Οι νηστείες και οι καταλύσεις της Εκκλησίας μας

Νηστεία είναι η λήψη «ξηράς τροφής» 

(ξηροφαγία), χωρίς λάδι ή 

κρασί, μια φορά την ημέρα, 

και μάλιστα την ενάτη ώρα

 (γύρω στις 3 μ।μ.). 

Λήψη τροφής, έστω και μόνο 

ψωμιού, περισσότερο από μια

 φορά την ημέρα λέγεται λύση

 νηστείας. 

Αν φάμε και λάδι ή πιούμε κρασί, τότε κάνουμε κατάλυση νηστείας.

 Οι κατηγορίες καταλύσεως της νηστείας είναι τέσσερις: 

α) Κατάλυση «εις πάντα», 

β) κατάλυση αυγών και γαλακτοκομικών προϊόντων,

 γ) κατάλυση «ιχθύος» και 

δ) κατάλυση «οίνου και ελαίου».

Πρέπει να σημειωθεί, πάντως, ότι, παρά τη θέσπιση 

συγκεκριμένων ημερών και περιόδων νηστείας από

 την Εκκλησία μας («ακρίβεια»), η ρύθμιση του 

θέματος για κάθε χριστιανό ξεχωριστά αφήνεται 

στη διάκριση των πνευματικών πατέρων, που ενεργούν

 κάποτε με συγκατάβαση («οικονομία») στην αδυναμία 

του ανθρώπου, και με γνώμονα πάντα το συμφέρον κάθε ψυχής.

«Διατεταγμένες» νηστείες είναι οι εξής: 


1) Της Τετάρτης και της Παρασκευής: Ξηροφαγία.

2) Της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, από την Καθαρά

 Δευτέρα μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου: 

Ξηροφαγία (εκτός από Σάββατα και Κυριακές, 

οπότε επιτρέπονται λάδι και κρασί).

3) Της Μεγάλης Εβδομάδος: 

Ξηροφαγία.

4) Των Αγίων Αποστόλων, 

από τη Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων μέχρι 

τις 28 Ιουνίου: 

Αποχή από κρέας, γαλακτερά και αυγά. 

Επιτρέπεται το ψάρι (πλην, φυσικά, Τετάρτης και Παρασκευής).

5) Του Δεκαπενταυγούστου, από την 1 μέχρι τις 14 Αυγούστου:

 Ξηροφαγία (εκτός από Σάββατα και Κυριακές, οπότε 

επιτρέπονται λάδι και κρασί, και της Μεταμορφώσεως,

 που καταλύεται ψάρι).

6) Των Χριστουγέννων, από τις 15 Νοεμβρίου μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου:

α) Από τις 15 Νοεμβρίου μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου απέχουμε απ

ό κρέας, γαλακτερά και αυγά, ενώ καταλύουμε το ψάρι 

(πλην Τετάρτης και Παρασκευής).

β) Από τις 18 μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου γίνεται κατάλυση μόνο

 σε λάδι και κρασί (πάντοτε πλην Τετάρτης και Παρασκευής).

Σημείωση: Οι παραπάνω νηστείες πρέπει να συνδυάζονται 

πάντοτε με τον παρακάτω πίνακα (Γ), όπου βρίσκονται οι

 ημέρες καταλύσεως.

Β. Κατάλυση νηστείας (και τις Τετάρτες και Παρασκευές)

 επιτρέπεται στις εξής περιπτώσεις:

1) Από τις 25 Δεκεμβρίου μέχρι τις 4 Ιανουαρίου («Δωδεκαήμερο»): 

«Εις πάντα».

2) Την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου (από την Κυριακή του Τελώνου

 και Φαρισαίου μέχρι την Κυριακή του Ασώτου): 

«Εις πάντα».

3) Την τρίτη εβδομάδα του Τριωδίου (από τη Δευτέρα των Απόκρεω 

μέχρι την Κυριακή της Τυροφάγου): 

Κατάλυση σε ψάρια, γαλακτοκομικά και αυγά 

(δεν επιτρέπεται το κρέας) όλες τις ημέρες.

4) Την εβδομάδα της Διακαινησίμου (από την Κυριακή του Πάσχα

 μέχρι την Κυριακή του Θωμά): «Εις πάντα».

5) Την εβδομάδα του Αγ. Πνεύματος (από την Κυριακή της Πεντηκοστής

 μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων):

 «Εις πάντα».

6) Την περίοδο του Πεντηκοσταρίου (από την Κυριακή 

του Θωμά μέχρι την Κυριακή της Πεντηκοστής) μπορεί,

 κατά μία εκδοχή, να γίνεται κατάλυση ελαίου τις 

Τετάρτες και Παρασκευές. Επιπλέον, επιτρέπεται κατάλυση

 «ιχθύος» την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής και την 

Τετάρτη της Αποδόσεως του Πάσχα.

Γ. Πίνακας των ακινήτων εορτών µε κατάλυση ή νηστεία.

Κατάλυσις
Ιανουάριος
1 Περιτοµή Ι. Χριστού, Μ. Βασιλείου Εις πάντα
5 Παραµονή Θεοφανείων Νηστεία
6 Τα Άγια Θεοφάνεια Εις πάντα
7 Σύναξις Ιωάννου του Προδρόµου Ιχθύος
11 Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου Οίν. και ελ.
16 Προσκύνησις αλύσεως απ. Πέτρου
17 Αντωνίου του Μεγάλου
18 Αθανασίου και Κυρίλλου πατρ. Αλεξανδρείας
20 Ευθυµίου του Μεγάλου
22 Τιμοθέου Αποστόλου, Αναστασίου Πέρσου
25 Γρηγορίου του Θεολόγου
27 Ανακομιδή λειψ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου
30 Των Τριών Ιεραρχών

Φεβρουάριος
2 Υπαπαντή Ιησού Χριστού Ιχθύος
8 Θεοδώρου του Στρατηλάτου Οίν. και ελ.
10 Χαραλάμπους Ιεροµάρτυρος
11 Βλασίου Ιεροµάρτυρος
17 Θεοδώρου του Τήρωνος
24 Α’ και Β’ εύρεσις Κεφαλής του Προδρόµου

Μάρτιος
9 Των εν Σεβαστεία αγίων 40 Μαρτύρων Οίν. και ελ.
25 Ευαγγελισμός της Θεοτόκου Ιχθύος
26 Σύναξις Αρχαγγέλου Γαβριήλ Οίν. και ελ.

Απρίλιος
23 Γεωργίου του Τροπαιοφόρου Οίν. και ελ.
25 Μάρκου αποστόλου και ευαγγελιστού
30 Ιακώβου αποστόλου

Μάιος
2 Ανακομιδή λειψ. Αθανασίου του Μεγάλου Οίν. και ελ.
8 Ιωάννου του Θεολόγου
15 Παχωµίου του Μεγάλου, Αχιλλίου Λαρίσης
21 Κωνσταντίνου και Ελένης Ισαποστ.
25 Γ’ εύρεσις της Κεφαλής του Προδρόµου

Ιούνιος
8 Ανακομιδή λειψ. Θεοδώρου του Στρατηλάτου Οίν. και ελ.
11 Βαρθολομαίου και Βαρνάβα αποστόλων
24 Γενέθλιον Ιωάννου του Προδρόµου Ιχθύος
29 Πέτρου και Παύλου αποστόλων
30 Η Σύναξις των Δώδεκα Αποστόλων Οίν. και ελ.

Ιούλιος
1 Κοσµά και Δαµιανού των Αναργύρων Οίν. και ελ.
2 Κατάθεσις εσθήτος της Θεοτόκου
17 Μαρίνης µεγαλοµάρτυρος
20 Προφήτου Ηλιού του Θεσίτου
22 Μαρίας της Μαγδαληνής
25 Κοίµησις αγίας Άννης
26 Παρασκευής οσιοµ., Ερµολάου ιεροµ.
27 Παντελεήμονος µεγαλοµάρτυρος

Αύγουστος
6 Μεταµόρφωσις του Σωτήρος Ιχθύος
15 Κοίµησις της Θεοτόκου
29 Αποτοµή Τιµ. Κεφαλής του Προδρόµου Νηστεία
31 Κατάθεσις Τιµίας Ζώνης της Θεοτόκου Οίν. και ελ.

Σεπτέμβριος
1 Αρχή της Ινδίκτου, Συµεών Στυλίτου Οίν. και ελ.
6 Ανάµνησις του εν Χώναις θαύµ. αρχ. Μιχαήλ
8 Γενέθλιον της Θεοτόκου Ιχθύος
9 Ιωακείμ και Άννης Θεοπατόρων Οίν. και ελ.
13 Εγκαίνια Ναού Αναστάσεως, Κορνηλίου εκατ.
14 Ύψωσις του Τιµίου Σταυρού Νηστεία
20 Ευσταθίου µεγαλοµάρτυρος και των συν αυτώ Οίν. και ελ.
23 Σύλληψις Ιωάννου του Προδρόµου
26 Μετάστασις Ιωάννου του Θεολόγου

Οκτώβριος
6 Θωµά αποστόλου Οίν. και ελ.
18 Λουκά αποστόλου και ευαγγελιστού
23 Ιακώβου του Αδελφοθέου
26 Δημητρίου του Μυροβλύτου

Νοέμβριος
1 Κοσµά και Δαµιανού των Αναργύρων Οίν. και ελ.
8 Σύναξις Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ
12 Ιωάννου του Ελεήµονος
13 Ιωάννου του Χρυσοστόμου
14 Φιλίππου αποστόλου Ιχθύος
16 Ματθαίου αποστόλου και ευαγγελιστού Οίν. και ελ.
21 Εισόδια της Θεοτόκου Ιχθύος
25 Αικατερίνης µεγαλοµάρτυρος Οίν. και ελ.
30 Ανδρέου του Πρωτοκλήτου

Δεκέμβριος
4 Βαρβάρας µεγαλοµ., Ιωάννου Δαμασκηνού Οίν. και ελ.
5 Σάββα του ηγιασµένου
6 Νικολάου επισκόπου Μύρων
9 Σύλληψις αγίας Θεοπροµήτορος Άννης
12 Σπυρίδωνος Τριµυθούντος του θαυματουργού
15 Ελευθερίου ιεροµάρτυρος
17 Δανιήλ προφήτου, Διονυσίου Αιγίνης
20 Ιγνατίου του Θεοφόρου
25 Γέννησις Ιησού Χριστού Εις πάντα
26 Σύναξις της Θεοτόκου
27 Στεφάνου του Πρωτοµάρτυρος

ΠΗΓΗ
http://vatopaidi.wordpress.com

πηγή

ΑΓΩΝΙΣΟΥ, ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ, Ν' ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ

"Εγώ σας λέω", είπε ο Κύριος, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν, προσεύχεστε για όσους σας βλάπτουν (Ματθ. 5, 44).

Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές; Για να σε ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη. Την οργή και τη μνησικακία. Και να σε αξιώσει ν' αποκτήσεις την τέλεια αγάπη.

Αυτή είναι αδύνατον να την έχει: Όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους. Όπως και ο Θεός τους αγαπάει όλους εξίσου. Όποιος έχει την τέλεια αγάπη, δεν κάνει διακρίσεις στους ανθρώπους.

Ξέρει πως όλοι μας έχουμε την ίδια ανθρώπινη φύση. Και γι' αυτό ανεξαίρετα τους αγαπάει όλους το ίδιο.

Τους ενάρετους τους αγαπάει ως φίλους. Ενώ τους κακούς τους αγαπάει ως εχθρούς. Και τους ευεργετεί και μακροθυμεί και υπομένει, αν τον βλάψουν. Χωρίς να υπολογίζει καθόλου το κακό που του γίνεται.

Αντίθετα, αν τον καλέσει η περίσταση, πάσχει για χάρη τους, για να τους κάνει κι αυτούς φίλους, αν είναι δυνατόν.

Κι αν αυτό δεν το κατορθώσει, δεν αλλάζει τη διάθεσή του. Αλλά συνεχίζει να τους αγαπάει όλους εξίσου.

Αγωνίσου, όσο μπορείς, ν' αγαπήσεις κάθε άνθρωπο. Αν αυτό δεν μπορείς να το κάνεις ακόμα, τουλάχιστον μη μισήσεις κανέναν. 

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΓΑΠΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΩΝ

Γιορτάζουμε σήμερα 15 Μαρτίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Αγαπίου και των συν αυτώ Μαρτυρησάντων.

Έζησαν και κέρδισαν τα αθάνατα βραβεία, κατά το διωγμό του Διοκλητιανού (284-304) εναντίον της Εκκλησίας.

Ο Αγάπιος ήταν από τη Γάζα της Παλαιστίνης, ο Τιμόλαος από τη Μαύρη Θάλασσα, οι δύο Διονύσιοι από την Τρίπολη της Φοινίκης, ο Ρωμύλος -υποδιάκονος- από τη Λύδδα ή Διόσπολη, ο Πλήσιος και οι δύο Αλέξανδροι από την Αίγυπτο.

Κατηγορήθηκαν ότι είναι χριστιανοί και οδηγήθηκαν μπροστά στον έπαρχο της Καισαρείας Ουρβανό, όπου με παρρησία ομολόγησαν το Χριστό. Μάταιες απόπειρες έκανε εκείνος για να τους δελεάσει ή και να τους εκφοβίσει.

Διότι στο μυαλό όλων επικρατούσε ο λόγος του Θεού: «Τον φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε»(Α'επιστολή Πέτρου, γ' 14). Δηλαδή, μη φοβηθείτε το φόβο με τον οποίο ζητούν οι άπιστοι να σας πτοήσουν και μη ταραχθείτε καθόλου απ' αυτόν.

Πέθαναν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, δίνοντας σ' όλους τους αγωνιστές χριστιανούς μήνυμα θάρρους και ελπίδας.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Αγάπη του Κτίσαντος, πεπυρσευμένος τον νούν, χορείαν συνήθροισας, πανευκλεών Αθλητών, Αγάπιε ένδοξε, όθεν συν τούτοις Μάρτυς, αριστεύσας νομίμως, ξίφει τον σον αυχένα, συν αυτοίς απετμήθης, μεθ' ων εκδυσώπει, δούναι ημίν άφεσιν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή 

ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ, ΑΓΑΠΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ

Τῌ ΙΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΜΑΡΤΙΟΥ

Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, Ἀγαπίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ.
Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τῇ ΙΕ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀγαπίου,
 καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Πλησίου, Ῥωμύλου, Τιμολάου,
 Ἀλεξάνδρων δύο, καὶ δύο Διονυσίων.

Ἔσπευδεν Ἀγάπιος εἰς μαρτυρίαν.
Θεοῦ γὰρ αὐτὸν ὑπέθαλπεν ἀγάπη.
Μετὰ τριῶν Πλήσιος ἐκτμηθεὶς ξίφει,
Θεοῦ σὺν αὐτοῖς ἵσταται νῦν πλησίον.
Ὡς Ἀλεξάνδροις κλῆσις ἐκτομή, στέφος,
Καὶ Διονυσίοις τε κοινὰ ἦν τάδε.
Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ τμήθη Ἀγάπιος, ἑταῖροι.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀριστοβούλου,
 Ἐπισκόπου Βρεττανίας, ἀδελφοῦ Βαρνάβα τοῦ Ἀποστόλου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Νικάνδρου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ.
Νίκανδρον ἐκδαίρουσιν, ὥσπερ ἀρνίον,
Χεῖρας βαλόντες οἱ μάγειροι τῆς πλάνης.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Κάνε Θεέ μου... (Χριστιανικό Τραγούδι)

πηγή

Ο γάμος είναι ένας δρόμος που αρχίζει από τη γη και τερματίζει στον ουρανό. Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

πηγή

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Ὁ γάμος εἶναι ἕνας δρόμος· ἀρχίζει ἀπό τήν γῆ καί τερματίζει στόν οὐρανό. Εἶναι μία σύναψις, ἕνας σύνδεσμος μαζί μέ τόν Χριστόν, πού μᾶς βεβαιώνει ὅτι θά πᾶμε κάποτε στόν οὐρανό.
Πάνω ἀπό τήν ἀγάπη, πάνω ἀπό τόν ἄνδρα σου, πάνω ἀπό τήν γυναῖκα σου, πάνω ἀπό τά καθημερινά σου γεγονότα, νά θυμᾶσαι ὅτι προορίζεσαι γιά τόν οὐρανό, ὅτι μπῆκες στόν δρόμο πού πρέπει ὁπωσδήποτε νά σέ βγάλη ἐκεῖ. 
Ἡ νύμφη καί ὁ γαμπρός δίνουν τά χέρια τους, τούς πιάνη ὁ ἱερεύς καί ἀκολουθοῦν γύρω ἀπό τό τραπέζι χορεύοντας καί ψάλλοντας. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἡ πορεία, τό ταξίδι πού θά καταλήξη στόν οὐρανό, στήν αἰωνιότητα.
Στόν γάμο φαίνονται ὅτι παντρεύονται δύο. Δέν εἶναι ὅμως δύο ἀλλά τρεῖς. Παντρεύεται ὁ ἄνδρας τήν γυναῖκα καί ἡ γυναῖκα τόν ἄνδρα, ἀλλά καί οἱ δύο μαζί ὑπανδρεύονται τόν Χριστόν. 
Τρεῖς ἑπομένως λαμβάνουν μέρος στό μυστήριο καί τρεῖς πλέον παραμένουν στήν ζωή τους.
Ὅλα ὅσα χρησιμοποιοῦνται, κατά τήν τέλεσι τοῦ γάμου, εἶναι σκιές καί σύμβολα πού δείχνουν ὅτι ἐκεῖ εἶναι ὁ Χριστός. Ὅταν κάθεσαι καί βλέπεις ξαφνικά μιά σκιά, καταλαβαίνεις ὅτι κάποιος ἔρχεται.
 Δέν τόν βλέπεις· τό ξεύρεις ὅμως. Πρωΐ πρωΐ σηκώνεσαι καί βλέπεις κατακόκκινο τόν ὁρίζοντα στήν ἀνατολή. Θά βγῆ, λές, σέ λίγο ὁ ἥλιος.
Ὅταν βλέπης τόν γάμο σου, τόν ἄνδρα σου, τήν γυναῖκα σου, ὅταν βλέπεις τίς στεναχώριες σου, τά πάντα μέσα στό σπίτι σου, νά ξεύρης ὅτι εἶναι σημάδια τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι σάν νά ἀκοῦς τά βήματά του, σάν νά ἔρχεται, σάν νά πρόκειται νά ἀκούσης τώρα καί τήν φωνή του. 
Σκιές εἶναι ὅλα αὐτά πού δείχνουν ὅτι μαζί μας εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐξ αἰτίας τῶν μεριμνῶν μας τόν νοιώθομε ὠς ἀπόντα. Τόν βλέπομε ὅμως μέσα στίς σκιές καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι εἶναι μαζί μας. Ἡ ζωή μας εἶναι πλέον μαζί μέ τόν Χριστόν.

en.agiosnektarios-monastery.gr
agioritikesmnimes.blogspot.gr

Κυριακή της Τυρινής«Αποθώμεθα τα έργα του σκότους» π.Αλέξιος Αλεξόπουλος

Την ανάμνηση της από τον Παράδεισο εξορίας των πρωτοπλάστων μας χαρίζει σήμερα η Εκκλησία μας. βρισκόμαστε έξω και καλούμαστε να αγωνιστούμε στο στάδιο της Αγίας Τεσσαρακοστής, ώστε να μπούμε ξανά στον Παράδεισο με τον Αναστάντα Χριστό.

Περίοδος προετοιμασίας ξανοίγεται μπροστά μας, ημέρα περισυλλογής, θλίψης για την απώλεια, επιθυμίας της επανόδου, απόφασης μετανοίας η σημερινή ημέρα για κάθε Χριστιανό. Ακριβώς το αντίθετο απ΄ ότι συμβαίνει έξω από την εκκλησία, όπου κυριαρχεί κυριολεκτικά το πανηγύρι του διαβόλου. (Για να επιβεβαιώσει την επιβουλή του για τον άνθρωπο). Αυτά που ο Απόστολος Παύλος, μας καλεί να αρνηθούμε, έχουν την τιμητική τους. «Αποθώμεθα τα έργα του σκότους».

Τα έργα που γίνονται με σκοτισμένο νου. Από άγνοια της αλήθειας ή παραποίησή της.

Τα έργα που γίνονται στο σκοτάδι, μακριά από ανθρώπινα βλέμματα ή πίσω από τη μάσκα.

Τα έργα που οδηγούν στο αιώνιο σκοτάδι.

Σήμερα, λοιπόν, είναι ημέρα αποφάσεως για το τι θα ακολουθήσουμε εμείς!!! Καλή Σαρακοστή!!!

πηγή

π. Αυγουστίνος Καντιώτης : η θαυματουργός προσευχή [ομιλία]

πηγή

Διαχρονικός και προφητικός ο λόγος του.

Από τον Πατροκοσμά στο σήμερα!

π. Αυγουστίνος Καντιώτης : η θαυματουργός προσευχή [ομιλία]

Ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου

    

Ὁ Ἀδάμ, ὁ πατέρας τῆς οἰκουμένης, ἐγνώριζε στόν Παράδεισο τή γλυκύτητα τῆς θείας ἀγάπης. Ἔτσι, μετά τήν ἔξωσή του ἀπό τόν Παράδεισο γιά τό ἁμάρτημά του, ἐγκαταλειμμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θλιβόταν πικρά καί ὀδυρόταν μέ βαθεῖς στεναγμούς. Ὅλη ἡ ἔρημος ἀντηχοῦσε ἀπό τούς λυγμούς του. Ἡ ψυχή του βασανιζόταν μέ τή σκέψη: «Ἐλύπησα τόν ἀγαπημένο μου Θεό». Δέν μετάνοιωνε τόσο γιά τήν Ἐδέμ καί τό κάλλος της, ὅσο γιά τήν ἀπώλεια τῆς θείας ἀγάπης, πού τραβᾶ ἀχόρταγα τήν ψυχή στό Θεό.
Τό ἴδιο καί κάθε ψυχή πού γνώρισε μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τό Θεό κι ὕστερα ἔχασε τή χάρη, δοκιμάζει τό ἀδαμιαῖο πένθος. Θλίβεται ἡ ψυχή καί μεταμελεῖται σφοδρῶς, ὅταν προσβάλη τόν ἀγαπημένο Κύριο.
Βασανιζόταν κι ὀδυρόταν στή γῆ ὁ Ἀδάμ κι ἡ γῆ δέν τοῦ ἔδινε χαρά. Νοσταλγοῦσε τό Θεό κι ἐφώναζε:
Διψᾶ ἡ ψυχή μου τόν Κύριο καί Τόν ἀναζητῶ μέ δάκρυα. Πῶς νά μήν Τόν ζητῶ;
Ὅταν ἤμουν μαζί Του, ἀγαλλόταν εἰρηνικά ἡ ψυχή μου καί ἤμουν ἀπρόσιτος γιά τούς ἐχθρούς.
Τώρα ὅμως ἀπέκτησε ἐξουσία πάνω μου τό πονηρό πνεῦμα καί κλονίζει καί τυραννεῖ τήν ψυχή μου. Γι᾽ αὐτό λυώνει ἡ ψυχή μου γιά τόν Κύριο μέχρι θανάτου. Τό πνεῦμα μου ὁρμᾶ πρός τό Θεό καί τίποτε τό γήϊνο δέν μέ παρηγορεῖ· κι ἡ ψυχή μου δέν βρίσκει πουθενά παρηγοριά, ἀλλά ποθεῖ διψασμένα νά Τόν δῆ καί νά Τόν ἀπολαύση ὡσότου χορτάση. Δέν μπορῶ νά Τόν λησμονήσω οὔτε στιγμή κι ἀπό τόν πολύ μου πόνο στενάζω καί ὀδύρομαι: Ἐλέησόν με ὁ Θεός, τό παραπεσόν Σου πλάσμα».
Ἔτσι ὀδυρόταν ὁ Ἀδάμ κι ἔτρεχαν ποτάμι τά δάκρυα ἀπό τό πρόσωπό του κι ἔπεφταν στό στῆθος του καί στή γῆ.
Μέ δέος ἄκουγε ὅλη ἡ ἔρημος τούς στεναγμούς του.
Ζῶα καί πουλιά σιωποῦσαν ἀπό θλίψη.
Κι ὁ Ἀδάμ ὀδυρόταν, γιατί μέ τό ἁμάρτημά του στερήθηκαν ὅλοι τήν εἰρήνη καί τήν ἀγάπη.
Ἦταν μεγάλη ἡ θλίψη τοῦ Ἀδάμ μετά τήν ἐξορία του ἀπό τόν Παράδεισο. Σάν εἶδε ὅμως τό γυιό του Ἄβελ σκοτωμένο ἀπό τόν Κάϊν, αὐξήθηκε ἀκόμα πιό πολύ ἡ θλίψη τοῦ Ἀδάμ· φοβερά στενοχωρημένος κοίταζε κι ἔκλαιγε:
«Ἐξ ἐμοῦ λαοί ἐξελεύσονται καί πληθυνθήσονται ἐπί τῆς γῆς· κι ὅλοι θά ὑποφέρουν, θά ζοῦν μέσα στήν ἔχθρα καί στόν ἀλληλοσκοτωμό».
Κι ἦταν ἡ θλίψη του μεγάλη σάν τόν ὠκεανό· καί τήν καταλαβαίνουν μόνον οἱ ψυχές πού γνώρισαν τόν Κύριο καί τήν ἀνείπωτη ἀγάπη Του.
Κι ἐγώ ἔχασα τή χάρη καί φωνάζω μαζί μέ τόν Ἀδάμ: «Σπλαγχνίσου με Κύριε. Δῶσε μου πνεῦμα ταπεινώσεως καί ἀγάπης».
Ὤ ἀγάπη τοῦ Κυρίου! Ὅποιος σέ γνώρισε, σ᾽ ἀναζητεῖ ἀκούραστα καί φωνάζει μέρα καί νύχτα:
«Σέ ποθῶ, Κύριε, καί Σ᾽ ἀναζητῶ μέ δάκρυα. Πῶς νά μή Σέ ζητῶ; Ἐσύ μοῦ ἔδωσες νά Σέ γνωρίσω μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, κι αὐτή ἡ θεία γνώση τραβᾶ ἀδιάκοπα τήν ψυχή μου κοντά Σου».
Θρηνεῖ ὁ Ἀδάμ:
«Δέν μέ τέρπει ἡ σιγή τῆς ἐρήμου.
Δέν μέ τραβοῦν τῶν βουνῶν τά ψηλώματα.
Δέν μ᾽ ἀναπαύει ἡ ὀμορφιά τῶν δασῶν καί τῶν λειβαδιῶν.
Δέν καταπραΰνει τόν πόνο μου τῶν πουλιῶν τό κελάδημα.
Τίποτε, τίποτε δέν μοῦ δίνει τώρα χαρά,
Ἡ ψυχή μου ράγισε ἀπό τήν πολύ στενοχώρια.
Τόν ἀγαπημένο Θεό μου ἐπρόσβαλα.
Κι ἄν μέ ξανάπαιρνε στόν παράδεισο ὁ Κύριος καί ἐκεῖ θά θρηνοῦσα λυπητερά, πονεμένα γιατί πίκρανα τόν ἀγαπημένο μου Θεό».

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

πηγή

Η ΘΕΑ....ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ!

Ο Ζ. Κλεμανσώ (πρωθυπουργός της Γαλλίας), 
που ήταν κεκηρυγμένος άθεος, 
γειτόνευε το σπίτι του με την κατοικία 
ενός Ιερέα, που στο μικρό του κήπο
 υπήρχε κι ένα δέντρο.
Μεγαλώνοντας το δέντρο είχε κρύψει
 τη θέα σ' ένα από τα παράθυρα 
του Κλεμανσώ.

Κάλεσε λοιπόν μια μέρα τον Ιερέα και
 του έκανε παράπονα για το ζήτημα αυτό.

Ο Ιερέας, που εκτός από το ότι ήταν άγιος άνθρωπος είχε και χιούμορ, 
του απάντησε. 

Αστειεύεστε, που δε θα σας κάνω αυτή τη χάρη, Κύριε Πρωθυπουργέ.
 Θέλετε ν' ακούσω αύριο στη Μέλλουσα Κρίση 
"Αιδεσιμώτατε είστε ένοχος.
¨Εκρυψες από τον Κλεμανσώ τη θέα...του Ουρανού" !!! 
πηγή

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου.

πηγή

Γιατί σέ καιρό νηστείας νηστεύουμε τό λάδι καί τά ψάρια καί τρῶμε ἐλιές καί αὐγοτάραχο;

Ἀπαντᾶ ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Λειτουργικῆς Ἰω. Φουντούλης 

 

Ἡ παλιά καί ἀληθινή νηστεία συνίσταται στήν πλήρη ἀποχή τροφῆς ἤ στήν ξηροφαγία. Ἐπειδή ὅμως αὐτή δέν εἶναι δυνατόν νά τηρηθεῖ στίς μεγάλες περιόδους τῶν νηστειῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, λόγῳ δύσκολων
συνθηκῶν ζωῆς ἤ ἔλλειψης ζήλου, ἔχουν στήν πράξη ἐπινοηθεῖ διάφορες διευκολύνσεις, ὥστε νά εἶναι δυνατή ἡ ἐφαρμογή τῆς νηστείας ἀπό ὅλους τούς πιστούς.
Στήν ἀρχαία ἐποχή οἱ χριστιανοί μετά τήν ἐνάτη ὥρα (3 μ.μ.) τῶν νηστήσιμων ἡμερῶν κατέλυαν μόνο νερό καί ψωμί. Σιγά-σιγά ὅμως ὄχι μόνο ἡ διάρκεια τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀποχῆς ἀπό τροφή περιορίστηκε στά συνηθισμένα καί στίς ἄλλες μέρες ὅρια γι᾿ αὐτό μετατέθηκαν καί οἱ Ἑσπερινοί τῆς Τεσσαρακοστῆς καί οἱ Προηγιασμένες τό πρωί ἀλλά καί ἄλλα εἴδη τροφῶν ἄρχισαν νά χρησιμοποιοῦνται, ὅπως οἱ καρποί, τά ὄσπρια, τά ὀστρακόδερμα, τά μαλάκια κ.ο.κ.
Μέσα στά πλαίσια αὐτά μπορεῖ νά κατανοηθεῖ καί τό ὅτι τρῶμε ἐλιές κατά τίς ἡμέρες πού δέν τρῶμε λάδι, καί αὐγοτάραχο κατά τίς ἡμέρες πού ἀπέχουμε ἀπό ψάρια. Γιά τό πρῶτο μποροῦμε νά ἐπικαλεστοῦμε τό λόγο ὅτι οἱ ἐλιές τρώγονται ὡς καρπός, ἐνῶ ἡ ἀπαγόρευση τοῦ λαδιοῦ ἀφορᾶ στά φαγητά πού παρασκευάζονται μέ λάδι. Γιά τό δεύτερο ἡ δικαιολογία εἶναι λιγότερο εὔλογη, ἀφοῦ δέν ἰσχύει τό ἴδιο γιά τό γάλα ἤ τά αὐγά, ἀλλά καί αὐτά ἀπαγορεύονται κατά τίς νηστεῖες μας ὡς «καρπός... καί γεννήματα ὧν ἀπεχόμεθα» κατά τόν 56ο κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γνωρίζω πάντως εὐλαβεῖς χριστιανούς πού κατανοοῦν ὅτι πρόκειται γιά «οἰκονομία», καί κατά τίς ἡμέρες τῶν μεγάλων νηστειῶν, ὅπως καί τήν παραμονή πού θά κοινωνήσουν, ἀπέχουν καί ἀπό ἐλιές καί ἀπό αὐγοτάραχο.
Εἶναι ἀλήθεια πώς αὐτή τήν ἐρώτηση τήν ἀκοῦμε συχνά ἀπό καλοπροαίρετους πιστούς καί συχνότερα ἀπό μερικούς πού εἰρωνεύονται τίς νηστεῖες. Θά μποροῦσε καί στίς δύο περιπτώσεις νά ὑπογραμμιστεῖ ἡ ἐλαστικότητα καί τό φιλάνθρωπο τῶν σχετικῶν ἐθίμων καί τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, πού δέν ἔχουν σκοπό νά ἐξοντώσουν τούς ἀνθρώπους, ἀλλά νά τούς βοηθήσουν νά ἀσκηθοῦν στήν ἐγκράτεια καί νά κυριαρχήσουν στά πάθη τους. Ἄν τούς σκανδαλίζουν οἱ τροφές αὐτές, μποροῦν νά ἀπέχουν ἀπό αὐτές χωρίς κατά τόν ἀπόστολο νά ἐξουθενώνουν τούς «ἐσθίοντας» ἤ νά «κρίνουν» (Ρω 14,3) τήν Ἐκκλησία γιά τήν φιλάνθρωπη τακτική της. Τό νά ἀναλάβει ἡ Ἐκκλησία ἀγώνα γιά τήν ἐκκαθάριση τῶν σχετικῶν μέ τή νηστεία ἐθίμων καί τῶν τροφῶν πού τρώγονται ἤ ὄχι σ᾿ αὐτήν, οὔτε τοῦ παρόντος εἶναι οὔτε μπορεῖ νά μείνει πάντοτε μέσα στά ὅρια τῆς σοβαρότητος. Ἐκεῖνο πού πρωτεύει εἶναι ὁ τονισμός τῆς ἀνάγκης τῆς νηστείας καί τῆς πνευματικῆς ὠφέλειας πού προέρχεται ἀπ᾿ αὐτή, καθώς καί ἡ προσπάθεια γιά τήν κατά τό δυνατόν συμμόρφωση τῶν πιστῶν στίς σχετικές ἐκκλησιαστικές διατάξεις, πού ἀρκετά ἔχουν ἀτονήσει στίς μέρες μας.

πηγή   μεταφορά

Το πάθος της κοιλιοδουλείας, Όσιος Νείλος ο Ασκητής

Ρώτησαν κάποτε τον όσιο Νείλο

 τον ασκητή , σχετικά με το άσχημο 

πάθος της κοιλιοδουλείας ,

 και ο Όσιος είπε τα παρακάτω : 

'' Το να βαδίζει κανείς με την 

κοιλιά είναι αλήθεια ότι σημαίνει

 την ηδονή , επειδή αιτία όλων 

σχεδόν των ηδονών είναι η κοιλιά. 

Όταν αυτή γεμίσει ακολουθούν 

δυνατές επιθυμίες και για τις άλλες ηδονές · όταν όμως είναι

 άδεια οι επιθυμίες είναι πιο ήμερες και σταθερές . ( ... ) 

Ο φιλήδονος λοιπόν περπατάει με την κοιλιά αφού ολόκληρος

 γέρνει στην απόλαυση και τις ηδονές. 

Αυτός που μόλις αρχίζει να ζει με αρετή αφαιρεί το 

λίπος της κοιλιάς αποφεύγοντας τις τροφές που παχαίνουν. 

Εκείνος που βελτιώνεται στην ενάρετη ζωή καθαρίζει το 

εσωτερικό της κοιλιάς , και ο τέλειος καθαρίζει ολόκληρη 

την κοιλιά απορρίπτοντας τελείως ό,τι ξεπερνάει τα

 απολύτως απαραίτητα. 
Ταιριάζει πάρα πολύ λοιπόν η φράση θα περπατάς με το στήθος 

και την κοιλιά , γιατί η ηδονή δεν χαρακτηρίζει εκείνους που 

στέκονται όρθιοι και ήρεμοι αλλά όσους έχουν πάθη και 

είναι γεμάτοι 

ταραχή. 

Και πιο κοντά στο πάθος της γαστριμαργίας είναι το σεξουαλικό.

 Έτσι και η φύση για να δείξει την ομοιότητά τους τοποθέτησε τα 

γενετήσια όργανα κάτω από την κοιλιά , 

δείχνοντας με την εγγύτητα 

τη συγγένεια. Αν είναι ασθενικό το γενετήσιο πάθος 

αυτό οφείλεται

 στην κοιλιά που είναι άδεια, κι αν είναι ισχυρό 

και έντονο , 

από την κοιλιά παίρνει τη δύναμή του '' .

                   ΣΟΦΙΑ  

ΑΓΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ

πηγή

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Άνθρωποι εξωτερικής μορφώσεως

Πηγή

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ καί ὑπερτονίζεται στήν ἐποχή μας ἡ ἀξία τῆς ἐνημέρωσης, γιά τά διάφορα προβλήματα, πού ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ ὑπέρμαχοί της νομίζουν ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό θά βρεθοῦν καλύτερες λύσεις καί, ἄν εἶναι προεκλογική περίοδος, θά μπορέσει ὁ λαός νά ἐκλέξει τούς ἱκανότερους πολιτικούς. Το ἐρώτημα ὅμως εἶναι ἄν ἡ ἐνημέρωση εἶναι ἀντικειμενική καί ὄχι παραπληροφόρηση.

Στίς ἡμέρες μας δέν μπορεῖ κανείς νά ἔχει ἐμπιστοσύνη στά ὅσα προβάλλονται καί λέγονται. Τά πρόσωπα πού ἐργάζονται στόν τύπο καί τά ἄλλα μέσα ἐνημέρωσης δέν διακρίνονται γιά τήν εὐαισθησία ἀπέναντι στήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων.
Συνήθως τά λένε ὅπως τά θέλουν ἤ ὅπως τούς ὑπαγορεύουν τά ἀφεντικά τους. Ὅλοι ἀγωνίζονται, γιά νά δημιουργήσουν ἐντυπώσεις, ἄλλοτε εἰς βάρος τῶν ἀντιπάλων τους καί ἄλλοτε ὑπέρ τῶν συμφερόντων τους. Ἀκριβῶς τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τούς καλεσμένους τῶν ἐκπομπῶν, καθηγητές, πολιτικούς, οἰκονομολόγους κ.λπ, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται καί αὐτοί γιά τήν προβολή τῶν προσώπων, πού συμπαθοῦν ἀλλά καί τή δική τους προβολή, τήν ὁποία προβολή στην κατάλληλη στιγμή, θά τή χρησιμοποιήσουν, γιά νά ἐκλεγοῦν βουλευτές ἤ γιά νά καταλάβουν κάποια ἐπίζηλη θέση.Ὅλα αὐτά συμβαίνουν ἐκτός κοινοβουλίου. Θά περίμενε κανείς ὅτι ἐντός τοῦ «ναοῦ τῆς δημοκρατίας» τά πράγματα θά ἦταν καλύτερα. Ὅμως κι ἐκεῖ ὅλα εἶναι ὑποβαθμισμένα. Ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν βουλευτῶν τάσσεται ὑπέρ τῆς συσκότισης τῆς ἀλήθειας καί τῆς προβολῆς τοῦ ψεύδους. Ἡ ὑποκρισία δίνει καί παίρνει. Κανένας φραγμός, καμιά ἀναστολή, κανένας ἐνδοιασμός. Οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ διαβάζουν ἀπό τά χειρόγραφα τίς ὁμιλίες τους, θορυβοῦν ἀναιτίως καί κραυγάζουν ἀνοήτως. Δέν συμβάλλουν στην ὀρθή λύση τῶν προβλημάτων. Εἶναι πιά σπάνιοι οἱ πολιτικοί, πού ἔχουν γόνιμο λόγο καί βοηθοῦν στή διαμόρφωση ὀρθῆς ἀντίληψης γιά τά διάφορα θέματα, πού ἀπασχολοῦν τόν χειμαζόμενο λαό. Οἱ περισσότεροι ἀναπαράγουν διάφορα στοιχεῖα, υἱοθετοῦν ἀνεύθυνες πληροφορίες καί δημιουργοῦν ἀρνητικές ἐντυπώσεις, γιά τούς ἀντιπάλους τους. Ἡ συμπολίτευση συγκαλύπτει την πραγματικότητα καί τίς δυσκολίες καί ἡ ἀντιπολίτευση ἐμποδίζει τή λύση τῶν προβλημάτων ἀντί νά διατυπώνει οἰκοδομητικές προτάσεις. Δέν ἔχουν πιά κανένα ἐνδιαφέρον οἱ συνεδριάσεις τῆς Βουλῆς. Τό ἐπιβεβαιώνουν οἱ ἴδιοι οἱ βουλευτές μέ τήν ἀπουσία τους ἀπό αὐτές.

Ὅλα αὐτά συμβαίνουν, γιατί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, οἱ «ἡγέτες τοῦ λαοῦ», δέν ἔχουν ἠθικές ἀρχές οὔτε εὐγενικά ὁράματα. Δέν φιλοδοξοῦν νά προσφέρουν στήν πατρίδα. Κύριος σκοπός εἶναι ἡ ἱκανοποίηση τῶν συμφερόντων τους.

Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα. Καί γεννιοῦνται ἀμέσως εὔλογα ἐρωτήματα. Ὅλοι αὐτοί οἱ δημόσιοι ἄντρες, καθηγητές, πολιτικοί, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες κ.λπ, δηλ. οἱ κατά κόσμον σοφοί, εἶναι ἀξιόπιστοι; Αὐτά πού ὑποστηρίζουν ἔχουν καμιά σχέση μέ τήν πραγματικότητα; Ἡ προσωπική τους ζωή τά ἐπιβεβαιώνει; Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἦταν ἐπιφυλακτικός ἀπέναντί τους. Ἔλεγε: «Οἱ ἐξωτερικοί ἄνθρωποι τῆς κοσμικῆς μορφώσεως εἶναι γεμάτοι ἀπό ἐγωϊσμό καί ὑπερηφάνεια καί μοιάζουν μέ τούς δορυφόρους, πού γυρίζουν στόν ἀέρα καί δίνουν τήν ἐντύπωση ὅτι εἶναι ἀστέρια, ἐνῶ, ἐάν τούς καλοπροσέξεις, θά δεῖς τό στραβοπερπάτημά τους καί θά καταλάβεις ὅτι εἶναι ἀνθρώπινη ψευτιά».

Ορθόδοξος Τύπος, 15/3/2013

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Το κράτος του Βατικανού και ο οικουμενισμός

πηγή

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Το κράτος του Βατικανού και ο οικουμενισμός

Ἀσάλευτοι εἰς ὅσα παρελάβομεν. Γέροντας Φιλοθέος Ζερβάκος

πηγή

 Ἀσάλευτοι εἰς ὅσα παρελάβομεν

Πάντα ὅσα μᾶς παρέδωσαν οἱ πάνσοφοι Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ Θεόσοφοι Πατέρες τῆς ἁγίας ἡμῶνὈρθοδόξου Ἐκκλησίας πολλοὶ τῶν σημερινῶν διαδόχων των βούλονται νὰ τὰ καταργήσουν καὶ νὰ ἐκθεμελιώσουν τὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ δὲν θὰ δυνηθοῦν, διότι ὁ Κύριος θὰ τοὺς συντρίψῃ ὡς σκεύη κεραμέως…
Ἂς βιάσωμεν ἑαυτοὺς εἰς τὸ νὰ μένωμεν πιστοὶ καὶ ἀσάλευτοι εἰς ὅσα παρελάβομεν παρὰ τῶν θείων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας… Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοὺς καινοτομοῦντας καὶ μεταρρυθμιστὰς τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατερικῶν παραδόσεων ὑποβάλλει εἰς ἀναθέματα καὶ ἀφορισμούς…
Ἡ ἈνατολικὴὈρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν ἔχει συνήθειαν νὰ ποιῇ καινοτομίας, ἀλλὰ ἕπεται εἰς τὰ διδάγματα τῶν Ἀποστόλων, τῶν Διδασκάλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν ἁγίων Συνόδων, τῶν ὁποίων διδαγμάτων ὀφείλουν νὰ ἀκολουθοῦν καὶ οἱ τῶν Λατίνων καὶ Διαμαρτυρομένων σοφοί…, διὰ νὰ λυτρωθοῦν ἐκ τῶν ἐπιτιμίων, τοῦ ἀναθέματος καὶ τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ Ἁγίων Πατέρων…
Δυστυχῶς, οἱ μὲν Δυτικοὶ ηὔξησαν τὴν παράδοσιν, κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ τὸ ἀτομικὸν συμφέρον τῶν Παπῶν, διὰ νέων δογμάτων, νέων κα- νόνων καὶ διατάξεων.
Αἱ καταχρήσεις τῶν ὀργάνων τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ἐχόντων βλέψεις κοσμικὰς καὶ ὑλικὰς μᾶλλον ἢ πνευματικάς, προεκάλεσαν παρὰ τοῖς Διαμαρτυρομένοις τὴν εἰς τὸ ἕτερον ἄκρον, ὅπερ ἐξ ἴσου ἐπιβλαβὲς καὶ ἐπικίνδυνον, ἀφικνουμένην σκέψιν καὶ ἀπόφασιν, νὰ ἀπορρίψωσιν πᾶσαν τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν, ἥν ἀνόθευτον καὶ ἱερὰν διετήρησεν ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία μηδὲν προσθεῖσα, μηδ᾽ ἀφελοῦσα τί τῶν ὑπὸ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων θεσπισθέντων…
Καθὼς μία οἰκοδομὴ δὲν εἶναι ἐκτισμένη μόνον μὲ μεγάλους λί- θους, ἀλλὰ καὶ μὲ μικρὰ λιθάρια καὶ μὲ ἄμμον καὶ ἄσβεστον, οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς οἰκοδομῆς τῆς Ἐκκλησίας. Μεγάλοι λίθοι εἶναι τὸ Εὐαγγέλιον καὶ ἐν γένει ἡ Ἁγία Γραφή, αἱ ἐντολαί, τὰ μυστήρια, οἱ ἱεροὶ κανόνες, μικρότεροι λίθοι εἶναι αἱ Ἱεραὶ Παραδόσεις, αἱ ἱεραὶ τελεταί, αἱ διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας, αἱ προσευχαί, αἱ ἀκολουθίαι, αἱ νηστεῖαι κ.λπ.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ.  1967, 15 Μαρτίου 2013

Η Θεία Κοινωνία τη Μ. Σαρακοστή

Το γνώρισμα της Μεγάλης Σαρακοστής δεν είναι μόνο η νηστεία αλλά και η προσευχή και η συχνότερη συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία. Πώς αλλιώς θα γινόταν άλλωστε, αφού είναι το «στάδιο των αρετών»; Όταν κανείς αγωνίζεται για να πετύχει κάτι μεγάλο, χρειάζεται εφόδια, δυνάμεις. Κι όσο πιο σπουδαίος και σημαντικός είναι ο στόχος, τόσο και οι ενισχύσεις θα πρέπει να είναι σημαντικές.

Την περίοδο της Μ. Σαρακοστής καλούμαστε να πορευτούμε πιο δυναμικά από το θάνατο τής αμαρτίας στη ζωή του Θεού. Αυτή η αλλαγή, η μετάβαση, ονομάζεται, στη γλώσσα της Εκκλησίας, μετάνοια. Άλλο η μεταμέλεια κι άλλο η μετάνοια. Το πρώτο σημαίνει συνειδητοποίηση του λάθους, το δεύτερο αλλαγή νοοτροπίας. Το πρώτο αναγκαίο για το δεύτερο αλλά δεν σημαίνει ότι πάντα οδηγεί στη μετάνοια, που είναι μια συνεχής πορεία προς την ατέλευτη τελειότητα, που είναι το γνώρισμα κάθε χριστιανού για όλη τη ζωή του και κυρίως για την Εκκλησιαστική περίοδο που διανύουμε.

Επειδή στην πορεία της Μ. Σαρακοστής είναι απαραίτητη η συμπόρευση του Θεού μας, η συμμετοχή μας στη Θεία Κοινωνία γίνεται πηγή Ζωής. Γιατί η Θεία Κοινωνία δεν είναι βραβείο για την όποια πιθανή αρετή μας, δεν είναι επιβράβευση του αγώνα μας, αλλά είναι «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον». Γι’ αυτό, όσο πιο συχνά συμμετέχει κανείς τόσο πιο πολλή αίσθηση έχει της αφέσεως των αμαρτιών του και της αιωνίου ζωής, εφόσον η «αιώνια ζωή» είναι, κατά το λόγο του Κυρίου, η εμπειρική γνώση του Θεού (Ιω. 17,3).

Την περίοδο της Μ. Σαρακοστής τελούνται τρεις λειτουργίες: Του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, του Μεγάλου Βασιλείου και των Προηγιασμένων Δώρων. Η πρώτη, που είναι η πιο γνωστή, τελείται κάθε Σάββατο και την Κυριακή των Βαΐων. Η δεύτερη, τις πέντε Κυριακές της Μ. Σαρακοστής, τη Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο. Των Προηγιασμένων Δώρων, τελείται συνήθως Τετάρτη και Παρασκευή αλλά μπορεί και να τελεστεί από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή μόνο τη Μ. Σαρακοστή.

Ο λόγος που τελείται η λειτουργία των Προηγιασμένων, είναι γιατί η περίοδος αυτή έχει πένθιμο χαρακτήρα – γι’ αυτό και η νηστεία. Η κανονική Λειτουργία, όπως του Χρυσοστόμου και του Βασιλείου, έχει χαρούμενο χαρακτήρα, εφόσον επαναλαμβάνεται η ζωή του Χριστού. Ενώ στην Προηγιασμένη, είναι αγιασμένος ο άρτος και ο οίνος από την προηγούμενη κανονική Λειτουργία, γι’ αυτό και λέγεται των Προηγιασμένων Δώρων.

Έτσι τη Μ. Σαρακοστή, που ’ναι κατεξοχήν περίοδος μετάνοιας, ο Χριστός, με τη συχνή Θεία Κοινωνία, γίνεται συνοδοιπόρος, «βοηθός και σκεπαστής», οικείος και Κύριός μας, ανάλογα με τη δεκτικότητα και τη μετάνοια του καθενός.

Αλήθεια, μέσα στον κυκεώνα που ζούμε, με τις αντιπαλότητες, τα συμφέροντα, τα πάθη και τα μίση του κόσμου, δεν είναι σημαντικό να έχουμε το Χριστό μέσα μας; Δεν είναι ωραίο το Φως Του να γεμίσει την ύπαρξή μας και να γινόμαστε και ’μεις για τους γύρω μας ένα κερί που θα δείχνει την εικόνα Του; Το εύχομαι!

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

πηγή