Πανηγυρικὸς λόγος γιὰ τὴν 25η Μαρτίου, Βάσος Λυσσαρίδης

Μιὰ χούφτα ὀνειροπόλοι, αἰθεροβάμονες, μωροκαλόγεροι, γιὰ τοὺς καλοζωϊσμένους ἀνίκανοι νὰ ἐπιμετρήσουν συνέπειες, τυφλοὶ στὸ ἰσοζύγιο δυνάμεων μὲ λιανοντούφεκα καὶ γιαταγάνια ἀποφάσιζαν νὰ ξεσηκωθοῦν ἐνάντια στὴν πανίσχυση καὶ πάνοπλη Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία.

Τὸ μόνο οὐσιαστικό τους ὅπλο ὅτι καθόριζαν τὴν ἐλευθερία ὡς ὑπέρτερη τῆς ζωῆς.

«Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή,

παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή».

Πόσο ἐξωπραγματικοὶ προβάλλουν καὶ σήμερα στοὺς ρεαλιστὲς τῆς μοιρολατρίας, στοὺς σοφοὺς ὀπαδοὺς συμβιβασμῶν ποὺ συγκρούονται μὲ τὴν ἐθνικὴ ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὰ χώματα ποὺ γέννησαν Ὀνήσιλλους καὶ Ζήνωνες, Ρὲ Ἀλέξηδες καὶ Αὐξεντίου.
Ὅμως ἐπαναλαμβάνω κατὰ κόρον. Ἂν ἡ πολιτικὴ τῶν σοφῶν συμβιβασμῶν ἐπικρατοῦσε τότε, ὁ Ἑλληνισμὸς σήμερα - ἂν ἐπιβίωνε - θὰ ἦταν μία φθίνουσα θρησκευτικὴ μειονότητα σὲ μία νέο - Ὀθωμανικὴ ἐπικράτεια.

Αὐτὸ ποὺ μὲ πληγώνει εἶναι ὅτι ριψάσπιδες ἐξαντλοῦνται σὲ ὑμνολόγια γιὰ τοὺς ἡρωισμοὺς καὶ τὰ κατορθώματα τῶν πρωταγωνιστῶν ποὺ ἑδραίωσαν μὲ αἷμα τὸ νέο Ἑλληνικὸ Κράτος καὶ ὑπονομεύουν τὰ μηνύματά τους. Ριψάσπιδες ἀποκαλοῦν πατριδοκάπηλους ὅσους ἀρνοῦνται νὰ διαγράψουν ἱστορικὰ γεγονότα καὶ ἐγκλήματα.

Ὁ δεξιοτέχνης τῶν συμβιβασμῶν ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος καθόριζε ὅτι συμβιβαστικὲς λύσεις ὑπογράφεις γιὰ νὰ διασφαλίσεις τὸ κρατούμενο καὶ νὰ ἀποφύγεις τὸ χειρότερο, ὄχι γιὰ νὰ ἑδραιώσεις συρρίκνωση καὶ νὰ μονιμοποιήσεις τοὺς ἐθνικοὺς κινδύνους.

Κι ὁ Κολοκοτρώνης μὲ προφητικὴ σοφία διακήρυττε: «Τίποτα δὲν φοβήθηκα οὔτε εἰς τὰς ἀρχὰς οὔτε εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Δράμαλη ὁποῦ ἦρθε μὲ 30.000 στράτευμα, ἐκλεκτό, οὔτε ποτέ, μόνο εἰς τὸ προσκύνημα ἐφοβήθηκα». Οἱ προσκυνημένοι πιὸ ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς ἀπόντες καὶ οἱ πλαστογράφοι πιὸ ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς προσκυνημένους.

Ἡ Κύπρος παρούσα στὴν ἐθνεγερσία τοῦ 1821. Μὲ τὸν Λευκωσιάτη Καρατζᾶ δίπλα στὸ Φεραῖο καὶ τὸν Κυπραῖο τοῦ Μακρυγιάννη ποὺ κολύμπησε ὥς τὸ Τουρκοκρατούμενο κάστρο. Τὸν πῆραν χαμπέρι τὰ Τουρκιὰ καὶ τὸν κυνήγησαν ὅλη νύχτα. Καὶ πῆγε στὴ φρεγάδα καὶ μπαίνοντας μέσα ἔπεσε πεθαμένος. Τὸν κρέμασαν καὶ βγῆκε τὸ νερό. Καὶ τοῦ ’βαλαν σπίρτο κι ἀναστήθη. Εἶπε στοματικῶς τὴν κατάσταση τοῦ κάστρου καὶ τὶς προβάσεις τοῦ Μπραΐμη. Ἀργότερα ἔπεσε στὸν ἀγώνα.

Κι ἂς προσπαθοῦν οἱ νεόσοφοι ἱστορικοὶ νὰ μηδενίσουν τὴν Ἑλληνοκυπριακὴ προσφορὰ καὶ νὰ ἐξευτελίσουν τὴ θυσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ ποὺ μένει στὶς ψυχὲς τοῦ λάου μὲ τὸν ποιητικὸ ἐπιτύμβιο τοῦ Βασίλη Μιχαηλίδη: «Παρὰ τὸ γαῖμαν τῶν πολλῶν, κάλλιον τοῦ ἐπισκόπου».

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κυπριανὸς ἦταν φιλικὸς καὶ μὲ κοινὴ συμφωνία μὲ τὴ Φιλικὴ Ἑταιρεία ὁ ρόλος του παράμεινε μυστικός.

(Τὰ ἀπομακρυσμένα καὶ τὰ εὐκόλως ἐπιτηρούμενα νησιὰ ἡ Κρήτη καὶ ἡ Κύπρος παραμένουν ἐκτὸς Ἑλληνικῆς ἐπικράτειας.

Ἡ Κρήτη μὲ τὸν Βενιζέλο ἐνσωματώνεται ἕνα σχεδὸν αἰώνα ἀργότερα). Τὸ Κυπριακὸ ἐμπλέκεται στὴ δίνη τῶν μεταπολεμικῶν ἐξελίξεων μὲ τὴ Βρετανία νὰ ἑδραιώνει μεταποικιοκρατικὴ πολιτικὸ-στρατιωτικὴ παρουσία καὶ νὰ ἐμπλέκει τὴν Τουρκία γιὰ διασφάλιση τῆς ἀνωμαλίας καὶ τῶν φυλετικῶν διαιρετικῶν στοιχείων.

Ὅμως ἡ παράδοση τοῦ 1821 γιγαντώνεται στὴν ψυχὴ τοῦ λάου.

Μὲ τὴν ἀπόφαση τῆς Μ. Βρετανίας νὰ ἀποκλείσει εἰρηνικὲς δημοκρατικὲς ἐξελίξεις ἡ ἀνάφλεξη ἀναπόφευκτη. Εἶναι τραγικὴ ἀφέλεια νὰ προβάλλεται ἡ ἄποψη ὅτι μὲ μερικὲς εἰρηνικὲς κινητοποιήσεις ἡ Μ. Βρετανία θὰ παραχωροῦσε ἐλευθερία στὴν Κύπρο. Ἡ ΕΟΚΑ ταρακούνησε τὴν πανίσχυση Βρετανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ ξαναζωντάνεψε τὸ '21.

Σήμερα ἐπὶ τέλους ὅλοι τιμοῦμε τοὺς πρωταγωνιστὲς τοῦ ἔπους τῆς ΕΟΚΑ, ἑνὸς ἔπους ποὺ ἐνσωμάτωσε τοὺς πόθους, τὶς προσδοκίες καὶ τὶς ἀρετὲς τοῦ λαοῦ μας.

Ὅμως νὰ μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ ἐπαναλάβω. Ἂν σὲ ὧρες κατοχῆς ὑποβαθμίσουμε τὸ ἐθνικὸ αἴσθημα καὶ ὑποτονίσουμε τὸ αἴσθημα ἐθνικῆς ταυτότητας, πῶς δικαιούμαστε νὰ περηφανευόμαστε ὡς λαὸς γιὰ τὰ ἡρωικά μας παιδιά;

Ἐπαναλαμβάνω. Πάνω σὲ ποιὰ βάση ἀρθρώθηκε τὸ μολὼν λαβὲ τοῦ Αὐξεντίου ἂν ὄχι στὴ διαχρονικὴ παράδοση ἀπὸ τὶς Θερμοπύλες καὶ τὴν Ἀλαμάνα;

Καὶ πάνω σὲ ποιὰ βάση τιμοῦμε τὸν Μάτση ποὺ θυσιαζόταν μὲ ἕνα ἄλλο μολὼν λαβὲ καὶ ἐξέφραζε τὴν λύπη του γιὰ τὸ ἄγουρο Ἀγγλόπαιδο ποὺ σκοτώθηκε χωρὶς νὰ ξέρει γιατί;

Χωρὶς ἱστορία δὲν ὑπάρχει συνέχεια.

Μὲ παραμορφωμένη ἱστορία θὰ ὑπάρξει τερατόμορφη συνέχεια.

Δὲν μισοῦμε κανένα λαό. Οὔτε τὸν Τουρκικό.

Ἀπορρίπτουμε τὴν κατοχὴ καὶ τοὺς εἰσβολεῖς.

Θεωροῦμε τοὺς Τ/Κ ὡς θύματα τοῦ Τουρκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ ποὺ κηδεμονεύονται ἀσφυκτικὰ ἀπὸ δοτὲς ἡγεσίες ἀπὸ τὴν Τουρκία.

Δὲν θὰ διαγράψουμε τὰ ἐγκλήματα τῆς Τουρκίας στὸ ὄνομα μιᾶς ψευδεπίγραφης ἐπαναπροσέγγισης.

Ἡ ἐπαναπροσέγγιση -ἄκρως ἐπιθυμητὴ- θὰ ἐπιτευχθεῖ στὴ βάση τῆς ἀλήθειας καὶ στὴ βάση τῆς διαπαιδαγώγησης ὅλων τῶν Κυπρίων ὅτι ἡ λύτρωση θὰ ἐπιτευχθεῖ μὲ τερματισμὸ τῆς κατοχῆς καὶ ξένων κηδεμονιῶν.

Κι ἂς μὴ συγχύζουν τὴν ἀπαραίτητη ἐκπαιδευτικὴ μεταρρύθμιση μὲ τὴν κακόγουστη προσπάθεια ἐπαναγραφῆς τῆς ἱστορίας μὲ ἀλλότρια ἐλατήρια.

Ἡ φιλοσοφία μας εἶναι ἀνεξίθρησκη. Δὲν θὰ διαγράψουμε ὅμως πατρίδες καὶ δικαιώματα. Ἡ ἁλυσοδεμένη Κερύνεια μᾶς καρτερᾶ καὶ κανένας δὲν δικαιοῦται νὰ τὴν διαγράψει. Ὄχι. Δὲν μᾶς τοὺς ἔφερε, ἡ ἀγαπημένη θάλασσα τῆς Κερύνειας.

Ξάγρυπνοι οἱ Ἐφιάλτες.

Στὸ λήθαργο οἱ Ὀλύμπιοι Θεοί.

Τριήρεις ἁλυσοδεμένες στὶς ἀπόμακρες τὶς βορεινὲς ἀκτές.

Καὶ αὐλοκόλακες, θεραπαινίδες καὶ ἀργυρώνητοι

διαλαλοῦντες τοῦ Κίμωνα τὸν θάνατο στὸ Κίτι.

Μπῆκε στὴν πόλη ὁ ἐχθρός.

Καὶ τὰ ἅρματα κλειδώθηκαν στὶς ἀποθῆκες.

Κι ἕνας λαὸς πολέμαγε μὲ νύχια, δόντια καὶ γροθιές.

Κι ὕστερα φυτρώσανε συρματοπλέγματα

καὶ ἐρημώθηκε ἡ Μεσαριά, τοῦ Μόρφου, ἡ Κερύνεια

κι ἁλυσοδέθηκε στὸν Πενταδάκτυλο ὁ ἀετός.

Νὰ μὴ σ' ἀκούω νὰ βογγᾶς

μὲ δάκρυα δὲν διώχνεται ὁ ὀχτρός.

Θὰ σοῦ δανείσει ὁ Ἥφαιστος

τοῦ Ἀχιλλέα τὴν πανάρχαια πανοπλία.

Ὁ αἰωνόβιος τραγουδιστὴς

θὰ σοῦ χαρίσει τοῦ Λεωνίδα τὴν ἀθάνατη κραυγή.

Στὸ μυστικὸ τὸν ὅρμο στὸ Δαυλὸ

ἀράζουνε τριήρεις.

Ὁ Ἅης Μάμας καβαλάρης καρτερᾶ.

Καὶ κλεῖσε τ' αὐτιὰ

ποὺ πολεμόχαρο σ' ὁρίζουνε.

Ἐμεῖς δὲν ἐκστρατεύουμε

γιὰ τὴν Τροία ἢ τὸν Εὔξεινο.

Ἐμεῖς βάλαμε ρότα εἰρηνικὴ

γιὰ τὴν Κερύνεια.

Κι ἐκεῖ θ' ἀράξουμε

μ' ἀγάπη γιὰ ὅλους.

Ἀκόμα καὶ γι' αὐτοὺς

ποὺ δὲν τηνε ἀξίζουν.

Στὴν ἄλλη ἄκρη

μᾶς καρτερᾶ καρτερικὰ ὁ Κανάρης.

Θὰ ψάλουμε τρισάγιο

στοῦ Μούσκου τὸν ἐρημωμένο τάφο.

Κι ἐμεῖς μὲ τὴν Ἑλληνικὴ ἀρετὴ

θὰ συνοδέψουμε καὶ τὸν Ὀμέρη στὸ δικό του τὸ τζαμί.

Ὄχι. Δὲν μᾶς τοὺς ἔφερε

ἡ ἀγαπημένη θάλασσα τῆς Κερύνειας.

Ἁπλὰ τοὺς ἔχει ἑτοιμάσει

τὸν δικό τους μισεμό.


Σεβόμαστε τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα ὅλων. Ἀπαιτοῦμε σεβασμὸ καὶ στὴ δική μας. Θέλω νὰ ἑδραιώσω τὴν πεποίθηση μέσα στὸν λαὸ ὅτι ἡ ἀνιστόρητη ἐπίρριψη εὐθυνῶν σὲ κείνους ποὺ μὲ αἷμα ὑπεράσπισαν τὴν κρατικὴ ὀντότητα καὶ νομιμότητα ἰσοδυναμεῖ μὲ ἐπικίνδυνο πολιτικὸ μαζοχισμὸ καὶ διευκολύνει τοὺς Τουρκικοὺς ἐπεκτατικοὺς σχεδιασμούς.

Κι ἂς μὴ ἐξισώνουμε τὶς μεμονωμένες καταδικαστέες ἀνεύθυνες ἀπὸ ἀνεύθυνους ἐγκληματικὲς πράξεις μὲ τὴν ὀργανωμένη τρομοκρατική, γενοκτονικὴ πολιτικὴ τῆς Τουρκίας.

Τί ἄραγε θὰ ἀπαντοῦσαν οἱ ξεκληρισμένες οἰκογένειες ποὺ μὲ τιμὲς ἐνταφιάζουμε τώρα τὰ ὀστᾶ τῶν θυμάτων τῆς γενοκτονικῆς πολιτικῆς τῆς Τουρκίας;

Οἱ ἀπελευθερωτὲς τοῦ Πενταδάκτυλου τὸ 1964 ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, ἐθελοντὲς ἀπὸ ὅλες τὶς ἰδεολογικὲς παρατάξεις ὑπῆρξαν οἱ ἡρωικοὶ προασπιστὲς τῆς νονιμότητας καὶ τῆς πατρίδας. Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Προέδρου Μακαρίου καὶ οἱ ἐπαινετικοί του λόγοι μαρτυροῦν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Καὶ κανένας ἀξιωματοῦχος δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλοιώσει τὰ ἱστορικὰ γεγονότα.

(Σίγουρα ἡ κάθε λύση περιλαμβάνει τὴν προστασία τῶν δικαιωμάτων τῶν Τ/Κ. Ὄχι ὅμως τὴν ἄμεση ἢ ἔμμεση ἐξυπηρέτηση τῶν Τουρκικῶν σχεδίων).

Προειδοποιοῦμε. Θὰ ἀγωνισθοῦμε μὲ συναγωνιστὴ κάθε Ε/Κ (καὶ Τ/Κ ποὺ σταθμίζει σωστὰ τὰ συμφέροντά του ἐνάντια στὴ λύση δύο κρατῶν ποὺ συνεταιρίζονται σὲ ὁμοσπονδιακὴ κυβέρνηση. Σὲ ἐκ περιτροπῆς προεδρία καὶ νομιμοποίηση τοῦ ἐγκλήματος τοῦ ἐποικισμοῦ, σ' ἕνα συνομοσπονδιακὸ μεταποικιοκρατικό, πολυκηδεμονευόμενο μόρφωμα ποὺ ἐγκυμονοῦσε.

Καὶ σὲ τέτοιες ὧρες ὁ λαὸς σπάζει τὰ ἰδεολογικὰ σύνορα καὶ πλαίσια καὶ συστρατεύεται σ' ἕνα μέτωπο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς πατρίδας.

Ὅταν τὰ λέμε αὐτά, μᾶς ὑβρίζουν ὡς αἰθεροβάμονες, ὑπερήλικες, ρομαντικούς.

(Στὸ σχέδιο Ἀνὰν οἱ ξένοι, ὅταν πίστευαν, ὅτι εἶχαν ἤδη διασφαλίσει τὴν ἔγκριση, μὲ ὀνόμασαν Δὸν Κιχώτη.

Ἡ ἀπάντηση ἦταν, ὅτι, ὅταν ὑπάρχουν ἀνεμόμυλοι σὰν κι ἐσᾶς, χρειάζονται Δὸν Κιχῶτες.

Ὅμως αὐτὸς ποὺ γκρέμισε τοὺς ἐπικίνδυνους ἀνεμόμυλους δὲν ἦταν ἄτομα, ἀλλὰ ἕνας ὁλόκληρος λαός, ἐμπνευσμένος ἀπὸ τὶς παραδόσεις τὶς ὁποῖες κανένας φωτοσβέστης δὲν μπορεῖ νὰ διαγράψει. Καὶ τώρα σ' αὐτοὺς ποὺ μὲ κοσμοῦν μὲ κατ' αὐτοὺς ὑποτιμητικὰ ἐπίθετα ἀπαντῶ: «Ἂν ρομαντισμὸς εἶναι ν' ἀγαπᾶς τὴν πατρίδα σου μέχρι θανάτου, δηλώνω ἀδιόρθωτος ρομαντικός. Κι ἂν γιὰ κάποιους ἀποτελεῖ μειονέκτημα ἡ ἀναδρομὴ στοὺς ἀγῶνες


1950, 1960 καὶ 1970 δηλώνω περήφανος γιὰ τὴ συμμετοχή μου. Καὶ κάθε δημόσιο πρόσωπο ἂς καταθέσει τὸ δικό του ἱστορικὸ σ' αὐτὴ τὴν περίοδο.

Οἱ δεσμεύσεις εἶναι σαφεῖς. Καὶ ἀπαιτοῦμε ἐπάνοδο καὶ προσήλωση στὶς προεκλογικὲς δεσμεύσεις γιὰ λύση ποὺ νὰ διασφαλίζει τὴν ἑνότητα τοῦ κράτους, τοῦ χώρου, τῆς οἰκονομίας, τῶν θεσμῶν, τὶς βασικὲς ἐλευθερίες καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ θὰ τερματίζει κηδεμονίες καὶ ξένη στρατιωτικὴ παρουσία.

Θ' ἀγωνισθοῦμε. Καὶ ξέρετε καμιὰ θυσία δὲν πάει χαμένη.

Ὁ Σολωμὸς μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα κυνηγάει ἀπὸ τὸν τάφο του ὄχι στὴ νεκρὴ ζώνη ἀλλὰ τὴ ζώνη τῶν ζωντανῶν νεκρῶν εἰσβολεῖς καὶ δολοφόνους καὶ προβάλλει ζωντανὸς μπροστὰ στοὺς ἐκτελεστές.

Ἐμεῖς δὲν θὰ καταχωνιάσουμε τὰ ἐθνικὰ ὄνειρα στὶς οὐμπλιὲτ τῆς Κερύνειας.


Στὸ λέω

Ἂν ἀντικρίζεις τὴν κατοχικὴ σημαία

στὸν Πενταδάκτυλο

καὶ δὲν σὲ πνίγει ἡ ὀργή.

Ἂν προσκυνᾶς τὰ φυλακισμένα μνήματα

καὶ γυρνᾶς στὸ σπιτικὸ μὲ ἤρεμη συνείδηση.

Ἂν προσπερνᾶς τὸν Μαχαιρᾶ τοῦ Αὐξεντίου

ὡς ἕνα ἁπλὸ ἀξιοθέατο.

Ἂν νυχτοβραδιάζεις στὸ ἁλυσοδεμένο

λιμανάκι τῆς Κερύνειας

παρέα μὲ τὸν δεσμοφύλακα τοῦ κάστρου

ποὺ φιλοξενεῖ

τὸ αἷμα μαρτύρων αἰώνων

μὲ τὴν κατοχικὴ σημαία

θεματοφύλακα τῆς πλαστογραφίας.

Ἂν ἔχεις διαγράψει τὰ ἀχνάρια τοῦ Κανάρη

ἀπὸ τὴν πονεμένη ἀκτὴ τῆς Λαπήθου.

Ἂν ἔχεις ξεγράψει τὸ πατρικό σου γιὰ μερικὰ ἀργύρια.

Τότε ὅσο κι ἂν ἀγαπῶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους,

ὅσο κι ἂν συγχωρῶ, σφάλματα καὶ δειλίες,

ὅσο κι ἂν ἀντικρίζω τὸ βορρᾶ ἀδιόρθωτος.

Τότε ταπεινά σοῦ λέω

δὲν σὲ θέλω στὴν παρέα μου.

Ἐγὼ θέλω τὸν Τοῦρκο λεύτερο

σὲ λεύτερη Τουρκία.

Καὶ λεύτερο τὸν γερο-Μίχαλο

σὲ λεύτερη πατρίδα.


Ἐπιχειρεῖται διαστροφὴ τῆς οὐσίας τοῦ Κυπριακοῦ ποὺ εἶναι θέμα εἰσβολῆς - κατοχῆς μὲ ἀντίπαλη πλευρὰ τὴν Τουρκία.

Καὶ νὰ πάψουν τὰ ἀνύπαρκτα διλήμματα. Ἀσφαλῶς τὸ Κυπριακὸ θὰ λυθεῖ στὴν τράπεζα τῶν διαπραγματεύσεων. Ὄχι ὅμως στὴν τράπεζα ὑπογραφῆς ἄνευ ὅρων παράδοσης.

Δὲν χρειάζονται αἱμάτινα ὁλοκαυτώματα σήμερα. Χρειάζεται ὅμως πολιτικὴ παλικαριὰ κι ἀντίσταση στοὺς ἐκβιασμοὺς καὶ τὶς πιέσεις.

Θέλουμε λεύτερη πατρίδα γιὰ ὅλους.

Ἡ 25η Μαρτίου ἀποτελεῖ ὄχι ἀνάμνηση, ἀλλὰ ὑπόμνηση καθηκόντων.

(Ἐπαναλαμβάνω βρισκόμαστε σ΄ ἕνα σταυροδρόμι Πλανητάρχες, περιφερειάρχες, δορυφόροι, πραιτωριανοὶ ἐπιδιώκουν λύση Ἀλεξανδρετοποίησης καὶ Πόντιοι Πιλᾶτοι συναινοῦν νίπτοντες τὰς χεῖρας. Καὶ Ἄννες καὶ Καϊάφες ποτὲ δὲν λείπουν ὄχι μόνο στὸ θεῖο δράμα ἀλλὰ σὲ κάθε δράμα).

Ὅμως γιὰ κάθε imperium ὑπάρχει ἀρχὴ καὶ τέλος.

Καὶ γιὰ τοὺς ἀγωνιζόμενους ὑπάρχει πάντα ἀνάσταση.

Διαγραφὴ δικαιωμάτων γιὰ μία ὁμάδα ἀποτελεῖ προστάδιο διαγραφῆς τῶν δικαιωμάτων ὅλων.

Ἂν διαγράψουμε τὴν Κερύνεια, διανοίγεται ἡ δυνατότητα γιὰ Ἰμβροποίηση καὶ Ἀλεξανδρετοποίηση.

Σ΄ αὐτὸ τὸν ἀγώνα εἴμαστε ὡς λαὸς μία ἄρρηκτη μονάδα.


Ἡ Ρωμιοσύνη ἐννὰ χαθεῖ

ὄντας ἡ πίστη λείψει.


Καὶ ἡ πίστη δὲν θὰ μᾶς λείψει ποτέ.

Θ' ἀγωνιζόμαστε, ὡσότου λεύτεροι λειτουργηθοῦμε στὴ λεύτερη Μητρόπολη τῆς Κερύνειας.

Ὅσοι πιστοί. Καὶ πιστεύω ὅλοι πιστοί.




Ἐλέχθη στὶς 25 Μαρτίου 2009 κατὰ τὴ δοξολογία στὸν Ἱ. Ναὸ Ἀπ. Ἀνδρέα στὸ Πλατὺ Ἀγλαντζιᾶς Κύπρου.

πηγή