι έπρεπε να ανήκουν μόνο στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Ο Αλεξέι Α. θυμάται: “Όταν είδε τη φωτογραφία του Φιλαρέτου, είπε: ” Δεν είναι δικός μας “. Αρχίσαμε να τις εξηγούμε ότι αυτός είναι ο Μητροπολίτης μας, νομίζοντας ότι δεν τον ξέρει, αλλά και πάλι η ίδια σταθερά επαναλάμβανε: «Δεν είναι δικός μας.» Τότε δεν καταλαβαίναμε την έννοια των λέξεών της, και τώρα μας εκπλήσσουν, πόσα χρόνια πριν η μητέρα είχε προβλέψει τα πάντα ».

Ο Ν.Τ. θυμάται: «Είμασταν στη μάτουσκα, και μιλάγαμε. Η σόμπα έκαιγε, κάποιος της έδειξε ένα περιοδικό στο οποίο υπήρχε μια μεγάλη φωτογραφία του Mητροπολίτη Φιλαρέτου Denisenko. Η μητέρα άρπαξε το περιοδικό, το πέταξε με τα δύο δάχτυλα και φώναξε: “Ου, ου, ου, πόση θλίψη θα φέρει στους ανθρώπους, πόσο κακό θα κάνει. Λύκος με ένδυμα προβάτου! Στη σόμπα, στη σόμπα! “. Άρπαξε το περιοδικό και το έριξε στη σόμπα. Όταν συνήλθε από την σύγχυση, κάθισε σιωπηλά, και άκουγε τη σόμπα, που καίγονταν το περιοδικό. Είπα στη μητέρα: “Και τι θα συμβεί;” Η μητέρα χαμογέλασε με το μεγάλο παιδικό χαμόγελο της και είπε: “Ο Βλαντιμίρ θα είναι, ο Βλαντιμίρ!”. Και όταν υπήρξε διάσπαση στην εκκλησία μας, εμείς χωρίς καμία αμφιβολία και δισταγμό ακολουθήσαμε αυτή που η μητέρα μας έδειξε ενάμιση χρόνο πριν τον θάνατό της και σχεδόν πέντε χρόνια πριν από τα γεγονότα ».

Προέβλεψε όλα τα επόμενα δεινά και τον επερχόμενο πόλεμο. Δεν θα είναι πόλεμος, αλλά εκτέλεση λαών για τη σάπια κατάσταση τους. Τα νεκρά σώματα θα είναι σαν βουνά, και κανείς δεν θα τα παίρνει για να τα θάψει. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο. Ο πόλεμος θα ξεκινήσει από του Πέτρου και Παύλου – στις 12 Ιουλίου, την ημέρα των πρωτοκορυφαίων Μεγάλων Αποστόλων. Τα βουνά και οι λόφοι θα διαλυθούν, θα ισοπεδωθούν. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο. Ο Κύριος τους δικούς του δεν θα επιτρέψει να πεθάνουν • τους πιστούς θα τους κρατάει και μόνο με αντίδωρο. Θα υπάρχουν πολλοί μάρτυρες που θα μαρτυρήσουν και άνευ αίματος για την Ορθόδοξη πίστη. 

«Το μέλλον του κόσμου κρύβεται από τους ανθρώπους. Ποιος γνωρίζει τις οδούς και τους τρόπους του Κυρίου; Είναι ο Ένας – ο Δημιουργός όλων των δημιουργημάτων, μπορεί να αλλάξει τα πάντα σε μια στιγμή».

«Μας είπε για ολόκληρη την καταστροφή του κόσμου», θυμάται ο LA. Cherednichenko, «μας μίλησε για περίπου μια ώρα, ακούγαμε προσεκτικά, αλλά όλα διέφυγαν από τη μνήμη μας, παρέμειναν μόνο δύο ή τρεις φράσεις, ως οδηγός στο σκοτάδι». Η προφητευμένη ημερομηνία έναρξης του πολέμου μπορεί να μην αντιστοιχεί στη κοινή χρονολογία, καθώς η μητέρα Αλυπία ένα χρόνο πριν από το θάνατό της το 1988, άρχισε να ζει σύμφωνα με ένα μόνο σε αυτή κατανοητό ημερολόγιο, το οποίο ονόμαζε Ιερουσαλημίτικο.

Η εορτή των αγίων Πέτρου και Παύλου σημειώνεται στο ημερολόγιό της το φθινόπωρο.

Κάθε ανθρώπινη δυστυχία και θλίψη προκαλούσε πάντα μεγάλη συμπόνια στην ψυχή της γερόντισσας. Η επιθυμία της να τους βοηθήσει όλους εκφράστηκε όχι μόνο με εντατικές προσευχές, αλλά και με το να υποβάλει το γεροντικό, ταλαιπωρημένο σώμα της σε στερήσεις. Έτσι, κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας, όχι μόνο δεν έτρωγε φαγητό, αλλά δεν έπινε και νερό, ακόμη και στον καύσωνα.

Κάποτε, η ευλογημένη, ικετεύοντας τον Κύριο να βρέξει, δεν έτρωγε ούτε έπινε για δύο εβδομάδες. Και όταν έριξε μια δυνατή νεροποντή, η μητέρα Αλυπία με μεγάλη χαρά πήγαινε γύρω από το σπίτι, σηκώνοντας τα χέρια της προς τον ουρανό .

– Δόξα τω Θεω! Βροχή! Φώναζε δυνατά.

– Δόξα τω Θεω! Βροχή! Η συγκομιδή! Η συγκομιδή! Η συγκομιδή!

Ακόμα η μητέρα ενίσχυε τον αγώνα της και στις περιπτώσεις που τα πνευματικά της παιδιά προσέβαλλαν τον Θεό με την ανυπακοή τους.

Τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής της, έζησε στο Γκοζοσεέβο. Εδώ αποκαλύφθηκαν πλήρως τα μεγάλα πνευματικά της χαρίσματα . Το δώρο της προόρασης και διόρασης, που της χάρισε ο Κύριος, να διαβάζει τις καρδιές των ανθρώπων που έρχονταν σε αυτήν, σαν ανοιχτό βιβλίο, της ίασης αλλά πάνω απ ‘όλα – το δώρο της αγάπης. Κατανοούσε τη γλώσσα των ζώων και των πουλιών. Προειδοποιούσε τους ανθρώπους για κινδύνους, βοηθούσε να αποφευχθούν προβλήματα και πειρασμοί ή προστάτευε από επικείμενη καταστροφή. Έτσι, μια μέρα προσευχόταν όλη τη νύχτα στα γόνατα να σωθεί μια κοπέλα που βρισκόταν στα χέρια ενός σαδιστή σε μια άγνωστη πόλη, παρακαλούσε τον Κύριο να σώσει τη ζωή του κοριτσιού. Ήταν και είναι μια ανεξάντλητη πηγή θαυμάτων.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’

Εν σοι Μήτερ, ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα• λαβούσα γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ• επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου• διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, οσία Αλυπία, το πνεύμα σου.

πηγή

Δευτέρα, Ιανουαρίου 01, 2018

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΟΥ ΣΟΚΑΡΕΙ: «Θα’ρθει καιρός που οι άνθρωποι θα…»


PROFITIA
Στο χωριό Κεφαλοχώρι που βρίσκεται στην περιοχή της Νίκαιας της Μικράς Ασίας, πριν από την Ανταλλαγή, ζούσε μία ευλαβής και χαριτωμένη νέα, η Ελένη. Την αποκαλούσαν Ελέναμπα, δηλαδή Ελένη που είχε γεροντική σύνεση, διάκριση και μιλούσε σαν Αββάς (Γέροντας).

Ήταν ορφανή από γονείς και εργαζόταν ως υπηρέτρια σ’ έναν πονόψυχο Τούρκο. Τη νύχτα η «Ελέναμπα» προσευχόταν πολλές ώρες.

 Ο Τούρκος την άκουγε που έλεγε στην προσευχή της: «Να πάρω και αυτουνού τις αμαρτίες». Προσευχόταν δηλαδή για άλλους ανθρώπους. Ο Τούρκος έβλεπε να έρχονται πολλοί άνθρωποι να την συμβουλευθούν και κατάλαβε ότι έχει ιδιαίτερη χάρη. Την είχε σε μεγάλη εκτίμηση και αισθανόταν ότι τον βοηθά ο Θεός για χάρη της «Ελέναμπα». Σημείωνε ο ίδιος τα γεγονότα και τις προφητείες της, γιατί ήταν πεπεισμένος ότι η «Ελέναμπα» είχε χάρισμα προορατικό.
Τότε πολλούς Έλληνες τους επεστράτευαν στον τουρκικό στρατό στα Τάγματα Εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού) για πέντε με δέκα χρόνια, με σκοπό την εξόντωση τους.

 Δεν έδιναν σημεία ζωής και οι οικογένειές τους ανησυχούσαν. Οι γυναίκες πήγαιναν και ρωτούσαν την «Ελέναμπα» αν ζουν ή αν έχουν σκοτωθή. Εκείνη για να μην αμφισβητήσουν ότι θα τους έλεγε, πρώτα περιέγραφε τον άνδρα.
Έλεγε π.χ.: «Ο άνδρας σου είναι ψηλός, ξανθός με μουστάκι». Πρόσθετε και άλλα χαρακτηριστικά και ύστερα έλεγε αν πέθανε ή αν ζη ή πότε θα γυρίσει.

 Επίσης έλεγε: «Θα ρθεί καιρός που οι άνθρωποι θα μπερδευτούν». (Εννοούσε πνευματικό η φυλετικό μπέρδεμα. Σήμερα και τα δυό υφίστανται).
Κάποια ημέρα είπε στους συγγενείς της: «Εσείς θα φύγετε και μένα θα μ’ αφήσετε εδώ. Πάλι θα ξαναρθήτε, αλλά αυτά τα μέρη θα αλλάξουν».
Πριν πεθάνει ζήτησε να τη ντύσουν με μαύρα ρούχα σαν μοναχή.
Πηγή 

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2017

Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου: Εμείς Οι Χριστιανοί Θα Περάσουμε Εδώ Μεγάλες Δοκιμασίες!



keri
Παρ’ όλο που ζούσε μέσα στον κόσμο, ο πόθος της για τον Μοναχισμό και την Εκκλησία την έκαναν να μετατρέψει το δωμάτιό της σ’ ένα μοναχικό κελλί. Ό,τι χαρτάκι εύρισκε πού είχε φωτογραφία κάποιου αγίου το κολλούσε στον τοίχο, δημιουργώντας μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
Δεν αγαπούσε τα χρήματα, ήταν ανάργυρη. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να μπορεί να κάνει ελεημοσύνες και να βοηθά τον κόσμο. Όλη την σύνταξη της την μοίραζε σε ελεημοσύνες.
Όταν τα παιδιά της, επίσης της έδιναν χρήματα, τα διέθετε και αυτά για να βοηθά φτωχούς. Έλεγε στα παιδιά της: «Τα χρήματα αυτά που δίνω, δεν είναι δικά μου. Πιάνονται (λογίζονται) σε σας, γιατί δικά σας είναι».
Απέφευγε μάλιστα να πιάνει με τα χέρια της τα χρήματα, αλλά με μια χαρτοπετσέτα ή με ένα κομμάτι ύφασμα. Και όταν πήγαινε να ψωνίσει άνοιγε το πορτοφόλι ή την χαρτοπετσέτα και έπαιρνε ο μπακάλης μόνος του. Από το σπίτι της έβγαινε τη νύχτα κρυφά, να μην την βλέπουν, και πήγαινε σε φτωχά σπίτια, άφηνε έξω από την πόρτα ό,τι είχε και έφευγε.
Στον φούρναρη είχε δώσει παραγγελία να εφοδιάζει με ψωμί μια φτωχή οικογένεια, χωρίς να μάθει κανείς τίποτε. Το είπε στην κόρη της μόνο πριν κοιμηθεί, και της άφησε παρακαταθήκη να συνεχίσει την ελεημοσύνη. Η Λαμπρινή συμβούλευε:
«Μεγάλη ευλογία έχει ο άνθρωπος που κάνει ελεημοσύνη. Όταν κάνετε ελεημοσύνη δεν θα δίνετε αυτό που είναι για πέταμα, αλλά θα δίνετε για τον ξένο και τον φτωχό το καλύτερο. Οι γονείς να μην στενοχωρούνται που δεν έχουν ν’ αφήσουν περιουσία στα παιδιά τους, αλλά να φροντίζουν για την κατά Θεόν πρόοδό τους και τα υπόλοιπα θα τα τακτοποιήσει ο Θεός».
Επισκεπτόταν αρρώστους χωρίς φόβο να κωλύσει κάτι, αφού πολλές φορές κοινωνούσε πρώτα ο άρρωστος (ετοιμοθάνατος) κα! αμέσως εκείνη, γιατί δεν φοβόταν τον θάνατο, αντίθετα θεωρούσε πώς θα την έφερνε πιο κοντά στον Θεό.
Κάποτε πήγε να προσκυνήσει τον Άγιο Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα με ένα παιδάκι που το είχε βαφτίσει, χωρίς να έχει μαζί της χρήματα. Όμως με την βοήθεια του Θεού πήγαν και γύρισαν, χωρίς να τους ζητήσουν χρήματα ούτε στο λεωφορείο ούτε στο καράβι.
Η γιαγιά Λαμπρινή αγαπούσε τον Χριστό, αγωνιζόταν περισσότερο από μοναχή, προσευχόταν συνέχεια και μετέδιδε την θεία Χάρη. Πολλοί πήγαιναν να την δουν, να την συμβουλευθούν και να ζητήσουν την προσευχή της.
Ολόκληρα λεωφορεία σταματούσαν στο φτωχικό της. Δεχόταν όλους τους ανθρώπους αδιαμαρτύρητα, πολλές φορές χωρίς ούτε μια διακοπή στην διάρκεια της ημέρας.
Οι επισκέψεις στο σπίτι της ήταν καθημερινές. Δεν υπήρχε ωράριο. Ο καθένας ερχόταν οπότε ήθελε και έφευγε όταν ήθελε. Δεχόταν τους πάντες αγόγγυστα. Όταν ήταν μόνη της διάβαζε ή προσευχόταν. Για να ξεμουδιάσει έβγαινε και έκανε περίπατο, όχι στο χωριό, αλλά στον κήπο με τις πορτοκαλιές και έλεγε την ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με).
Ο λόγος της ήταν πάντα για την υπομονή. Έλεγε: «Εμείς Οι χριστιανοί θα περάσουμε εδώ μεγάλες δοκιμασίες, ακόμα και μέσα στην ίδια την οικογένεια μας. Θα πρέπει να δείχνουμε υπομονή, αγάπη, και να κάνουμε ελεημοσύνες». Σε όσους είχαν οικογενειακά προβλήματα τους παρακαλούσε να μη διαλύσουν την οικογένεια τους. «Ο πειρασμός σας βάζει», έλεγε.
Σε νέους πού την επισκέπτονταν συμβούλευε: «Αποφάσισες να παντρευτείς; Θα κάνεις υπομονή και όχι μία, αλλά πολλές. Να εκκλησιάζεστε τακτικά, να εξομολογείστε, να κοινωνάτε και να προσεύχεσθε. Όταν κάνετε αυτά, θα πάτε κοντά στον Χριστό να χαίρεστε για πάντα».
Αν και δεν είχε σπουδάσει, όμως διάβαζε πολλά πνευματικά βιβλία, τα κατανοούσε και τα εξηγούσε.
Άνθρωποι εγγράμματοι – ακόμη και καθηγητές Πανεπιστημίου – πήγαιναν να ακούσουν την γιαγιά Λαμπρινή. Την είχαν σε ιδιαίτερη ευλάβεια γιατί η ζωή της ήταν τελείως δοσμένη στον Χριστό, αλλά και γιατί έβλεπαν να ενεργεί η θεία Χάρη μέσω αυτής θαυμαστά έργα.
Αρπαζόταν πολλές φορές ο νους της και έβλεπε τα αθέατα μυστήρια του μέλλοντος αιώνος, η προσευχή της εισακούετο, γνώριζε τα κρύφια των ανθρώπων, και προέβλεπε γεγονότα του μέλλοντος…

Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2017

"Τὰ πράγματα θὰ ἀλλάξουν, δὲν θὰ εἶναι ὅπως τώρα. Θὰ ἔρθει μεγάλη φτώχεια! Θὰ ποῦν δικαιοῦσαι ἕνα βοήθημα οἰκονομικό, γιὰ νὰ τὸ πάρεις ὅμως θὰ πρέπει νὰ ἔχεις τὴν κάρτα-ταυτότητα!"


Αποτέλεσμα εικόνας για γεροντισσα λαμπρινη βετσιου

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἀσκητὲς μέσα στὸν κόσμο». Κεντρικὴ διάθεση βιβλίου: Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικς.
Ἡ Ἀσκήτρια ἐν τῷ κόσμῳΓερ-Δρίβα, ἀπὸ τὴν Ἄρτα, ποὺ κοιμήθηκε στὶς 17 Ὀκτωβρίου 2002, προεῖπε σὲ διάφορους ἀνθρώπους ὅσα πολὺ δύσκολα ἔρχονται γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες, πού ξέχασαν τὸν Θεό, ἀκολουθώντας ἀδιέξοδους δρόμους καὶ θεωρίες, ἀθεΐα, ἀπιστία, αἱρέσεις, σαρκικὲς ἡδονὲς καὶ ὑλισμό! Πού δὲν ἔσκυψαν νὰ πιοῦν ἀπὸ τὸ γάργαρο καὶ δωρεὰν νερὸ τῆς αἰωνιότητας, τῆς εὐσέβειας, τῆς εὐλογημένης Ὀρθοδοξίας. Πού ξέχασαν νὰ κάνουν ἀκόμη καὶ τὸν σταυρό τους, τὸ «δόξα τῷ Θε», τὴν Παναγιὰ τῆς μάνα μας, τὸν Ἐκκλησιασμὸ τῆς Κυριακῆς, τὸ καντηλάκι τῆς βραδινῆς προσευχῆς…
«Ἡ Ἑλλάδα, μιὰ ὥρα, οἰκονομικὰ θὰ πέσει ἔξω! Τὰ λεφτὰ θὰ ἐξευτελιστοῦν. Τυχεροὶ ὅσοι θὰ ἔχουν χρυσὸ (ὡς μέσο συναλλαγῆς) καὶ ἕνα κομμάτι γῆς».
Μοῦ εἶπε ἡ γερόντισσα (ἔγινε μοναχὴ ἀπὸ τὸν π. Μητροφάνη) γιὰ τὸ σπίτι μου (1990):
«Τί τὸ θὲς παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ θὰ βάλουν φόρο καὶ στὰ βήματά σας μέσα σ’ αὐτό, καὶ στὰ ἄτομα ποὺ εἶστε μέσα!  Τυχεροί ὅσοι θὰ μένουν σὲ καλύβες (μικρὰ σπιτάκια). Τὰ αὐτοκίνητα θὰ τὰ ἀράξει ὁ κόσμος στὶς αὐλές του! Ἂν ἔχεις δουλειὰ θὰ δουλεύεις ὅλη μέρα, τὸ μισὸ μεροκάματο θὰ τὸ δίνεις γιὰ βενζίνη γιὰ νὰ πᾶς στὴ δουλειά σου καὶ τὸ ὑπόλοιπο νὰ ταΐσεις τὰ παιδιά σου καὶ ἂν φτάσουν γιὰ νὰ φᾶνε... Τὴν ἀποθήκη ποὺ βάζει ὁ πατέρας σου τὸ χόρτο γιὰ τὰ ζῶα θὰ σὲ....
παρακαλᾶνε γιὰ νὰ μείνουν μέσα!
Γεμάτος ἔκπληξη τῆς εἶπα. Βρὲ γιαγιὰ ἔχει ποντίκια μέσα!

Ἡ γιαγιά μου εἶπε: «Όταν κάποιος δὲν ἔχει ποῦ νὰ βάλει τὴν οἰκογένειά του, τὰ ποντίκια θὰ ὑπολογίσει; Ἀφοῦ ἔριξε μιὰ ματιὰ στὸν οὐρανὸ μὲ κοίταξε καὶ μοῦ εἶπε:  «Θα εἶναι ἄτομα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἀπὸ ἄλλα μέρη, καὶ ἀπὸ νησιὰ θὰ ἔρθει κόσμος! Πότε θὰ γίνουν αὐτὰ γιαγιά; Δὲν θὰ ζῶ ἐγὼ τότε!
Τὰ πράγματα θὰ ἀλλάξουν, δὲν θὰ εἶναι ὅπως τώρα. Θὰ ἔρθει μεγάλη φτώχεια! Θὰ ποῦν, εἶσαι μακροχρόνια ἄνεργος, δικαιοῦσαι ἕνα βοήθημα οἰκονομικό, γιὰ νὰ τὸ πάρεις ὅμως θὰ πρέπει νὰ ἔχεις τὴν κάρτα-ταυτότητα. Ἐκεῖ θὰ ἐξαπατηθοῦν πολλοί… Σκέψου ἕνα πατέρα μὲ τρία παιδιὰ ποὺ ἔχουν τρεῖς μέρες νὰ φᾶνε. Θὰ τρέχει ἀμέσως νὰ πάρει τὴ κάρτα, γιὰ νὰ ἀγοράσει λίγα μακαρόνια, λίγα φασόλια… (Δὲν μιλάει γιὰ ἁπλὴ τραπεζικὴ κάρτα, ἀλλὰ γιὰ ὑπὲρ κάρτα-ταυτότητα).
«Θὰ ἔρθει ὁ κατήφορος μὲ τὸ εὐρὼ καὶ μετὰ μεγάλη φτώχεια»
…Ἤξερε τὰ μελλούμενα καὶ ἔλεγε ὅτι μᾶς περιμένουν πολὺ δύσκολα χρόνια. Λυπόταν τὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ ἔλεγε: «Ἂν ἤξεραν τί θὰ περάσουν»!
 Ἀλλὰ ἀμέσως συμπλήρωνε: «Ἔχει ὁ Θεός.Θὰ οἰκονομήσει γιὰ τοὺς Χριστιανούς». Περισσότερα, ἔλεγε, δὲν τὴν ἄφηνε ὁ Χριστὸς νὰ εἰπεῖ …
Αἰωνία ἃς εἶναι ἡ μνήμη της…

πηγή

Σάββατο, Μαΐου 21, 2016

ΤΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ

ΤΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ (II)
Απόσπασμα: (Θα δείτε μεγάλα θαύματα, θεία παρηγορία,
να ενεργεί η αγάπη Μου, μέσα σε κάθε καρδία.
Αυτό είναι το θαύμα Μου, η αγάπη Μου, η χαρά Μου,
που θα μαζέψω τους Έλληνες και πάλι στην αγκαλιά Μου!
Έχουν σχέδιο οι πολιτικοί, πώς να σας εξοντώσουν,
Έχω σχέδιο και Εγώ, γρήγορα να σας σώσω!
Υπομονή και προσευχή, θα κάνετε από εδώ και πέρα.
Εκείνοι με το σατανά και εσείς με τον Πατέρα.
Δεν θέλω πια να δίνετε καμία σημασία,
γιατί ό,τι και αν κάνουνε δεν έχει καμιά αξία.
Σα σκόνη όλα θα διαλυθούν τα μαύρα σχέδιά τους,
Γιατί το σχέδιό μου το θεϊκό θα το βρούνε μπροστά τους.
Και θα σχισθούν οι υπογραφές, θα διαγραφούν τα χρέη.
Η Ελλάδα θα ελευθερωθεί απ’ του εχθρού το χέρι.
Αγαπημένα μου παιδιά, να είστε εν Ειρήνη,
κρατήστε την ελπίδα σας, μεσ’ στην καρδιά να μείνει. Αμήν!)

Απόσπασμα: (Ελπίζω να καταλάβατε γιατί δίδεται η μέρα.
Όχι για να αγχωνόσαστε, αλλά για να δοξάζετε τον Πατέρα.
Εάν το νιώσει η καρδιά και από τη μέριμνα απαλλαγείτε,
θα έρθει η ειρήνη στην ψυχή, θα ελευθερωθείτε.
Έννοιες δεν θα έχετε πια, για το αύριο που θάρθει,
κι έτσι θα λάμπει η ψυχή, σαν το ακριβό διαμάντι.
Θα έχετε μέσα στην καρδιά μια σιγουριά μεγάλη,
«πως είναι μαζί μου ο Χριστός, τί φόβος να με πιάσει»;
Ατρόμητοι θα γίνεται και σε κάθε δυσκολία,
με την πίστη σας και την προσευχή, θα φεύγουν τα θηρία.
Θα γίνει η ζωή σας όμορφη, γιατί μέσα η καρδιά σας,
θα έχει τον Ιησού Χριστό, τον μεγάλο έρωτά σας.
Ο λόγος που ήρθατε στη γη, είναι να πορευτείτε,
με μετάνοια και προσευχή, τέκνα μου για να σωθείτε. Αμήν.)
Απόσπασμα: (Κλαίω, θρηνώ, δεν βλέπετε, πώς μ’ έχετε σταυρώσει;
Σε λίγο όμως τέκνα μου η γη σας θα ματώσει.
Σκοτίσθηκε πλέον το μυαλό, δεν βλέπετε τη μπόρα,
την καταιγίδα τη δυνατή που έρχεται με φόρα;
Η γη θ’ ανοίγει τώρα πια, ανθρώπους θα καταπίνει,
γιατί δεν αντέχει τη μόλυνση, το αίμα πια την πνίγει.
Σκοτώνετε τα τέκνα σας τ’ αθώα τα βλαστάρια,
και έπειτα παίρνετε φάρμακα, για να κοιμάστε τα βράδια.
Οι αμαρτίες σας πολλές, μετάνοια καμία,
γι’ αυτό τρέμει πια η γη, ζητάει τιμωρία.
Δε βλέπετε καταστροφές σ’ ολόκληρο τον κόσμο;
Πλημμύρες, χιόνια, αέρηδες να αφανίζουν κόσμο;
Δε βλέπετε πώς έφτασε τόση η αμαρτία,
που ο άνθρωπος έγινε πιο άγριος και από τα θηρία;
Δε βλέπετε καταστροφές, πείνα και δυστυχία,
πώς σφάζονται οι άνθρωποι με λύσσα και μανία;
Και μέσα στην Ελλάδα μας, στη χώρα την αγία,
ήρθαν πλέον οι δαίμονες και έκαναν κατοικία.
Ζήτησαν από μένα υπογραφή, να πάρουν εξουσία,
να φέρουν αναταραχή, πείνα, αρρώστιες και κάθε δυστυχία.
Και εγώ σαν Πατέρας στοργικός που βλέπω τα παιδιά μου,
σαν χοίροι άγριοι να κείτονται στη λάσπη και καίγεται η καρδιά μου,
έβαλα την υπογραφή, να δείτε πια, τα σημεία,
μήπως και ξυπνήσετε και φύγετε από την αμαρτία.
Μόνοι σας καταδικαστήκατε σε θλίψεις και σε πόνο.
Μόνο έτσι τέκνα μου αγαπητά θα βγείτε απ’ το βόθρο.
Τότε θα αποκτήσετε σώφρονα λογισμό,
τότε θα πείτε «ήμαρτον» και «Δόξα τω Θεώ»!)
Απόσπασμα: (Για την κατοικία σας αυτή θέλω να μεριμνάτε
και όχι για τα γήινα, αν θα έχετε να φάτε.
Αυτά τα δίνει ο Θεός, προτού εσείς να τα ζητάτε,
αφού είναι ο πατέρας σας και ξέρει τις ανάγκες.
Γιατί θα ‘ρθουν μέρες δύσκολες και μέρες αγωνίας,
εσείς όμως τέκνα μου να είστε με ελπίδα.
Μη σας ταράσσει τίποτε, μόνο η αμαρτία.
Όλα τα άλλα είναι μηδέν, μπροστά στην ευλογία.
Αυτήν που θα λαμβάνετε συνέχεια στη ζωή σας,
αν ο Χριστός και η Παναγιά, πάντα είναι μαζί σας.
Θα έχετε πολύ χαρά, ειρήνη και αγάπη,
ακόμα και στα πιο δύσκολα, τίποτα δεν θα σας ταράζει.
Τι θαύματα θα γίνονται πλέον κάτω στη γη,
αρκεί η κάθε ψυχή να έχει πίστη για να τα δει.
Ελάτε τέκνα μου γλυκά, κάνετε την αρχή
και μπείτε πλέον μέσα στη ζωή την πνευματική.
Θα στολιστείτε με αρετές, με δύναμη και σοφία
και θα βάλετε στη ζωή σας πια, Τριάδα την Αγία. Αμήν!)
Απόσπασμα: (Σας κάνω ενημέρωση για ό,τι σας συμβεί,
για τις μέρες τις δύσκολες, που θα έρθουν στη χώρα αυτή.
Θέλω πρώτα να σας πω για τους πολιτικούς σας,
τους κάνατε όλους θεούς, τους πουλήσατε την ψυχή σας.
Και αυτοί με τη σειρά τους τέκνα μου,
σας πούλησαν την γη σας.
Δεν βλέπετε πώς διαφωνούν μέσα στη βουλή;
κι άλλες διαμάχες θα έχουν, θα είναι σαν τρελοί.
Νομίζετε πώς έχετε κυβέρνηση ελληνική;
Πόσο όμως πλανάστε, γιατί δεν κάνουν κουμάντο αυτοί.
Είναι μαριονέτες στα χέρια των μασόνων,
και ανάλογα με τις εντολές, φτιάχνουν τον κάθε νόμο.
Δεν βλέπετε το ψέμα τους και την υποκρισία;
δεν έχουν στο βλέμμα τους καμία παρρησία.
Θέλουν να εξοντώσουν από τη χώρα αυτή,
τον Χριστό, την Παναγιά και τη σημαία την ελληνική.
Ακόμα και το όνομα να αλλάξουν της Ελλάδας,
αυτά είναι τα σχέδια που έχουν στα φυλλάδια.
Και εσείς τέκνα μου νομίζετε, πως είστε Ευρωπαίοι,
νιώθετε ασφάλεια, και αυτοί σας γράφουν χρέη.
Δεν χρωστάτε τίποτα, όλα είναι φτιαχτά,
τα νομοσχέδια είναι άκυρα και αντισυνταγματικά.
Γρήγορα θ’ αποκαλυφθούν, θα γίνουν γεγονότα,
θα φύγετε απ’ την Ε.Ε. και απ’ του εχθρού την μπότα.
Γιατί έτσι και μείνετε ακόμα μια στιγμή,
να ξέρετε θα χάσετε όλη σας τη γη.
Είστε σε πόλεμο φρικτό, το έχετε αντιληφθεί;
Αυτό που θέλω τέκνα μου να μάθετε καλά,
είναι πως σας αγαπώ και θλίβομαι βαθιά.
Γι’ αυτό και επικοινωνώ μαζί σας κάθε τόσο,
γιατί έχω και Εγώ τα σχέδιά μου και θέλω να σας σώσω.
Κάντε ένα βήμα μόνο εσείς, και Εγώ τα ενενήντα εννέα,
διώξτε όλους τους «θεούς» και ελάτε στον Πατέρα.
Η μετάνοια και η προσευχή καθώς και η νηστεία,
θα διώξουν απ’ τη χώρα σας όλα αυτά τα θηρία.
Γιατί εκτός απ’ το οικονομικό, το σχέδιο που υπεγράφη,
είναι να σφάζονται οι χριστιανοί και να πετιούνται σε χαντάκι.
Όμως και πάλι η προσευχή θα φέρει και σ’ αυτό τη λύση.
Θα το αναλάβει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, και κανέναν στην Ελλάδα δεν θ’ αφήσει.
Θα στείλει αρρώστια ανίατη, πολλοί θα προσβληθούνε
και με πόνους αφόρητους, πολλοί θε να χαθούνε.
Έτσι θα γίνει το σχέδιο του Μέγα Ταξιάρχη.
Θ’ αδειάσει τότε η χώρα σας, θα μείνετε μονάχοι.
Καράβια θα τους παίρνουνε, στις χώρες τους θα πάνε,
θα φοβηθούν τόσο πολύ, που πίσω τους δεν θα κοιτάνε.)
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ

Τρίτη, Φεβρουαρίου 16, 2016

Αγία Ματρώνα: «Θα βάλουν μπροστά σας τον «Σταυρό» και το «Ψωμί» και θα σας πούν διαλέξτε!»


Η Άννα Βιμπόρνοβα θυμάται…
 «Επισκέφθηκα την Ματρώνα τις μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής, λίγο πριν πεθάνει.
–Μη φοβάσαι μου λέει, δεν θα ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θα ξαπλώσουμε έτσι,και θα σηκωθούμε «αλλιώς»…
– Πως αλλιώς; την ρωτάω.
– Να,-μου λέει- θα γυρίσουμε στο «ξύλινο»…
– Μάτουσκα, της λέω, τι σημαίνει το «ξύλινο»;
– Ξύλινο αλέτρι μου λέει, με αυτό θα δουλεύουμε τότε…
– Καί που θα πάνε τα τρακτέρ που τώρα έχουμε;…»
– Ω, λέει, άσε τα τρακτέρ… Θα δουλεύει τότε το αλέτρι το ξύλινο, και η ζωή θα είναι καλή. 
Όμως, ακόμη δεν φτάσαμε μέχρι αυτούς τους καιρούς. Εσύ όμως, δεν θα πεθάνεις μέχρι τότε, και θα τα δείς όλα αυτά. Η επαναφορά του ξύλινου αρότρου στην ζωή μας (και εφ΄ όσον βρεθούνε ζώα να τα σύρουν), θα ισοπεδώσει την ανθρώπινη αλαζονεία της εποχής μας… Εάν δεν βρεθούνε ζωντανά πολύ φοβάμαι ότι θα τα σύρουμε εμείς για να μη πεθάνουμε από την πείνα. Πόλεμος (συμπλήρωσε) δεν θα ξαναγίνει (με τον τρόπο που μέχρι τώρα ξέρουμε…) Χωρίς… πόλεμο θα πεθάνετε όλοι. Θα πέσουν πολλά θύματα. Όλοι οι νεκροί, θα ξαπλώσετε επάνω στην γη….
Θα σας πω και κάτι άλλο, Αποβραδίς, όλα θα είναι (όρθια και καλά) πάνω στην γη, και όταν θα σηκωθείτε το άλλο πρωι, όλα θα μπούν (θα ταφούν) μέσα στην γη. Χωρίς «πόλεμο».
«Πως σας λυπάμαι, όσους τους έσχατους καιρούς θα ζήσετε. Η ζωή θα γίνεται όλο χειρότερη. Τελικά θα έλθει καιρός που θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πούν «Διαλέξετε!».
Θα διαλέξουμε τον Σταυρό, της έλεγαν, αλλά πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε;
-«Ε, θα κάνουμε προσευχή, θα πλάσουμε βώλους λίγο χωματάκι, θα προσευχηθούμε στον Θεό, θα φάμε και θα χορτάσουμε! » αποκρινόταν προφητικά η Αγία Ματρώνα, ενώ αλλού έλεγε:

«Θα πάρετε χώμα, θα κάνετε κουλουράκια, θα τα σταυρώνετε, και θα είναι σαν ψωμί!»

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...