Συναξαριστής 19 Ιουνίου

Ὁ Ἅγιος Ἰούδας ὁ Ἀπόστολος

 

Τὰ βιογραφικά του στοιχεῖα εἶναι κάπως συγκεχυμένα, διότι συγχέονται μ᾿ αὐτὰ τοῦ Ἀποστόλου Θαδδαίου ποὺ ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τὴν 21η Αὐγούστου.

Ὁ μὲν Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του ἀναφέρει ὅτι, ὁ Ἰούδας αὐτὸς ἦταν ὁ κατὰ σάρκα ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου (ὁ Ἰούδας καὶ ὁ Ἰάκωβος ἦταν παιδιὰ τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ ἄλλο γάμο).

Ὁ Ἰούδας λοιπόν, κατὰ τὴν παράδοση, κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Μεσοποταμία, ἐπισκέφθηκε τὴν Ἔδεσσα καὶ στὴν πόλη Ἀραρὰτ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς ἀπίστους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐκτέλεσαν διὰ τοξευμοῦ.

Ἐπίσης, ὁ Σ. Εὐστρατιάδης, ἀναφέρει ὅτι στὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα 78 φ. 2156 φέρεται κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ καὶ ἡ μνήμη ἄλλου ἁγίου Ἀποστόλου Ἰούδα τοῦ Ζηλωτοῦ, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ περιήρχετο σ᾿ ὅλες τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ καὶ δίδασκε τὸ σωτήριο μήνυμα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Καὶ ἀφοῦ ἔφερε πλῆθος λαοῦ σὲ μετάνοια ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ δὲ Μιχαὴλ Γαλανὸς στοὺς «Βίους τῶν Ἁγίων», ἀναφέρει γιὰ τὸν Ἀπόστολο Ἰούδα ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, γιὸς τοῦ Ἀλφαίου καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ, ποὺ ἦταν καὶ αὐτὸς Ἀπόστολος. Βέβαια, δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν Ἰούδα τὸν Ἰσκαριώτη. Ὁ Ἀπόστολος Ἰούδας ἔφερε καὶ τὴν προσωνυμία Θαδδαῖος ἢ Λεββαῖος. Ἡ ζωή του κοντὰ στὸ Χριστὸ ἦταν παρόμοια μὲ τῶν ἄλλων Ἀποστόλων. Μετὰ τὴν Πεντηκοστή, ἀφοῦ ἐργάστηκε γιὰ λίγο στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Μεσοποταμία ἀνάμεσα σὲ πολλοὺς κινδύνους. Ἀλλὰ ὁ Ἰούδας, ἄξιος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, γεμάτος αὐταπάρνηση, μαρτύρησε τελικὰ στὴν Ἔδεσσα.

Στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἔχουμε καὶ μία Καθολικὴ Ἐπιστολὴ τοῦ Ἰούδα, ποὺ εἶναι σύντομη, ἀλλὰ γεμάτη μηνύματα ἀληθινῆς ζωῆς.

Νὰ τί συμβουλεύει στοὺς χριστιανούς, ποὺ ζοῦν μέσα στὸ διεφθαρμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία κόσμο: «Ὑμεῖς δέ, ἀγαπητοί, τῇ ἁγιωτάτῃ ὑμῶν πίστει ἐποικοδομοῦντες ἑαυτούς, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, προσευχόμενοι, ἑαυτοὺς ἐν ἀγάπῃ Θεοῦ τηρήσατε, προσδεχόμενοι τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ζωὴν αἰώνιον». Σεῖς, ὅμως, ἀγαπητοί, ἀντίθετά με τὸ διεφθαρμένο κόσμο, νὰ οἰκοδομεῖτε τοὺς ἑαυτούς σας πάνω στὸ θεμέλιο τῆς ἁγιώτατης πίστεώς σας μὲ τὴν προσευχή, ποὺ θὰ κάνετε μὲ τὴν ἔμπνευση τοῦ ἁγίου Πνεύματος, φυλάξτε καὶ διατηρεῖστε τοὺς ἑαυτούς σας στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, περιμένοντας μὲ ἐμπιστοσύνη τὸ ἔλεος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ πετύχουμε τὴν αἰώνια ζωή.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Χριστοῦ σὲ συγγενῆ, ὢ Ἰούδα εἰδότες, καὶ μάρτυρα στερρόν, ἱερῶς εὐφημοῦμεν, τὴν πλάνην πατήσαντα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσαντα, ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἁμαρτημάτων τὴν λύσιν, εὐχαίς σου λαμβάνομεν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’.
Ἀπόστολε Ἅγιε Ἰούδα, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Κοντάκιον 
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικὸς.
Ἐκ ῥίζης εὐκλεοῦς, θεοδώρητον κλῆμα, ἀνέτειλας ἡμῖν, τοῦ Κυρίου αὐτόπτα, Ἀπόστολε θεάδελφε, τοῦ Χριστοῦ κήρυξ πάνσοφε, τρέφων ἅπαντα, κόσμον καρποῖς σου τῶν λόγων, τὴν ὀρθόδοξον, πίστιν Κυρίου διδάσκων, ὡς μύστης τῆς χάριτος.

