Φθάσαμε λοιπὸν καὶ πάλι μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ στὴν κατανυκτικὴ περίοδο τοῦ Τριωδίου. Καὶ ἡ ἐκκλησία μας, ὡς στοργικὴ μητέρα, ποὺ νοιάζεται γιὰ τὰ παιδιὰ της μᾶς καλεῖ σὲ νέους ἐντονότερους πνευματικοὺς ἀγῶνες, ὥστε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὸν κατ’ ἐξοχὴν στίβο τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ποὺ εἶναι ἡ ἁγία καὶ μεγάλη τεσσαρακοστή.
Καὶ σ’ αὐτὸ τὸ στάδιο, ἂν ἡ γνώση μας γιὰ τὸ Χριστὸ δὲν εἶναι ἡ μέγιστη δυνατὴ καὶ ἡ σκέψη μας δὲν εἶναι ἀφιερωμένη σ’ Αὐτόν, τότε ὁ ἀγώνας μας δὲ θὰ ἔχει ἐπιτυχῆ ἀποτελέσματα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει στὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολὴ του (1,9) «τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν, ὅ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Ὅταν φρονεῖ ἡ ἀνθρώπινη σκέψη ὅπως ἐσκέπτετο Ἰησοῦς, θεραπεύεται ἀπ’ ὅλα τὰ αἰσθήματα καὶ γίνεται ἀθάνατη.
Ἡ σκέψη εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο τὸ μεγαλύτερο μυστήριο. Ὅλα τὰ μετρᾶ καὶ ὅλα τὰ κρίνει μὲ τὴ σκέψη, ἐνῶ αὐτὴ δὲν μπορεῖ κανεὶς οὔτε νὰ τὴ μετρήσει οὔτε νὰ τὴν κρίνει. Εἶναι ἀσώματη γιατί δὲ ἔχει σῶμα, εἶναι ὑπερκόσμια μέσα στὸν κόσμο, εἶναι ὑπερφυσικὴ στὴ φύση, ὑπεράνθρωπη στὸν ἄνθρωπο. Ὅλα εἶναι ἔτσι ἕως ὅτου συνδεθεῖ μὲ τὸ Χριστό. Ἀμέσως βρίσκει τὸν ἑαυτό της, τὴν ἄναρχη ἀρχή της, τὸ τέλος τὸ ἀτελεύτητο, τὴν καταγωγή της, τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀθανασία της στὸ Χριστό. Μόνο κοντά Του, μαζί Του βρίσκει τὸ νόημά της. Γιατί χωρὶς Χριστὸ ἡ σκέψη εἶναι τὸ μεγαλύτερο βάσανο γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὅσο αὐτὴ μεταμορφώνεται μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ γίνεται Χριστοσκέψη καὶ Θεοσκέψη. Ἀντίθετα ὅταν ἀπὸ ὑπερηφάνεια καὶ ἐγωισμὸ ἀπορρίπτει τὸ Χριστό, τότε παραφρονεῖ, ἡ ζωὴ γίνεται ἄφρων, ὁ ἄνθρωπος σπεύδει στὸ κακό, ὁλοένα καὶ καταποντίζεται στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας.
Μόνο Αὐτὸς δίνει τὴν αἰώνια χαρὰ - εὐτυχία καὶ εὐλογία στὴν ἀνθρώπινη σκέψη. Ἡ ἀνθρώπινη αἴσθηση ποὺ δὲν ἔχει πληρωθεῖ ἀπ’ τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο τεράστιο βάσανο. Ἡ γνώση ποὺ δὲν ἔχει πληρωθεῖ μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ σὲ τραγικὰ ἀδιέξοδα. Μόνο μὲ τὴν ἀγάπη Του θεραπεύονται ἀπ’ τὴ μωρία ἡ ἀνθρώπινη γνώση καὶ σκέψη.
Ἂν κανεὶς ζεῖ μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του, τότε δὲν ἀναγνωρίζει οὔτε Θεό, οὔτε ἀλήθεια, οὔτε ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀξία. Τὸ πᾶν καὶ τὰ πάντα εἶναι ὁ ἑαυτός του. Αὐτὸς εἶναι ἡ βάση τῆς γνώσης καὶ τῆς σκέψης του. Ὅμως αὐτὴ ἡ φιλαυτία, ἡ αὐτοαπομόνωση καὶ αὐτοαποκλεισμός, εἶναι τελικὰ μιὰ σκοτεινὴ φυλακὴ μέσα στὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νὰ παραφρονεῖ. Καὶ μαζί του παραφρονεῖ καὶ ἡ σκέψη καὶ ἡ γνώση του.
Λέει πάλι στὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολὴ του (3,8) ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Μόνο «ἡ γνώση τοῦ Χριστοῦ» δίνει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἀληθινὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, τοῦ κόσμου, τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ζωῆς, τοῦ θανάτου, τοῦ κακοῦ, τοῦ διαβόλου, τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀλήθειας, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης. «Ὄχι μόνο σήμερα συνεχίζει, ποὺ ἐφωτίστηκα ἀλλὰ καὶ τώρα ἐξακολουθῶ νὰ πιστεύω ὅτι ὅλα εἶναι ζημιὰ συγκρινόμενα μὲ τὴ γνώση τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὸν ὁποῖο στερήθηκα καὶ ἀπέρριψα τὰ πάντα, ὥστε νὰ τὸν ἀναγνωρίζω ὡς Σωτήρα καὶ Κύριό μου». Ἡ ἐπίγνωση τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ τί εἶναι, ποιὸς εἶναι καὶ τί ἔφερε στὸ ἀνθρώπινο γένος, εἶναι ποὺ ξεπερνᾶ κάθε ἄλλη γνώση.
Ὅσα καὶ ἂν πασχίζουμε νὰ μάθουμε στὴ ζωή μας, εἶναι τελικὰ μηδαμινὰ καὶ ἐλάχιστα μπροστὰ στὴν ὑπεροχὴ τῆς γνώσης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γνωρίζω τὸ Χριστὸ σημαίνει συμμετέχω στὰ παθήματά Του. Νὰ πιοῦμε κι ἐμεῖς τὸ ποτήριο ποὺ ἤπιε Ἐκεῖνος, νὰ σηκώσουμε τὸ Σταυρό μας καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήσομε. Νὰ συμμορφωθοῦμε πρὸς τὸ θάνατό Του, νὰ συναποθνήσκομε πρὸς τὴν ἁμαρτία ὅπως καὶ Ἐκεῖνος ἀπέθανε γιὰ τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Νὰ συσταυρωθοῦμε μαζί Του, νεκρώνοντας τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας. Ὅταν ὁ κόσμος νεκρωθεῖ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὁ ἄνθρωπος νεκρωθεῖ γιὰ τὸν κόσμο, τότε ἡ γνώση μας γι’ Αὐτὸν θὰ εἶναι ἡ πληρέστερη δυνατή. Ἂν δὲν «πάσχομε» μαζί Του δὲ μποροῦμε νὰ Τὸν γνωρίσομε. Πολλοὶ θέλουν νὰ «συμβασιλεύσουν» μὲ τὸ Χριστό, ἀλλὰ δὲν θέλουν νὰ «συμπάθουν μετ’ Αὐτοῦ». Θέλουν τὸ ἔνδοξο στεφάνι τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τους, ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ φορέσουν πρῶτα τὸ ἀκάνθινο στεφάνι ποὺ φόρεσε Ἐκεῖνος.
Τοῦτες τὶς μέρες ποὺ προετοιμαζόμαστε πνευματικὰ γιὰ τὶς μεγάλες στιγμὲς ποὺ θὰ ζήσουμε κάτω ἀπ’ τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ δίπλα στὸ κενὸ μνημεῖο, ἕνα πράγμα ἀξιώνουμε ὅλοι. Νὰ γνωρίσουμε τὴ δύναμη τῆς Ἀνάστασής Του. Τὴν ἀπάντηση γιὰ τὸ πῶς θὰ φθάσουμε σ’ αὐτὴ τὴ γνώση, μᾶς τὴ δίνει πάλι ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Κολ. 3,1). «Ἡ Χριστογνωσία προέρχεται ἀπ’ τὸ χριστὸ βίωμα». Θὰ γνωρίσομε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἂν τὴ βιώσομε. Θὰ γνωρίσομε τὴν ἀλήθειά Του, ἂν τὴ βιώσομε. Θὰ γνωρίσομε τὴ δικαιοσύνη καὶ ταπείνωσή Του, ἂν ζοῦμε ὅμοια μ’ Αὐτόν. Θὰ γνωρίσομε τὸ πάθος, τὸ θάνατο καὶ τὴν Ἀνάστασή Του, μόνο ἂν τὰ βιώσομε ὡς δικά μας. Αὐτὸ ἰσχύει γιὰ κάθε τι ποὺ εἶναι δικό Του, ἀπ’ τὸ πιὸ μικρὸ ἕως τὸ μεγαλύτερο ποὺ εἶναι ἡ δύναμη τῆς Ἀνάστασής Του. Μόνο μὲ τὴν πίστη μας ἀκλόνητη καὶ ἀδιασάλευτη σ’ Αὐτόν, τὴ σκέψη μας ἀφιερωμένη καὶ ἀποκλειστικὰ δοσμένη σ’ Ἐκεῖνον, καὶ τὴ γνώση Του ὡς ἀπαραίτητο ἐφόδιο στὸ στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀρετῶν ποὺ ἀνοίγεται μπροστά μας, θὰ φθάσομε στὸ τέλος αὐτῆς τῆς μακρᾶς περιόδου ποὺ εἶναι τὸ βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, πορευόμενοι μαζί Του στὴ νέα ζωή, τὴ ζωὴ τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.
Καλὴ καὶ καρποφόρος Σαρακοστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά