Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Πέμπτη, Μαρτίου 21, 2013

Κλεμμένος Έρωτας


Γνωστή νομίζω πως σας είναι πια, η αγάπη μου να παίζω με τις φωτογραφίες. Δεν είναι δα η πρώτη φορά που μια εικόνα γίνεται αφορμή ενός ταξιδιού, μιας "αφηρημάδας" του λόγου, ή μιας κραυγής...
Ετούτη την φωτογραφία την πήρα από τον ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ και κάθισα ώρα και την κοίταζα.
Καθώς αγαπώ πάρα πολύ την λιτότητα της πέτρας, τούτοι οι λίθοι, οι τακτικά βαλμένοι σ' αυτό που κάποιοι απλώς θα ονόμαζαν ντουβάρι, εμένα μου έδωσαν μία αίσθηση ασφάλειας: Χτίζεις, Κύριε, τα τείχη που ξεχωρίζουν την ματαιότητα της εξουσίας από την αιωνιότητα των βημάτων ενός απλού καλόγηρου.
Η εξουσία του κόσμου -ειδικά τις τελευταίες μέρες- γελοιοποιείται και αυτοαναιρείται με εκκωφαντικούς θορύβους κάθετης πτώσης ενώ ο καλόγηρος -δίχως να ασχολείται με την άλλη πλευρά του ντουβαριού- συνεχίζει την βεβαιότητα του βηματισμού του, με βακτηρία Εσένα. 
Ξέρουμε πού θα φτάσει ο μοναχός (το έχεις πει Εσύ).
Ξέρουμε τί θα απογίνει η εξουσία της αλαζονείας (έχουμε δει πολλούς πύργους να μιμούνται εκείνον της Βαβέλ).
Παίρνω το λοιπόν στο κατόπιν αυτόν που από σεμνότητα κρατάει ένα μπαστουνάκι, (για να μην καταλάβουμε ότι είσαι το στήριγμά του) και στο λίθινο δρομάκι παρακολουθώ την σκιά του, τα ανεμίσματα του ράσου, τα "Κύριε ελέησον" που προπορεύονται του.
Στην άλλη πλευρά του τοίχου, κραυγές, ειδήσεις, χρήμα, γέλια. Δεν τα θέλω, δεν τα ζηλεύω.
Τον Έρωτα ζητώ και είμαι λίγη για να τον έχω.
Έτσι κρύβομαι σε μια πατημασιά του ασκητή για να με πάει παρακάτω, αφού κάτω-κάτω, παρακάτω σαν τελειώσουν τα βήματα και οι δρόμοι, θα βρούμε Εσένα "πιασμένο" στα δίχτυα της προσμονής των μετανιζόντων και της ελπίδας των κουρασμένων.
Αυτό πάει να πει πως βρήκαμε τον μόνο Έρωτα, πάει να πει πως Εσύ έστελνες το αεράκι που φούσκωνε το ράσο σαν πανάκι βάρκας που της ήταν ορισμένο να φτάσει σε εύδιο λιμανάκι.
Περπάτα Γέροντα και περπατούμε μαζί σου γιατί ίσως ο δανεικός Έρωτας να μην είναι πάντα κακός, καθώς Εκείνος ευλόγησε και τα ψιχία τα πίπτοντα εκ της τραπέζης των κυρίων..Γι αυτά τα ψίχουλα που θα πέσουν από το Τραπέζι που θα σου στρώσει ο Εραστής της ψυχής σου, σε ακολουθούμε.
Περπάτα Γέροντα, ευτυχισμένος που δεν ακούς τις φωνές από την άλλη πλευρά του τείχους, σίγουρος πως οι ήχοι των δικών σου ακοών είναι από το υπέροχο Αλλού. 
Εμείς -δυστυχώς- ακούμε τις φωνές των κυριεύοντων αλλά μαζί σου ερχόμαστε για να σωπάσουν μέσα μας οι εδώ φωνασκίες και να αξιωθούμε (κλεμμένο, για να εξηγιόμαστε) το "Χριστός Ανέστη" των κομποσκοινιών σου. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...