Μεγαλυνάριον
Δεῦτε τὸν Θεάδελφον Μαθητήν, καὶ τῆς εὐσεβείας, τὸν φωστῆρα τὸν θεαυγῆ, ὑμνήσωμεν πόθῳ, χαῖρε αὐτῷ βοῶντες, Ἀπόστολε Ἰούδα, Χριστοῦ διάκονε.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Ζώσιμος

Ἀνῆκε στὶς στρατιωτικὲς τάξεις (καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀπολλωνιάδα τῆς Σωζοπόλεως), ὅταν βασιλιὰς τῆς Ῥώμης ἦταν ὁ Τραϊανός. Δέχτηκε τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία, βαπτίστηκε καὶ ἔγινε ἀπὸ τοὺς πιὸ ἔνθερμους χριστιανούς.

Ἀλλ᾿ ὁ ἔπαρχος στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας Δομιτιανός, σκληρὸς πολέμιος τῆς Ἐκκλησίας, διέταξε τὸ θάνατό του, ἀφοῦ εἶδε ὅτι καμία ἀπειλὴ δὲν ἴσχυσε στὸ νὰ τὸν σύρει καὶ πάλι στὴ λατρεία τῶν εἰδώλων. Στὴν ἀρχὴ τὸν ἔδειραν καὶ τοῦ ἔσχισαν τὶς πλευρές, ποὺ κατόπιν ἔκαψαν μὲ σίδερο πυρακτωμένο.

Ὅταν ὅμως καὶ αὐτὰ δὲν ἔφεραν ἀποτέλεσμα, τότε τὸν ἀποκεφάλισαν καὶ ἔτσι πῆρε τὸ ἀθάνατο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Στολαῖς ταῖς ἐξ αἵματος ὠραϊζόμενος, Κυρίῳ παρίστασαι τῷ Βασιλεῖ οὐρανῶν, ἀοίδιμε Ζώσιμε· ὅθεν σὺν ἀσωμάτων καὶ μαρτύρων χορείαις, ᾄδεις τῇ τρισαγίῳ καὶ φρικτὴ μελωδία· διὸ ταῖς ἱκεσίαις ταῖς σαῖς σῷζε τοὺς δούλους σου.

Κοντάκιον 
Ἦχος β´. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τῆς πλάνης τεμῶν τὸ κράτος τῇ ἐνστάσει σου καὶ νίκης λαβὼν τὸ στέφος τῇ ἀθλήσει σου, τοῖς Ἀγγέλοις ἔνδοξε, συναγάλλει Ζώσιμε πολύαθλε, σὺν αὐτοῖς Χριστῷ τῷ Θεῷ, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ὁ Οἶκος 
Γνῶσιν ἐνθεὶς τὴν ψυχὴν μου, καθαρόν μου τάς φρένας, καὶ τῶν σῶν ἐντολῶν ἐργάτην Σῶτερ ἀνάδειξον, ἵνα ἰσχύσω καταπαλαῖσαι τάς ποικίλας τῶν παθῶν μου ἐπαναστάσεις νικητικὸν ἀφθαρσίας βραβεῖον δεξάμενος, πρεσβείαις τοῦ σοῦ γενναίου ἀθλοφόρου Ζωσίμου φιλάνθρωπε· καὶ γὰρ αὐτὸς ἡμᾶς ἐν τῇ μνήμῃ αὐτοῦ συνεκαλέσατο, πρεσβεύων ἀπαύστως, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν τῶν τὴν ἐτήσιον μνήμην καὶ πανήγυριν ἐπιτελούντων.

Κάθισμα 
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Λίθος τίμιος τῆς Ἐκκλησίας, φυλαττόμενος ἐν τοῖς ταμείοις, τοῖς οὐρανίοις γέγονας Ζώσιμε· τοὺς προσκυνοῦντας τοὺς λίθους διήλεγξας καὶ μαρτυρίου ποτήριον ἔπιες, μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Μεγαλυνάριον 
Ἄστρον ἀνατέταλκε φαεινὸν ἐξ Ἀπολλωνίας, ὁ πολύαθλος τοῦ Χριστοῦ μάρτυς καὶ φωτίζει πιστῶν ἅπαν τὸ πλῆθος, Ζώσιμος ὁ θεῖος, ὂν νῦν γεραίρομεν.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Ζήνων

Ὁ Ὅσιος αὐτός, ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἔγινε μαθητὴς τοῦ μεγάλου γέροντος Σιλουανοῦ. Γιὰ τὴν ὑπερβολική του ὑπακοὴ καὶ ἄκρα ἄσκηση καὶ ἀκτημοσύνη του, ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε νὰ θαυματουργεῖ, καὶ ἔδιωξε πολλὰ δαιμόνια ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

Ἔτσι, μὲ ἄσκηση καὶ ἀγῶνες ἀφοῦ πέρασε τὴν ζωή του, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 62 χρόνων.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας καὶ θεοφόρος

 

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ γεννήθηκε τὸ ἔτος 300 μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς πολὺ πλούσιους, ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς. Ἦταν ἑπτὰ ἀδέλφια καὶ ὁ μικρότερος ἦταν ὁ Παΐσιος.

Σὲ μικρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ στοργικὴ μητέρα του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Σὲ νεαρὴ ἡλικία, ὁ Παΐσιος πῆγε στὴν ἔρημο κοντὰ στὸν διάσημο γιὰ τὴν ἀρετή του ἀββᾶ Παμβώ. Μὲ ὁδηγὸ αὐτὸν τὸν ἔμπειρο πνευματικὸ πατέρα, ὁ Παΐσιος ἀπέκτησε πολλὲς θεῖες ἀρετές.

Ὅταν πέθανε ὁ Παμβώ, ὁ Παΐσιος ἀναχώρησε στὸ δυτικὸ μέρος τῆς ἐρήμου καὶ ἐκεῖ ἔστησε τὴν διαμονή του, ὅπου πλῆθος ἀνθρώπων πήγαιναν πρὸς αὐτόν, γιὰ νὰ ζητήσουν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ ν᾿ ἀκούσουν ἀπὸ τὸ στόμα του λόγια πνευματικὰ καὶ ψυχωφελῆ.

Ὅταν ὁ Παΐσιος ἔφτασε σὲ βαθιὰ γεράματα, τὸν παρεκάλεσαν πολλοὶ ἀδελφοί, ν᾿ ἀφήσει τὴν ἔρημο καὶ νὰ κατεβεῖ στὴν κοντινότερη πόλη, γιὰ νὰ μπορέσουν πολλοὶ ἄνθρωποι νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τοὺς ἅγιους λόγους του. Πρᾶγμα ποὺ ἔγινε καὶ ἔτσι δόθηκε σὲ πολλοὺς ἡ εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας, ἀπὸ τὰ θεόπνευστα λόγια του Παϊσίου. Μαθητὴς τοῦ Ὁσίου ὑπῆρξε καὶ ὁ Ὅσιος Παῦλος.

Ἀφοῦ ὠφέλησε πολλοὺς συνανθρώπους του, πέθανε σὲ πολὺ προχωρημένη ἡλικία καὶ τὸν ἔθαψαν στὴν ἔρημο ὅπου ἀσκήτευε.

Μετὰ ἀπὸ χρόνια, ὁ πατὴρ Ἰσίδωρος, ἀνακόμισε τὰ ἅγια λείψανά του καὶ τὰ μετέφερε στὴν Πισιδία, ὅπου τὰ ἐναπόθεσε στὸ ἐκεῖ Μοναστήρι του.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος, τῶν Μοναστῶν κορωνίς, ὁ ἄσαρκος ἄνθρωπος, τῶν οὐρανῶν οἰκιστής, ὁ θεῖος Παΐσιος, χαίρει τὴ αὐτοῦ μνήμη, σὺν ἠμὶν ἑορτάζων, νέμει τοὶς κοπιώσι, δι' αὐτὸν θεῖον χάριν διὸ ἐν προθυμίᾳ πολλὴ τοῦτον τιμήσωμεν.

Κοντάκια
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς τῆς ἐρήμου πολιοῦχον καὶ κοσμήτορα Καὶ τῶν Ὁσίων ἐγκαλλώπισμα καὶ σέμνωμα Μακαρίζομέν σε πάντες, Θεοῦ θεράπον· Σὺ γὰρ ὤφθης ἐκ παιδὸς ὅλος θεόληπτος Καὶ προσφόρως τῇ σῇ κλήσει πεπολίτευσαι.
Διὸ κράζομεν, χαίροις Πάτερ Παΐσιε.

Μεγαλυνάριον
Τῷ Χριστῷ ἐκ βρέφους ἀνατεθείς, ηὔξησαι εἰς μέτρον, ἡλικίας πνευματικῆς, καὶ τῶν ἐν ἐρήμῳ, στῦλος φωτὸς ἐφάνης, Παΐσιε παμμάκαρ, Αἰγύπτου βλάστημα.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Ἀσύγκριτος ὁ Ἱερομάρτυρας

Μαρτύρησε ἀφοῦ θανατώθηκε μὲ μαχαῖρι.


------------------------------------------------------------------------------

 

Ὁ Ὅσιος Βαρλαάμ ὁ Βάζσκυ, Ῥῶσος (+ 1462)

 

Ὁ Ὅσιος Βαρλαάμ, κατὰ κόσμον Βασίλειος Στεπάνοβιτς Σβοεζεμσέβ, ἔζησε τὸν 15ο αἰώνα μ.Χ. στὴν περιοχὴ τοῦ Νόβγκοροντ τῆς Ρωσίας. Εὔπορος καὶ διακεκριμένος ἄνθρωπος, ἀγάπησε τὴν περιοχὴ καὶ ἐφρόντισε γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς γεωργίας καὶ τῆς ἁλιείας, γιὰ νὰ ζοῦν οἱ συμπατριῶτές του καλύτερα. Ἐπέδειξε ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ στοργὴ πρὸς τοὺς φτωχοὺς καὶ τὰ ὀρφανά, καὶ καθημερινὰ προσευχόταν στὸν Θεὸ νὰ διατηρήσει τὴ ζέση τῆς ἀγάπης του γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἰδιαίτερα τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς πάσχοντες. Ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸν Κύριο καὶ ἡ ταπείνωσή του ὁδήγησε τὰ βήματά του στὴν ἱερὰ κοινοβιακὴ μονὴ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, τοῦ Μαθητοῦ τῆς ἀγάπης, καὶ ἐκεῖ ἐκάρη μοναχός.

Μετὰ ἀπὸ θεοφιλὴ ἄσκηση στὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ προσευχή, παρέδωσε τὴν ἁγία ψυχή του πρὸς τὸν Κύριο, τὸ 1467.
Ἡ κανονικὴ διαδικασία τῆς ἁγιοποιήσεώς του ἔγινε, τὸ 1631, ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη Νόβγκοροντ Κυπριανό.

------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Ἰὼβ Μητροπολίτης Μόσχας

 

Ὁ Ἅγιος Ἰώβ, πρῶτος Πατριάρχης Μόσχας γεννήθηκε περὶ τὸ 1530 μ.Χ. στὴν Στάριτσα καὶ κοιμήθηκε τὸ 1607 μ.Χ. Δὲν ἔχουμε ἄλλες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.

 

------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι Γερβάσιος, Προτάσιος καὶ Οὐρσικίνος οἱ Μάρτυρες

 

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Γερβάσιος καὶ Προτάσιος ἦταν ἀδέλφια καὶ κατάγονταν ἀπὸ τὸ Μιλάνο τῆς Ἰταλίας καὶ ἦταν πιθανῶς οἱ υἱοὶ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Βιταλίου καὶ Βαλερίας († 29 Ἀπριλίου). Ὁ Ἅγιος Βιτάλιος ἐνεθάρρυνε τὸν Ἅγιο Μάρτυρα Οὐρσικίνο, ὅταν αὐτὸς πρὸς στιγμὴν ἐφοβήθηκε τὸ μαρτύριο.Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν τὸ 62 μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Νέρωνος (54 – 68 μ.Χ.).
 

------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ ἐν τῇ μονῇ Χιλανδαρίου ἀσκήσας

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Χιλανδαρινὸς ἐγεννήθηκε στὴν πόλη Μπάνσκο τῆς Βουλγαρίας, τὴν περιοχὴ τοῦ Σαμοκόβου, περὶ τοῦ 1722. Νέος ἦλθε στὴ μονὴ Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἐμόνασε πλησίον τοῦ μεγαλυτέρου ἀδελφοῦ του ἡγουμένου Λαυρεντίου.

Συνέβαλε τὰ μέγιστα στὴν ἀφύπνιση τοῦ ἐθνικοῦ αἰσθήματος τῶν Βουλγάρων καὶ στὴ διαμόρφωση τῆς ἐθνικῆς τους συνειδήσεως. Ἐταξίδευσε στὴ Μόσχα γιὰ νὰ αὐξήσει τὶς γνώσεις του καὶ νὰ ἀναζητήσει σχετικὴ βιβλιογραφία, καὶ κυρίως ἔργα περὶ τῆς ἱστορίας τῶν σλαβικῶν λαῶν, πρωτότυπων ἢ μεταφρασμένων στὴ ρωσική, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἔλαβε ἀφορμὲς καὶ στοιχεῖα γιὰ μιὰ δική του σύνθεση, ποὺ κατέγραψε σὲ ἕνα ἔργο μὲ μικρὴ ἱστορικὴ ἀξία.

Δυστυχῶς δὲν γνωρίζουμε τὴν ἡμερομηνία τῆς εἰρηνικῆς κοιμήσεώς του καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἑορτάζεται τὴν ἴδια ἡμέρα μὲ τὸ συνώνυμό του Ὅσιο Παΐσιο τὸν Μέγα.

Ἡ κανονικὴ ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητός του ἔγινε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας.